Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хамӑн (тĕпĕ: хам) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ хамӑн ывӑла та, кӗрӗве те, тата Грачева та ятлама пултаратӑп — ӗҫлӗн ятлатӑп.

Я и сына своего, и зятя, да и Грачева смогу поругать — и за дело.

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Эпӗ хамӑн шухӑша ҫыхӑнтарма пултараймастӑп пулсан, манран епле оратор пултӑр-ха…

— Какой же из меня оратор, ежели я свою мысль увязать не могу…

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑ унӑн кӗрнеклӗ те мӑнаҫлӑрах пӗв-сийӗнчен те курӑнса тӑнӑ, унӑн кӑштах мӑшкӑлласа кулнӑ пек пӑхакан куҫӗсем: «Лашасемшӗн эпӗ хуҫа, хамӑн тивӗҫе кирлӗ пек тытса пыратӑп, ытти ӗҫсене илес пулсан, маншӑн курӑк та ан ӳстӗр», — тесе каланӑ пек туйӑннӑ.

Его коренастая, осанистая фигура, независимый и несколько даже насмешливый взгляд были тому наглядной иллюстрацией и как бы говорили: «Над конями я полный хозяин, свои обязанности выполняю исправно, а в остальном — хоть трава не расти».

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Пуҫламӑшӗ ҫакӑн пек пулни ӑна килӗшмерӗ, вара, ӑна хуратса ҫапла ҫырса хучӗ: «Хамӑн пӗтӗм пурнӑҫа аса илетӗп те куратӑп: манӑн ӗмӗрте лакӑмсем нумай пулчӗҫ, ҫавӑнпа эпӗ такӑна-такӑна, пӗр тикӗс мар утнӑ — парти мана пӗр хут ҫеҫ мар тӳрлетнӗ, ӑс панӑ…»

Такое начало ему не понравилось и, зачеркнув его, он написал: «Вспоминаю всю свою жизнь и вижу: на моем веку много было ухабин, и я спотыкался, шел неровно, и партия не раз поправляла меня, учила уму-разуму…»

XIX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Эпӗ хамӑн тӑрантаспа васкамасӑр пыратӑп.

А я ехал на своем шарабане не торопясь.

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сана, хамӑн чи лайӑх туса, калатӑп: пур енӗпе те ман ҫине шан, эпӗ сан ҫине.

Тебе, как лучшему своему другу, говорю: во всем положись на меня, а я на тебя.

XI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Манӑн хамӑн ҫакӑн пек япала пулса иртрӗ.

У меня был такой случай.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫулпуҫ биографине эпӗ хамӑн пӗтӗм чун-чӗрепе туйса тӑратӑп.

Я чувствую биографию Вождя всем своим существом.

VI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Шухӑшпала Хворостянкина хытӑ ҫаптарнипе хамӑн та кӑмӑл пӑсӑлчӗ…

У меня даже испортилось настроение от грубого обращения в мыслях к Хворостянкину…

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Хамӑн вӑрттӑнлӑха никама та кӑтартманччӗ, сана шанатӑп…

— Свою тайну никому не показывала, на тебе доверяю…

V // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

«Ку хамӑн Хветӗр пулмалла, ун пекех хура куҫлӑскер», тесе шухӑшларӗ Корней.

«Должно, внук, Федькин сын, значит, в него черноглазый», — подумал Корней.

IV // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

«Мансӑрах пурӑнӗҫ-ха. Анчах ачи те хамӑн мар-и, тен», — тесе шухӑшланӑ вӑл.

«Проживут и без меня. Может, и мальчишка-то не мой», — думал он.

II // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Унта эпӗ суд пулассине кӗтсе вунпӗр уйӑх лартӑм, хам ҫинчен, хамӑн иртнӗ пурнӑҫ ҫинчен тӗплӗн шухӑшласа, йӑлтах ӑнлантӑм.

И там, просидев одиннадцать месяцев, дожидаясь суда, я обдумал себя и свое прошедшее и понял его.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ ачасем ҫине, унӑн аманса-шыҫӑнса пӗтнӗ пичӗ ҫине пӑхрӑм та пӗрремӗш хут хам ҫинчен, хамӑн правасем ҫинчен, хамӑн мӑнкӑмӑллӑх ҫинчен манса кайрӑм, пӗрремӗш хут унра этеме куртӑм.

Я взглянул на детей, на ее с подтеками разбитое лицо и в первый раз забыл себя, свои права, свою гордость, в первый раз увидал в ней человека.

XXVIII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ коридорпа пытӑм та, хӗре унта кайма хушса, хамӑн пӳлӗме кайрӑм.

Я прошел коридором и, послав девушку, пошел в свою комнату.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Чикес умӗн пӗр самантлӑха, питӗ кӗске самантлӑха, эпӗ ҫынна, хӳтлӗхсӗр хӗрарӑма, хамӑн арӑма вӗлерессине пӗтӗмпех ӑнланса илтӗм.

Помню на мгновение, только на мгновение, предварявшее поступок, страшное сознание того, что я убиваю и убил женщину, беззащитную женщину, мою жену.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Кайран тӗрмере, хамӑн шухӑш-кӑмӑл йӗркисем йӑлтах тепӗр майлӑ ҫаврӑнса ҫитсен, эпӗ ҫав минут ҫинчен чылай шухӑшларӑм, мӗн аса илме май пур, ҫавна аса илтӗм.

Я долго потом, в тюрьме, после того как нравственный переворот совершился во мне, думал об этой минуте, вспоминал, что мог, и соображал.

XXVII // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Тен, хамӑн шутланакан ачасене те вӑл пӗтӗмпех лакейсемпе тунӑ?

Может быть, она давно с лакеями прижила всех детей, которые считаются моими.

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Эпӗ вара хамӑн хаярлӑха пӗтӗмпех ирӗке ятӑм — эпӗ тискер кайӑк пулса тӑтӑм, усал та чее тискер кайӑк.

И я дал волю моей злобе — я сделался зверем, злым и хитрым зверем.

XXVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Хӗрарӑмсем патне чупма пӑрахтӑр тесе, ҫамрӑк ҫынна эпӗ сифилис больницине мар, хамӑн чуна илсе кӗнӗ пулӑттӑм, унта вӑл ман чуна таткалакан явӑлсене курнӑ пулӗччӗ!

Не в сифилитическую больницу я сводил бы молодого человека, чтобы отбить у него охоту от женщин, но в душу к себе, посмотреть на тех дьяволов, которые раздирали ее!

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех