Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ахлатса (тĕпĕ: ахлат) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кам мурӗ илсе ҫитерчӗ кусене! — ахлатса илчӗ Мирон Григорьевич, чӳречерен тулалла пӑхса.

Как черт их принес! — охнул Мирон Григорьевич, выглядывая в окно.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вӑл, алӑк янаххи ҫине ҫурӑмӗпеле ҫитсе сулӑнса, ассӑн ахлатса илчӗ.

Она стукнулась о дверную притолоку спиной, глухо ахнула.

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Степан, пӗтӗм пичӗ-куҫӗпе йӑлтӑртатса кулса, хулпуҫҫийӗсене чарусӑррӑн вылянтарать; ҫул тӑрӑх тӗмескеленсе тусан шӑвӑнать, питӗ вӑрӑм та йӳле пилӗк кӗпеллӗ Христоня, тӑрмаланчӑк та йӗпе тара ӳкнӗскер, куклене-куклене ташша ҫапать, сулмак урапи пек ҫаврӑнать, курнӑҫланкаласа та ахлатса, «казачока» тӗпретет, ҫул тусанӗн сӑрӑ пурҫӑнӗ ҫине унӑн ҫара урисен тӗлӗнмелле лаптӑм-лаптӑм йӗрӗсем юлаҫҫӗ.

Степан, сверкая ослепительной усмешкой, озорно поводит плечами; а по дороге бугром движется пыль; Христоня, в распоясанной длиннющей рубахе, патлатый, мокрый от пота, ходит вприсядку, кружится маховым колесом, хмурясь и стоная, делает казачка, и на сером шелковье пыли остаются чудовищные разлапистые следы босых его ног.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья ахлатса ячӗ:

Аксинья заохала:

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ну-у-у?.. — ахлатса янӑ арӑмсем хӑравҫӑллӑн та пӗр харӑссӑн.

— Ну-у?.. — ахали бабы испуганно и дружно.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗнпур пек юн тымарӗсем чӗтренсе илчӗҫ унӑн; михӗсене хӑвӑрт пӑрахрӗ те вӑл, — хытӑ пӑрахнӑран ӗнтӗ, михӗ тӗпӗнче ларакан дьяк ҫӗр ҫумне ҫапӑннипе ахлатса илчӗ, голова хыттӑн иклетрӗ, — хулпуҫҫийӗ урлӑ ҫавӑрса хунӑ пӗчӗкҫӗ миххипех йӗкӗтсемпе пӗрле уттара пачӗ.

Все жилки в нем вздрогнули; бросивши на землю мешки так, что находившийся на дне дьяк заохал от ушибу и голова икнул во все горло, побрел он с маленьким мешком на плечах вместе с толпою парубков.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Аллине чӗри тӗлне тытса ахлатса та илчӗ вӑл, тӳррипех каларӗ, эсӗ манпа йӑпанма килӗшмесен, тем тума та, шыва сикме те хатӗр, терӗ; чунӑма тӳрех тамӑка яратӑп, тесе те пӑхрӗ.

Брался за сердце, охал и сказал напрямик, что если она не согласится удовлетворить его страсти и, как водится, наградить, то он готов на все: кинется в воду, а душу отправит прямо в пекло.

Раштав умӗнхи каҫ // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Тур ҫырлахах! ахлатса илчӗ асатте, лайӑхрах ҫаврӑнкаласа пӑхнӑ хыҫҫӑн: питӗ хӑрушла! ирсӗр пит-куҫлисем лӑк тулли.

«Батюшки мои!» — ахнул дед, разглядевши хорошенько: что за чудища! рожи на роже, как говорится, не видно.

Пӗр чиркӳри тиечук пулни-иртни ҫинчен каласа пани // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

— Тарчӗ? — ахлатса илчӗ Ульяна.

— Сбежал? — ахнула Ульяна.

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Татьяна йӗнер пуссисем чанкӑртатнине, старик ерипен ахлатса, йӗнер ҫинчен аннине, чӗлпӗре урапа ҫумне ҫыхнине илтрӗ.

Татьяна слышала, как звенит стремя, как старик, охая, медленно слезает с седла и привязывает поводья к повозке.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫак «улӑп» вара хӑйӗн чӑн-чӑн хакне ҫийӗнчех кӑтартнӑ: ытти разведчиксем ахлатса илме те ӗлкӗреймен, вӑл пӗр тӗреклӗ кӑна нимӗҫе пӗтӗрсе те ӳкернӗ.

И «эта громадина» сгреб здоровенного немца так ловко, что остальные разведчики и охнуть не успели.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Серьга Хахай вара чӑнах та пурне те тума май пуррине ӑнланчӗ те, ахлатса илсе, пуҫне ҫӗрелле усрӗ…

Серьга Хахай понял, что действительно все можно сделать, и со стоном опустил голову…

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Степан Бояркин тепӗр хут Серьга Хахая ларма хушрӗ, леш вӑра вӑрӑммӑн ахлатса илсе, хӑй вырӑнне ларсан, командир калаҫма пуҫларӗ:

Степан Бояркин пригласил Серьгу Хахая сесть, и, когда тот, вздохнув со стоном, сел на прежнее место, сказал:

XV // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Чернявкин ахлатса, куҫӗсене алсишӗпе хупӑрларӗ.

Охнув, Чернявкян прикрыл цветистой варежкой глаза.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Алӑкӗсем уҫӑлса кайрӗҫ те, пӗшкӗнсе те ахлатса, машинӑран Стефан Петрович Рагулин тухрӗ.

Распахнулись дверцы, и из машины, нагибаясь и кряхтя, вылез Стефан Петрович Рагулин.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑйлӑ хумсем пырса ҫапнипе шывпа ҫийӗннӗ сӑмсахсем ишӗле-ишӗле анаҫҫӗ, — пӗтем чуллӑ ҫыран чӗтресе ахлатса илнӗ пек туйӑнать.

Под ее ударами валились подточенные кручи, — казалось, вздрагивал и охал весь каменистый берег.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Пӑх-ха, туршӑн та, осколок вӗт, — ахлатса илчӗ Семиглаз, — мина осколокӗ!

— Тю, ей-бо, осколок, — ахнул Семиглаз, — з мины!

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

— Тӑхта-ха эсӗ, маларах кайсан акӑ, пӗрре ҫеҫ мар ахлатса илӗн.

— Да ты погоди, ты еще не раз ахнешь, когда пойдем дальше.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Каласа панӑ ку!» ахлатса илчӗ те Ерофей Кузьмич, карта вӗрлӗкне ярса илсе, каллех чарӑнса тӑчӗ.

«Выдал!» — ахнул Ерофей Кузьмич и опять остановился, хватаясь за березовую жердь ограды.

XXIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Яша ахлатса илсе кӑкӑрӗпе сӗтел ҫинелле ӳкрӗ те ӑна чӗрнисемпе чӑрмалама тытӑнчӗ.

А Яша со стоном упал грудью на стол и начал царапать его ногтями.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех