Шырав

Шырав ĕçĕ:

Куҫӗсем (тĕпĕ: куҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Унтан вӑл хавасланчӗ, хӗрӳллӗн йӑлкӑшма пуҫланӑ хӑмӑр куҫӗсем ӑшшӑн ҫуталса чиперленчӗҫ.
— И оживился, странно потеплели и похорошели горячечно заблестевшие коричневые глаза.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӑй ҫемҫе сухаллӑ пулнӑран-и е сӑнӗ-пичӗ ҫамрӑк хӑватпа ҫуталса хӗрелнӗрен, казакӑн куҫӗсем витӗр курӑнас пек таса кӑвак хӗмпе йӑлкӑшса ҫунаҫҫӗ.
И то ли от пушистой бороды, то ли от полнокровного румянца глаза как-то особенно прозрачно синели.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вучахри тӗссӗр кӑвак кӗл айӗнчен кӑвар куҫӗсем хӗрлӗн ҫуталса пӑхаҫҫӗ.
В закутанной подземке под опаловой золой рдяно светились угли.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Канашлӑва пухӑннисен куҫӗсем картта ҫинче пӗрлешсенех вара хӗрлӗ командовани повстанецсене кӑнтӑр енчен кӑна пырса ҫапма пултарасси пуриншӗн те питӗ уҫҫӑн палӑрчӗ, мӗншӗн тесен кӑнтӑрти участок Донец ҫывӑхӗнче вырнаҫнӑ тата ҫыхӑну ҫулӗсем те кунта чылай лайӑхрах.
Когда головы совещавшихся тесно сомкнулись над картой, всем стало понятно с непреложной ясностью, что удар, подготавливаемый красным командованием, действительно единственно возможен на южном участке, как наиболее приближенном к Донцу и выгодном в отношении сообщения.

Ҫамкинчи пӗркеленчӗксенчен, канавсемпе шарласа анакан ҫурхи шыв пек, тар пӑчӑртатса юхрӗ, шупка сарӑ тӗслӗ кӗске куҫ тӗкӗсем хӑвӑрт-хӑвӑрт мӑчлатса илчӗҫ, куҫӗсем айӑплӑн кулкаласа пӑхрӗҫ.
По морщинам лба, как по ерикам вешняя вода, стремительно сыпал пот, короткие белесые ресницы часто мигали, а глаза смотрели улыбчиво и виновато.

Унӑн куҫӗсем сарӑ хӗрлӗ хӗмпе йӑлтӑртатса илчӗҫ, анчах тути мӑйӑхӗ айӗнче, тискертереххӗн пулин те, кулӑпа ейӗлчӗ.
В глазах его сверкнули рыжие искорки, но губы под усами, хоть и зверовато, а улыбались.

XXXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Куҫӗсем тӗтреленсе чарӑлчӗҫ, чӗри пӗтӗм кӑкар анлӑшӗпе талтлатса тапрӗ.
Мутилось у него в глазах, сердце занимало всю грудь.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Штокман ун патӗнче тӑчӗ, пӳрнисене шӑтӑртаттарса илчӗ; Мишкӑн шурӑ шӑлӗсемпе кулса та парӑнса тинкерекен куҫӗсем ҫинелле пӑхса, сӑмахӗсене шӑл витӗр сӑрхӑнтарса каларӗ:
Штокман постоял около него, похрустел пальцами; глядя на белый Мишкин оскал, на глаза его, смотревшие улыбчиво и преданно, процедил:

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн куҫӗсем хӗррисенчен чӗрпӗкленнӗ кӑвак чӗнтӗрлӗ решеткесем, стена ҫывӑхӗнче сенкеррӗн хурталанса пасарнӑ ҫӳхе мамӑк пек юр сийӗ тӑрӑх шурӗҫ.
Глаза его скользили по голубой резной решетке с выщербленными ребрами, по пушистому настилу инея, сиреневой каемкой лежавшему близ стены.

Анчах Штокманӑн куҫ хӑрпӑкӗсем нумайччен ҫилӗллӗн туртӑнса сиккелерӗҫ, куҫӗсем чалӑшшӑн пӑхрӗҫ.
Но у Штокмана еще долго нервный тик подергивал веко, косили глаза.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӗкӗтӗн куҫӗсем шиклӗн чарӑлса ҫуталчӗҫ.
Ужас плесканулся в глазах паренька.

— Хупӑнчӗҫ унӑн куҫӗсем!..
— Закрылись его глазыньки!..

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Килпетсӗр хӗрлӗ тӑрӑллӑ казак ҫӗлӗкӗ айӗнчен ун ҫинелле ватӑлса кайнӑ Штокман пӑхрӗ; унӑн хӗсӗннӗ куҫӗсем Иван Алексеевич ҫине паллаймасӑр тинкерчӗҫ, унтан мӑчлатса илсе татах хӗсӗнчӗҫ, ҫуталса кайрӗҫ, куҫ хӗррисенчен кӑвакара пуҫланӑ тӑнлавӗ патнелле пӗркеленчӗк йӗрсем тӑсӑлчӗҫ.
Постаревший Штокман смотрел на него из-под нелепого красного верха казачьего треуха; его узко сведенные глаза, не узнавая, глядели на Ивана Алексеевича и вдруг, дрогнув, сузились, посветлели, от углов брызнули к седым вискам расщепы морщин.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫавна пула чӗрине сивӗ ҫапрӗ, куҫӗсем салхуллӑн пӑхрӗҫ, сасси сӳрӗккӗн те шанчӑксӑррӑн тухрӗ.
От этого холодело у него под сердцем, тосковали глаза, голос становился вялым и неуверенным.

Анчах хӗрлӗармеецӑн сарлака сӑмса шӑтӑкӗсем сиккелесе илчӗҫ, куҫӗсем Григорий тӑрӑх кураймасӑр шурӗҫ.
Но широкие ноздри красноармейца зашевелились, взгляд непримиримо скользил по Григорию…

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хальхинче те Макартан сӑмакун шӑрши кӳӳ перет, чарӑлса кайнӑ пысӑк куҫӗсем анкӑ-минкӗллӗн тӗтреленнӗ, чӑлханса ларнӑ йӗпе сухалӗ айӗнчен Дон хӗрринчи рак хуранӗсем пек кӑвакрах шурӑ тикӗс шӑлсем курӑнаҫҫӗ.
И на этот раз Макар пахуче дышал самогонкой, большие, навыкате, глаза дымились пьяным хмельком, в мокром колтуне бороды белел ровный набор голубоватых, как донские ракушки, зубов.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗҫӗсене йӗннисенчен кӑларса тытнӑ казаксен аллисем хӗрелсе хуралнӑ, куҫӗсем сивӗпе шывланнӑ, урисем кӳтсе хытӑрканӑ…
У казаков чернели, сходились с пару сжимавшие эфесы обнаженных палашей руки, от холода слезились глаза, коченели ноги…

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Цимла эрехне самаях сыпса лартнӑ «илемлӗ Франци» делегачӗсен куҫӗсем ӗнтӗ савӑнӑҫлӑн ҫиҫекен, ҫу пек йӑлтӑртатакан пулнӑ, анчах Краснов сӑмахне вӗсем тимлӗнех итлесе пӗтереҫҫӗ.
У делегатов «прекрасной Франции» от изрядной меры выпитого цимлянского уже повеселели и замаслились глаза, но речь Краснова они дослушали со вниманием.

Унӑн стенисем ҫинчен сирӗн ҫинелле тепӗр вӑрҫӑ — пин те сакӑрҫӗр вуниккӗмӗш ҫулхи халӑх вӑрҫи паттӑрӗсен чӗмсӗр куҫӗсем пӑхаҫҫӗ.
Со стен его на вас смотрят немые глаза героев другой народной войны, тысяча восемьсот двенадцатого года.

Есаул куҫӗсем сивӗ хӗлхем сапма пуҫларӗҫ, анчах ҫапах та салтак ҫине вӑл ун сӑмахӗсемпе кӑмӑллӑ пулнине пытараймасӑр пӑхрӗ.
Есаул похолодел глазами, но оглядел солдата с нескрываемым удовольствием.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика