Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗлсех (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗлсех тӑратӑп, — ҫук.

Я знаю, что нет.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫук, Дювернуа хытӑ тата мана юратмасть — куна эп пӗлсех тӑратӑп…»

Нет, Дювернуа скуп и не любит меня — я это знаю…»

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Маларах вӑл ирӗклӗх хакне пӗлсех те пӗтерейменччӗ пулас, халь вара, акӑ, кӑмӑл туртнӑ ҫӗре ытахаллӗн ҫех кайма, кирек мӗнле тӑкӑрлӑка та пӑрӑнма, площаде тухма, чиркӗве кӗме, ҫакна тата ним хӑрами, кайран мӗн пулассине пач шутламасӑр тума май пурринче питех те нумай телей упранса тӑма пултарнинчен хӑй те тӗлӗнчӗ.

Он как будто не знал раньше цены свободе и теперь сам удивлялся тому, как много счастья может заключаться в простой возможности идти, куда хочешь, повернуть в любой переулок, выйти на площадь, зайти в церковь и делать это не боясь, не думая о последствиях.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

«Юриех куна вӑл! — шухӑшларӗ подпоручик, хӑйне тертлентернӗ пекех, асаплӑн. — Эп ялан ҫак вӑхӑталла килнине пӗлсех тӑрать вӗт-ха».

«Это она нарочно! — подумал, точно казня себя, подпоручик. — Знает ведь, что я всегда в такое время прихожу».

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Тепре тӑвӑл пуҫлансан, карап турпас пек ванса каясса эпӗ пӗлсех тӑратӑп.

Я был уверен, что при первой же буре его разобьет в щепки.

Улттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Вилӗм Бойчоран пӑрӑнса кайсан, пӑлхар хӗрӗсем те вилӗмрен хӑраманнине пӗлсех тӑтӑр эппин, Рада таса хӗр пулнӑ, ӑна чунтан савса юратнине те пӗлсе тӑтӑр вӑл.

И если смерть пощадит его, пусть он узнает, что болгарки тоже не боятся смерти, что Рада была честной девушкой и пожертвовала собой ради своей любви к нему.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл пӗлсех тӑратчӗ-ҫке савнӑ Бойчона хӑех ҫӑва ҫинелле тӗкнине, юратупа телей ҫӑл куҫӗ йӑлтах типсе ҫитнӗ пулсан эппин, тинех ӑна кун курасси те тарам.

к которой она его толкнула; и жизнь, в которой родник любви и счастья высох навсегда, казалась ей теперь ненавистной.

XXXVI. Рада // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Паян пулмасан, ыран ӗҫсем татӑласса пӑлхавҫӑсем пӗлсех тӑратчӗҫ ӗнтӗ.

Повстанцы знали, что если не сегодня, то завтра обязательно все должно решиться.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Телейсӗр чунӑн тертлӗ нуши ҫинчен кала-кала кӑтартнӑ хыҫҫӑн хӗрарӑмсем пурте тенӗ пек куҫҫуль тӑкаҫҫӗ; Юрдан ҫемйине пӗлсех кайман арҫынсем те нумайӑшӗ куҫҫуль тӑкаҫҫӗ.

Мысль о страданиях несчастной вызывала слезы на глазах всех женщин; плакали даже мужчины, не знакомые с семьей Юрдана.

XX. Кандов тата ытларах тӗлӗнет // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫинчен тата Рада чӗри те ирӗкре мар, Кандов ҫавна пӗлсех тӑрать.

В довершение всего сердце Рады не было свободно, и Кандов это знал.

XVIII. Кандов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тияккӑн хӑйпе калаҫакан ҫын пит паттӑр иккенне пӗлсех тӑчӗ-ха, ҫапах та хӑй сӑмахӗ ҫинех тӑрасшӑн пулчӗ.

Дьякон понял, что имеет дело с могучим противником, но решил бороться упорно.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫумӑр ҫапла чашлаттарса ҫунӑ чух вӑл Мичо арӑмӗ патне, — ӑна пӗлсех те каймасть-ҫке вӑл, — ҫавӑн патне хӑнана пыни килӗшмест те, Соколовшӑн юри пынӑ пек пулса тухать, ҫитменнине тата Мичопа Диамандиев килӗштереймеҫҫӗ, пӗрне пӗри кураймаҫҫӗ.

Идти в гости, да еще в такой дождь, к Мичовице, женщине малознакомой, муж которой в ссоре с ее отцом, слишком уж унизительно и неприятно.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак хыпар тӗрӗс маррине онбаши пӗлсех пӗлнӗ-ха ӗнтӗ, анчах вӑл хӑй те ҫаплах вилнӗ теме тытӑнчӗ.

Онбаши знал, что сообщения о смерти Бойчо недостоверны, но тоже подтверждал их.

I. Бяла Черква // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Султанӑмӑр сывӑ пултӑрах, ҫавна пӗлсех тӑр эс, пӑлхавҫӑ! — хӗрсе чӑкрашрӗ лутри.

Был бы здоров султан, так ты и знай, бунтовщик! — внезапно вспылил коротыш.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Итле, Рада, пӗрне-пӗри паллатпӑр тетпӗр те, ҫапах пӗр-пӗрне пӗлсех каймастпӑр ҫав-ха, тӳррипе каласан, эсӗ мана пӗлместӗн…

— Слушай, Рада, мы с тобой познакомились, но до сих пор не знаем друг друга, или, вернее, ты меня не знаешь…

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Гинка Генки, пӗрмаях «Право» хаҫат вуласа тӑраканскер, политикӑлла ӗҫсене пӗлсех тӑрать те, сӑмах калас тесе ҫӑварне уҫнӑччӗ кӑна, Гинка ӑна шӑтарас пек пӑхса илчӗ те уншӑн хӑй каласа хучӗ:

Генко Гинкин, который регулярно читал газету «Право» и был в курсе политических событий, раскрыл было рот, чтобы ответить, но тетка Гинка пронзила его взглядом и ответила сама:

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑй куҫӗпе хӑй мӗн курса тӑрасса сиснӗ мелникӗн сехри хӑпрӗ, хӑрушӑ инкекрен ҫӑлма чӗнсе, вӑл тискер кайӑк пек кӑшкӑрса ячӗ, анчах ҫак катари шӑтӑкра хӑйсене никам та пулӑшас ҫуккине пӗлсех тӑчӗ-ха вӑл.

Мельник, обезумев от ужаса при мысли о том, что ему предстояло увидеть, кричал как зверь, призывая на помощь, хоть и знал, что в этой глуши спасения ждать неоткуда.

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫук, чӑн-чӑн савӑнӑҫ мӗн иккенне ҫынсем пӗлсех ҫитмен-ха, мӗншӗн тесен халӗ савӑнӑҫ валли кирлӗ пурнӑҫ ҫук, ҫыннисем те ун пеккисем ҫук-ха.

Нет, теперь еще не знают, что такое настоящее веселье, потому что еще нет такой жизни, какая нужна для него, и нет таких людей.

10 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Эпӗ, батюшка Дмитрий Сергеич, тӗрӗссипе каласан, эрехе ӑна пӗлсех каймастӑп, ӗҫменпе пӗрех: хӗрарӑм ӗҫӗ мар.

— Я, батюшка Дмитрий Сергеич, признаться вам сказать, мало знаю толку в вине, почти что и не пью: не женское дело.

XV // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Пӗлсех тӑрӑр, ку хутӗнче императорӑн сыхлавҫи Янь уделӗнчи Чжан И-дэ йӑхӗнчи Чжан генерал хӑй пулать.

И знайте, на этот раз командовать будет сам генерал Чжан — потомок Чжан И-дэ, из удела Янь!

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех