Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапӑнса (тĕпĕ: ҫапӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
…Лозневой кӑпӑшка тӑпраллӑ окоп хӗррине пуҫӗпе ҫапӑнса нумайччен ӳсӗрчӗ, ҫӑварӗнчен тӑпра сура-сура кӑларчӗ.

…Обивая головой рыхлый край окопчика, Лозневой долго кашлял, отплевывая землю.

XXI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вара вӑл каллех йывӑррӑн сывла-сывла ҫине-ҫинех Андрей ҫинчен каларӗ, унӑн ҫыхӑнусӑр халапӗнче пӗр шухӑш кӑна, тетеле лекнӗ ҫӑрттан пек, ҫине тӑрсах, хыттӑн ҫапӑнса тӑни сисӗнчӗ: каять ӗнтӗ Андрей — пӗтетех пулмалла, тет пек ҫав шухӑш.

И он, снова тяжело вздохнув, заговорил об Андрее, в его бессвязных словах была только одна мысль, которая сильно билась, как щука, попавшая в сети: уйдет Андрей и пропадет, говорила эта мысль.

VI // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Темиҫе чул муклашки пӳрт ҫине ҫапӑнса, кантӑк умӗнчен вӑркӑнса иртрӗҫ те мӗнпур вӑйпа ҫывӑхрах лаплатса ӳкрӗҫ.

Несколько камней, щелкнув по крыше, пролетели за окном и шмякнулись с силой возле дома.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Анчах ҫак ырӑ шухӑшлӑ туратсем хушшинче ҫунакан ҫуртасен ӑшшипе чӑрӑш лӑсси шӑрши ҫапнӑ сывлӑша хӑй пурнӑҫӗнче пӗрре ҫеҫ сывласа илнӗ, тӗрлӗ тӗслӗ черчен шарсемпе ялтӑртатакан кӗленчесем, шӑрҫасем пӗр-пӗрин ҫумне ҫапӑнса чӑнкӑртатнине илтнӗ ҫав ҫын яланах, пӗрре пӑхсах, юмахри пек ҫутӑ пайӑрка сапаласа тӑракан ачасен савӑнӑҫлӑ телейне аса илет.

Но кто хотя бы раз в жизни вдыхал воздух, наполненный запахом хвои и теплым дыханием свечей, ютящихся в душистых ветвях, кто слышал легкое хрустальное теньканье хрупких цветных шаров, сияющих стекляшек, перезвон бусинок, — тот всегда узнает с первого же взгляда этот сказочный лучистый знак ребячьего счастья!

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫынсем тӗттӗмре пӗрне-пӗри пыра-пыра ҫапӑннӑ, стенасем ҫумне ҫапӑнса аманнӑ.

Люди натыкались в темноте друг на друга, ушибались о стены.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— О-о, — тесе тӳрленсе тӑчӗ те Яша пичче, ҫавӑнтах маччаран ҫапӑнса, пуҫне ярса тытрӗ.

— О-о! — сказал дядя Яша, разгибаясь у плиты, и тут же схватился за голову, стукнувшись о потолок.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Володя Ваня хыҫҫӑн утрӗ, анчах ҫавӑнтах чул кӗтессе ҫапӑнса, ҫамки ҫине мӑкӑль лартрӗ.

Володя шагнул за Ваней и тут же набил шишку на лбу, стукнувшись о каменный выступ.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Иккӗмӗш класри ачасем пухнӑ тӗрлӗ бутылкӑсен ҫӑварӗсем пальто кӗсйисенчен курӑнаҫҫӗ, хӗвӗнче кӗмсӗртетеҫҫӗ, корзинӑра, пӗр-пӗрин ҫумне ҫапӑнса чанкӑртатаҫҫӗ.

Из кармана пальтишка торчали горлышки бутылок, раздобытых второклассниками, гремели за пазухой, перезванивались в кошелке, стукаясь одна о другую, бутылки всех видов и калибров.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Карап ҫинче нихҫан та ҫапӑнса курман пулӗ-ха?

Никогда, верно, на корабле не парился?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Пуҫу юнланса пӗтичченех ҫапӑнса вансан та темех мар.

Не так уж важно, если только до крови разобьешь голову.

А-Цзинь // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 162–169 стр.

Калаҫакансем шӑпланчӗҫ, джонка сӑмсине пыра-пыра ҫапӑнса шапӑлтатакан шыв кӑна шӑплӑха хускатать, Чжуан Му-сань чӗлӗмне табак пусса тултарчӗ.

Воцарилась тишина, нарушаемая лишь плеском воды, рассекаемой лодкой, Чжуан My Третий взял трубку и набил табаком.

Уйрӑлу // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 131–145 стр.

Эрешленӗ тӑрнаккай пӳртӗн чалӑш мӗлки тусанлӑ урам урлӑ каҫнӑ та тепӗр ҫуртӑн аялти пайне ҫапӑнса хутланса ӳкнӗ.

Косая тень хаты с вырезным князьком стлалась через пыльную улицу, загибаясь даже на низу другого дома.

XI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫутӑччӗ, тӗтӗм-сӗрӗмлӗччӗ тата еврей кухнин ҫивӗч шӑрши сарӑлнӑччӗ, анчах чӳречесенчен вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн йӗпе курӑк, ҫеҫке ҫурнӑ шурӑ акаци, ҫурхи сывлӑш техӗмлӗхӗ те уҫҫӑн киле-киле ҫапӑнса тӑчӗ.

Было светло, дымно и пахло острой еврейской кухней, но по временам из окон доносился свежий запах мокрой зелени, цветущей белой акации и весеннего воздуха.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ыйхӑллӑ шыв, ҫӗр ҫумне кӗвӗллӗн шӑмплата-шӑмплата ҫапӑнса, ун ури айӗнче питӗ йӑввӑн та ӳркевлӗн чӳхенетчӗ, уйӑх ҫав шатра пит ҫине тӑсӑлса выртнӑччӗ те юпаланса чӗтӗретчӗ, ҫакӑ вара аякри тӗттӗм, чӗмсӗр те пушанчӑк ҫыран патне тӑвӑр ҫулпа каякан миллионшар кӗмӗл пулӑ ҫиелте чӑмпӑлтатнӑ пекех курӑнатчӗ.

Сонная вода густо и лениво колыхалась под его ногами, мелодично хлюпая о землю, а месяц отражался в ее зыбкой поверхности дрожащим столбом, и казалось, что это миллионы серебряных рыбок плещутся на воде, уходя узкой дорожкой к дальнему берегу, темному, молчаливому и пустынному.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Калаҫни-кулни, юрлани, бильярд шарӗсем ҫивӗччӗн ҫапӑнса ҫатлатни илтӗнсе тӑрать.

Слышался говор, смех, пение, резкие удары бильярдных шаров.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Штыксем пӗр-пӗринпе ҫапӑнса чӑнкӑртатрӗҫ, пӑшалсем шакӑртатрӗҫ.

Залязгали ружья, цепляясь штыком за штык.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Бондаренко, ик урипе те урай ҫумне шаклатса ҫапӑнса, хускаткӑҫлӑ йывӑҫ пуканӗ евӗр, тӳп-тӳррӗн те хӑвӑрттӑн сиксе тӑчӗ.

Бондаренко, ударившись обеими ногами об пол, вскочил прямо и быстро, как деревянная кукла с заводом.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫӑралса ларнӑ сасӑсен ула-чӑла шавӗ ҫӗҫӗсем чӑклатнипе, бильярд шарӗсем ҫапӑнса шаклатнипе те кухня алӑкӗ хупӑна-хупӑна хаплатнипе хутӑшса пӗрлешнӗ.

Густой и пестрый шум голосов сливался со стуком ножей, щелканьем бильярдных шаров и хлопаньем кухонной двери.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кӗтмен ҫӗртен киле-киле ҫапӑнса, шыв тӗпне кашни хутӗнчех вӑйлӑран вӑйлӑ ҫиекен юхӑм-капланусем ҫеҫ вӗсем.

Это просто внезапные приливы, которые с каждым разом все больше и больше разъедают дно.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пӗр пульӑ теплерен хӑяккӑн ҫапӑнса тивнӗ ӑна.

Шальная пуля попала в девушку рикошетом.

XV. Курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех