Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапларах (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах вӑл халӑх еннелле ҫаврӑнчӗ те ҫапларах каларӗ:

Он повернулся к толпе и сказал что-то приблизительно в таком роде:

Ҫирӗм тӑххӑрмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫав ҫынсем хушшинче ялан ҫапларах калаҫни илтӗнсе тӑрать:

Все время только и слышно было:

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫапларах карахтерлӑрах,эпир, хӗрарӑмсем.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫапларах халь пурнӑҫ кукри-макрисем.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Пирӗн ӗҫе патшалӑх ҫапларах хаклать.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Вӑт ҫапларах ман пурнӑҫ, Ваҫҫа пичче.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑт ҫапларах ҫынсем ҫав Тилишухсем.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Инженерӑн ак кун пек… ак ҫапларах… ак ҫакӑн пек… пулмалла.

Инженер должен быть — вот… вот… и вот…

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Вӗсем пакӑлтатнӑ хыҫҫӑн эпир ҫын чӗлхипе тепӗр хут калама тытӑнсан, пирӗн вара ҫапларах тухатчӗ:

И когда мы по-своему повторяли их бормотанья, то у нас выходило:

IV // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Кӗтӳҫӗ ӗҫне пурнӑҫланӑшӑн Ваня пиччӗшӗ ачана тав турӗ, ҫӑмарта пирки вара ҫапларах каларӗ:

Дядя поблагодарил его за выполненную работу пастуха, а относительно яичницы заметил:

Ҫӑмарта ӑшалани // Ара Мишши. Ара Мишши. Пиллӗкмӗш чӗрӗк: калавсем/ Ара Мишши. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 64 с. — 25,27,29 с.

Ман куҫ умне вӑл ҫапларах курӑнать: чӳречерен ирхи хӗвел кӗрет пек, сар урайӗнче Мерекке саркаланса выртать, ҫутӑ юпинче, ӳпре сӑрса илнӗ евӗр, ҫӗр, пин ылтӑн тусан пӗрчи йӑлкӑшса хӗвӗшет…

Мне это представляется так: в окошко в доме заглядывает солнце, на чистом полу разлеглась Мурка, в лучике солнца сияют, суетятся беспорядочно, словно мошкара, тысячи золотистых пылинок…

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Асанне кас ачисене хӑй ҫывӑхне йыхӑрчӗ те ҫапларах сӑмах шутарчӗ:

Бабушка подозвала к себе ребят с нашей улицы и ласково так начала:

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Ларать те вӑл чӗркуҫленсе, эсӗ вара ӑна хыҫалтан ак ҫапларах мӑйӗнчен вӑйӑнчлаттар.

Станет он на колени, и ты вот так, сзади, и секани его по шее.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепӗр чух хӗрӗнкӗрех пырса кӗретӗп те киле, вӑл мана, сӑмахран, ак ҫапларах хӑртма тытӑнать: «Ӳсӗр йытӑ аҫи, хулсӑр шуйттан, апла та капла, мур шӑтӑкӗнчен тухнӑскер!» — тет.

Прийду выпимши, и она, к примеру, говорит так: «Кобель пьяный, безрукий, такой-сякой, разэтакий!»

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапларах темелле…

— Пришлось…

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапларах ман пурнӑҫ.

Такая моя живуха.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫапларах пек, — хуравларӗ Мишка, тутине ытарлӑн ҫат чӑмӑртаса.

— Вроде этого, — ответил Мишка, значительно сжав губы.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ҫут тӗнче ҫапларах пулса кайнӑ ҫав вӑл — ҫанталӑк улӑшӑвӗнче этем яланах хӑй пурнӑҫӗнче те улшӑнусем пуласса кӗтет.

Так уж устроен мир — с переменами в природе человек всегда ждет каких-то изменений в своей жизни.

6 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Вӑхӑт-вӑхӑт ҫапларах та туйӑнчӗ: хывса ывӑт протеза ҫакӑнта — вара пӳрнесенчи, чавсасенчи, мышцӑсенчи ҫунтарса чӗпӗтекен ырату туххӑмрах лӑпланӗ, ҫук сыпӑксем пӗтӗрӗнсе турткалашма чарӑнӗҫ, пӗтӗм шӑмшака ҫыхса лартнӑ йывӑрлӑх та иртсе кайӗ, ҫухалӗ.

Казалось, сними сейчас протез — и сразу же утихнут, угомонятся обжигающие боли в пальцах, локтях, мышцах, перестанут выкручиваться несуществующие суставы и исчезнет сковывающая все тело тяжесть.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Ҫапларах, — ним пытармасӑр тавӑрчӗ вӑл.

— Да, — не скрывая, ответил он.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех