Шырав

Шырав ĕçĕ:

Уйӑх сăмах пирĕн базăра пур.

Уйӑх (тĕпĕ: уйӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Манӑн куҫӑм умне тӗлӗнмелле картина тухса тӑчӗ: кӑвак тӳпере ылтӑн кӑшӑл пек тулли уйӑх, тинӗсӗн хӑйӑрлӑ ҫыранӗ, катана-катана, чуна илентерсе, куҫ виҫсе илмелле мар сарӑлса выртакан арбуз уйӗ.
И в моей памяти вдруг мелькнула чудная картина: золотое колесо полной луны на темно-синем небе, песчаный морской берег, поле, сплошь засаженное бесчисленными изумрудно-зелеными арбузами.

Тӑван ял // Николай Иванов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 17–30 стр.

Ҫумӗнче укҫи ҫук чухне, унӑн ятне парӑмлисене ҫырса пыракан хӑма ҫине ҫырса хуратчӗҫ; пӗр уйӑх та иртмесчӗ, вӑл тӳлесе тататчӗ те, Кун И-цзи хушаматне хӑма ҫинчен хурататчӗҫ.
Изредка, правда, у него не оказывалось наличных и его фамилия появлялась на доске должников; но обычно не проходило и месяца, как он расплачивался, и имя Кун И-цзи с доски исчезало.

Кун И-цзи // Хӗветӗр Уяр, Михаил Рубцов. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 3–12 стр.

Ҫынсем пире вилнӗ тенӗ, эпир чӗрӗлтӗмӗр те хӗвел ҫине, уйӑх ҫине пӑхса, уҫӑ сывлӑшпа сывласа тӑранаймастпӑр.
Нас считали мертвыми, а мы воскресли и не насмотримся на солнце, на месяц, не надышимся чистым воздухом.

Володя урамӗ (Эпилог) // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Вӗсем пӑрланса ларнӑ ҫичӗ пин вилӗ хушшинче кунӗн-ҫӗрӗн хӑйсен тӑванӗсене шыраҫҫӗ, — Керчьре икӗ уйӑх та тытӑнса тӑрайман гитлеровецсем пӗр ҫак вырӑнта кӑна ҫавӑн чухлӗ ҫын вӗлерме ӗлкӗрнӗ.
Дни и ночи проводили они в жутких поисках среди семи тысяч заледенелых трупов — столько убийств успели совершить лишь в одном этом месте гитлеровцы меньше чем за два месяца своего пребывания в Керчи.

Ҫакӑнта ӗнтӗ Володя икӗ уйӑх пурӑннӑ.
Значит, вот тут он провел два месяца.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Партизансем икӗ уйӑх хушшинче пуҫласа пӗр-пӗрне курчӗҫ, курсан антӑхса кайса кулчӗҫ.
Никак не могли прийти в себя партизаны, впервые за два месяца разглядевшие друг друга.

Кӗтмен-туман ҫӗртенех, икӗ уйӑх хушши, хуп-хура е сайра хутра сарӑрах сӑрӑ тӗслӗн курӑнакан ҫӗрте, сасартӑк, пӗр самантрах, куҫа йӑмӑхтарасла шуррӑн курӑнса кайрӗ.
И внезапно все, что было два месяца совсем почти черным или в редких случаях желто-серым, вдруг, в одно мгновение, стало ослепительно белым.

Икӗ уйӑх юлташӗсен пурнӑҫӗшӗн ответ тытса пурӑннӑ ҫынсем халӗ ӗнтӗркесе кайрӗҫ; анчах ӗнтӗркени ҫӗмӗрсе пӑрахнӑ ёлка теттипе пӗрле иртсе кайнӑ пек, командирсем пӗр-пӗрне пӳлсе калаҫса, кулса, аллисене чӑмӑртама, ыталашма пуҫларӗҫ.
Но будто вместе с раздавленной елочной игрушкой лопнуло и оцепенение, в котором находились сейчас эти люди, два месяца несшие ответственность за жизнь почти сотни своих товарищей; командиры, что-то говоря наперебой, смеясь, кинулись жать друг другу руки, обниматься.

— Старшина пичче, командир юлташ, эпир кунта каменоломньӑсенче… икӗ уйӑх ӗнтӗ…
— Дядя старшина, товарищ командир, мы тут в каменоломнях… два месяца уже…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Халӗ ачисемпе пӗрле тӑхӑрвуннӑн шутланакан, витӗрех хуралса пӗтнӗ, ӗҫес килнипе асапланакан пӗчӗк ушкӑн захватчиксен ҫарне хирӗҫ уйӑх та ҫурӑ ҫапӑҫать.
Полтора месяца дралась против армии захватчиков горсточка насквозь прокоптившихся, мучимых постоянной жаждой людей, едва насчитывавшая теперь вместе с детьми девяносто человек.

Уйӑх ҫурӑ иртрӗ ӗнтӗ, ҫӗр айӗнчи крепость осадӑна лекнӗренпе.
Уже полтора месяца выдерживала осаду маленькая подземная крепость.

Эх, кунӗн-ҫӗрӗн пуҫ тӗлӗнче — тӑвӑр чул мачча ҫакӑнса тӑнӑ ҫӗрте, пирӗн ҫӗр айӗнче пӗр уйӑх та пулин ларса курасчӗ сирӗн, ун чухне эсир ҫак ирӗклӗ, анлӑ пӗлӗт мӗн тери ҫӳллӗ иккенне ӑнланӑттӑрччӗ вара!
Эх, посидели бы вы с месяц в подземелье, где над самой головой день и ночь — тесный каменный свод, так поняли бы тогда, как хорошо это вольное, широкое небо!

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Мӗн тери улшӑннӑ, мӗнле начарланса кайнӑ унӑн амӑшӗ ҫак уйӑх хушшинче!
Но как страшно изменилась и похудела она за этот месяц!

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Икӗ уйӑх пурӑнаҫҫӗ ӗнтӗ ачасем ҫӗр айӗнчи тӗттӗмре, анчах ку тӗттӗм каменоломньӑри тӗттӗмрен ҫӗр хут хӑрушӑрах, ҫӗр хут хаяртарах.
И эта чернота была во сто крат страшнее и злее подземной тьмы, в которой они жили уже второй месяц.

Икӗ уйӑх тытӑнса тӑрать ӗнтӗ ҫӗр айӗнчи крепость.
Уже второй месяц держалась подземная крепость.

Вӗсен шап-шурӑ бенгаль ҫути лакӑм тӗпне нумайччен ҫутатса тӑрать; лакӑм ҫав вӑхӑтра уйӑх ҫинчи кратер майлӑ курӑнать.
Мертвенный бенгальский свет их надолго заливал весь котлован, который при этом становился похожим на лунный кратер.

Улттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Металран тунӑ япаласем те, тарланӑ пек пулса, нӳрленнӗ, Ҫак пӑчӑ тӗттӗмре, хупса лартнӑ нӳрлӗ вырӑнта пӗр кун, пӗр эрне мар, тен, пӗр уйӑх та ытларах пурӑнма тивет пулӗ…
Все металлическое как бы отпотевало, делалось влажным, И в этих душноватых потемках, в сыром заточении предстояло жить не один день и не одну неделю, а возможно, и не один месяц…

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Иккӗмӗш уйӑх пыраҫҫӗ, военнӑй комиссар юлташ.
— Уже второй месяц, как идут, товарищ комиссар.

Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Ҫӗрле шӑчӑ ҫине сарса ҫакнӑ тетелсем, ҫурхи шыва путнӑ темӗн тӑршшӗ туратсем пек, капӑрлатнӑ чӑрӑшлӑх евӗрлӗ курӑнаҫҫӗ; унӑн ҫурма тӗттӗм хӳттинче вылямалли япаласем, хӑрушӑ пысӑк чӗрчунсем, пулӑсем ялтӑртатаҫҫӗ, хрусталь тумла пӑрӗсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ — кусем уйӑх ҫутин пайӑркисем ҫутатнӑ тетел ҫинчен ӳкекен шыв тумламӗсем янӑраҫҫӗ.
И ночью это было похоже на полузатопленный, далеко раскинувший по воде ветви, фантастически украшенный ельник, в сумрачной сени которого поблескивают диковинные игрушки, чудища, рыбы, свисают хрустальные сосульки.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Уйӑх ҫутинче скумбри пулӑ хупписем ялтӑртатаҫҫӗ, ылттӑн та кӗмӗл пулӑсем тетел куҫӗсенче вӗлтӗртетеҫҫӗ.
В лунном свете поблескивала чешуя скумбрии, золотые и серебряные рыбы трепетали в ячеях.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика