Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑраса (тĕпĕ: хӑра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кирек мӗнле пулсан та ӗҫ ӑнӑҫасси хӑраса тӑманнинчен килет.

Во всяком случае, ожидаемый результат оправдывал риск.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тинех вӑл хӑй те шанми пула пуҫларӗ, Клисурӑра катастрофа пулса тӑрасса, революци ӑнӑҫманнине вӑл хӑраса кӗте пуҫларӗ.

Наконец, он и сам начал терять надежду; с ужасом предвидел он неизбежность катастрофы в Клисуре и неминуемое поражение революции.

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Лешсем йӑлт хӑраса ӳкнипе ытла айванла курӑна пуҫларӗҫ.

Осужденные с обалделым видом взяли их.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Клисурӑ ҫыннине Мехмед тикана Болгарин киревсӗр тӑшманӗсене пулӑшма вӑл темиҫе хут тӗрмерен тарма хӑтланнӑшӑн ҫар канашӗ ӑна персе пӑрахмалла турӗ, ытти сутӑнчӑксем те ҫапла пуласран хӑраса тӑччӑр.

— Цыган Мехмед из Клисуры за неоднократные попытки бежать из тюрьмы с гнусной целью служить врагам Болгарии приговорен верховным советом к смертной казни на страх другим таким же предателям! —

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах айӑплисем ахаль те хӑраса ӳкнӗччӗ ӗнтӗ, тарса каяс пирки асне те илмерӗҫ.

Но они оцепенели от ужаса, и мысль о бегстве даже не приходила им в голову.

XXIX. Юнпа тӗне кӗртни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак мӗскӗнсем ытла хӑраса аптраса ӳкнипе кӑна хӑйсем хӑравҫӑ иккенне пуҫлӑхӗ умӗнче те пулин ним вӑтанмасӑр хӑюллӑнах татса хыттӑн каланине пӗлчӗ ӗнтӗ Огнянов.

С горечью убедился он в том, что только глубокое отчаяние и боязнь борьбы придают этим малодушным людям решимость и смелость признавать себя трусами, не краснея от стыда, вслух, перед самим начальником.

XXVIII. Укрепленисенче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑраса ӳкрӗр-и? — ыйтрӗ Огнянов, вӗсене вӑтантарас пек.

— Струсили? — спросил Огнянов, думая пристыдить их этим вопросом.

XXVIII. Укрепленисенче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пӗтӗмпе, пӗтӗмпе каласа парӑп… — мӑкӑртатрӗ вилес пек хӑраса укнӗ Рачко.

— Все, все расскажу… — залепетал тот, перепуганный до полусмерти.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫавӑнпа мӗскӗн карчӑксемпе ҫамрӑк арӑмсем тупӑ кӗмсӗртетнӗ сасса илтесрен хӑраса, хӑлхи шӑтӑкӗсене мамӑк чиксе, мӗн каҫ пуличченех кӗтсе ларчӗҫ.

Поэтому бедные старушки и молодухи сидели до вечера с ватой в ушах, дожидаясь, когда же наконец раздастся грохот и зазвенят стекла в окнах.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапла вӗсем темиҫе минут хушши ҫакӑн пек хӑраса ларчӗҫ, хӑю кӑвак тӗтӗмӗ йӑсӑрлансах тӑчӗ, анчах мӗн тивмелли ҫаплах тивмерӗ.

Несколько минут протекло в невыразимом нервном напряжении… сильный дым курился над фитилем, но фитиль не загорался.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте хӑраса ӳкнӗ, вӗсен сӑнарӗсем Лалкӑннинчен те ытларах шурӑхнӑ.

Безумный ужас отражался на всех лицах; у многих они были белее и мертвеннее, чем у Лалки.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халӑх, хӑраса ӳкнӗ кӗтӳ пек, ӑҫталла куҫ курнӑ — ҫавӑнталла сӗкӗнет, пурте пытанасшӑн.

Люди, как перепуганное стадо, бросились бежать кто куда, не зная, где скрыться.

XXI. Вилӗ кӗлли туни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Чурара пурӑнакан халӑхӑн ӑҫтан пулчӗ-ха ҫавӑн пек чӑрсӑрлӑх, чуралӑхра тытакансем ӑҫтан хӑраса ӳкрӗҫ-ха?

Откуда эта дерзость у порабощенного и этот страх у поработителя?..

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл лашине чӑвӑшлаттарса илчӗ те уттарасшӑн пулчӗ, анчах Беспортев лашине йӗвӗнӗнчен ярса тытрӗ: — Мӗн кирлӗ сана манран, чорбаджи? — ыйтрӗ хӑраса ӳкнӗ тӗрӗк.

Обеспокоенный, он хлестнул коня и хотел было снова тронуться в путь, но Беспортев, кинувшись к нему, схватил коня за узду: — Чего тебе надо от меня, чорбаджи? — спросил ошарашенный турок.

XV. Маркон ҫӗнӗ кӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Темле ытла пысӑк хаваслӑх илтессе сиссе илчӗ вӑл, ҫавӑнпа хӑраса та кайрӗ «Колчона ҫакӑнта ырӑ пирӗшти ертсе ҫитерчӗ», — шухӑшласа илчӗ хӗр.

Она почувствовала, что сейчас услышит что-то необычайно радостное, и ей стало страшно «Добрый ангел привел сюда этого Колчо», — подумала она.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл сиккелени те кӑшкӑрашни арҫынсен ӑшне хыптарчӗ иккен те, эппин ахаль те хӑраса пурӑнакан хӗр патӗнче те ҫаплах хӑтлансан, ун сехрине хӑпартма пулать.

Ведь его прыжки и крики, так переполошившие мужчин, могли до смерти напугать и без того уже запуганную девушку.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Старик хӑраса ӳкнӗ Викентие аллинчен ҫавӑтса, шкапӗ патнелле илсе пычӗ те унтан симӗс питлӗ пысӑк тетрадь кӑларса уҫрӗ, чӗтрекен аллипе тӗллесе кӑтартса, ҫакӑн пек каласа хучӗ:

И, взяв за руку ошеломленного Викентия, старец подвел его к шкафу, вынул оттуда большую тетрадь в зеленом переплете и, раскрыв ее дрожащей старческой рукой, промолвил:

XII. Симӗс енчӗк // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл хӑйӗнчен хӑй хӑраса ӳкрӗ.

И юноша сам себя испугался.

XI. Викентий // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пурте сывлӑш ҫавӑрма хӑраса тӑчӗҫ, мӗн пулчӗ-ши тесе тӗлӗнсе пӑхаҫҫӗ.

Все затаили дыхание, во всех взглядах был немой вопрос:

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эпир халь ҫапла чарусӑр уҫҫӑн ӗҫлетпӗр те, ҫавӑнтан хам та хӑраса тӑратӑп, — терӗ Франгов.

— Мы теперь стали действовать так открыто и так распустились, что меня даже страх берет, — сказал Франгов.

X. 1876-Мӗш ҫулхи шпион // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех