Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

татӑкне (тĕпĕ: татӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Эпир питӗ савӑнтӑмӑр! — терӗ Одинцов, хут татӑкне пытарса.

— А мы так обрадовались! — с жаром сказал Одинцов, пряча бумажку.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Митя шултра саспаллисемпе ҫырнӑ хут татӑкне Мазинпа Русаковӑн ҫырӑвне вуласа ларать.

Митя держал в руках листок бумаги, исписанный крупным детским почерком, — письмо Мазина и Русакова.

34 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

— Ҫап, ҫап! — хушать вӑл, хытӑ хӗрсе кайнӑ тимӗр татӑкне хӗскӗчпе ҫавӑркаласа.

— Ударь, ударь! — командовал дед, поворачивая клещами пышущий жаром светящийся брусок.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Сасӑсем пачах та илтӗнми пулсан, Саша тӗмсем хушшинчен тухса хывӑнчӗ, ҫӑкӑр татӑкӗпе сало татӑкне кӗпипе чӗркерӗ те, карҫинккине пуҫ тӗлне тытса, леш еннелле ишсе кайрӗ.

Когда их голоса совсем затихли, Саша вылез из кустов, разделся и, держа над головой корзинку с одеждой, в которой были завернуты хлеб и сало, поплыл.

29 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Мазин ҫерем татӑкне ҫӗклесе пӑхрӗ те, палатка шуррӑн курӑнса кайрӗ.

Мазин приподнял край срезанного дерна, под ним забелела палатка.

26 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ачасем ҫывӑрма выртсан, Митя пир татӑкне бинт пек вӑрӑм касса тухрӗ те, урине хытӑ туртса ҫыхса, урама тухса утрӗ.

Уложив ребят, Митя нарезал длинные бинты из холста, крепко забинтовал ногу и прошел по селу.

22 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Шӑмӑ татӑкне сӗтел ҫине хучӗ те ҫап-ҫутӑ сарӑ ещӗкрен васкаса бинокулярнӑй лупа кӑларчӗ, штатива пӑрчӗ, тубуса ҫирӗплетсе лартрӗ.

Положив обломок на стол, он поспешно вытащил из желтого полированного ящика бинокулярную лупу, выдвинул плечо штатива, прикрепил тубус.

Иккӗмӗш сыпӑк // Андрей Краснов. Ефремов И.А. Ҫӑлтӑр карапӗсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 96 с.

Ҫӗнӗ хум пирӗн кимме тӗк татӑкне юхтарнӑ пек тинӗселле вашкӑртса тухрӗ.

Новая волна подхватила лодку, как перышко, и на гребне вынесла за буруны.

Сюркум сӑмсахӗ // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 139–147 с.

Лимона сахӑрпа ҫинӗ чухне, лимон татӑкне ҫурмаран хуҫлатса сылтӑм аллӑн пуҫ пӳрнипе тата пысӑк пӳрнепе тытаҫҫӗ, турилкке ҫинчи сахӑрпа пуҫса ҫиеҫҫӗ.

Когда кушают лимон с сахаром, то ломтик лимона сгибают пополам указательным и большим пальцами правой руки (касаясь только кожицы), затем обмакивают в сахар, лежащий на своей тарелке.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Лимон татӑкне чей стаканӗ ӑшне яраҫҫӗ, кашӑкпа сӗткенне пусса кӑлараҫҫӗ, унтан чей ӑшӗнчен кӑларса чей чашки ҫине кураҫҫӗ.

Ломтик лимона кладут в стакан с чаем, ложкой выдавливают сок, остатки извлекают и кладут на край блюдечка.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кӑлпасси татӑкне вилкӑпа турилкке ҫине пусаҫҫӗ те пӗр вырӑнтан касса яраҫҫӗ, унтан хуппине ҫӗҫӗпе туртса сӗвеҫҫӗ.

При этом кусок колбасы прижимают вилкой к тарелке и ножом изнутри делают надрез, затем при помощи ножа сдирают кожицу.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Татӑкне алӑпа мар, вилкӑпа тытса тӑмалла.

Придерживают ломтик вилкой, а не пальцами.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Илнӗ ҫу татӑкне ҫӑкӑр турилкки ҫине хӑвӑн енне е десерт турилкки ҫине хураҫҫӗ» унтан илсе ҫӑкӑр е булка татӑкӗ ҫине сӗреҫҫӗ.

Кусочек масла кладут с правой стороны хлебной или десертной тарелки и лишь оттуда берут, чтобы намазать на хлеб или булку.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗрнӗ чухне ҫӑкӑр татӑкне сулахай алпа тытса тӑраҫҫӗ.

Полоску хлеба придерживают пальцами левой руки на тарелке.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Какай татӑкне тӳрех вӗтетмеҫҫӗ, мӗншӗн тесен вӗтӗ татӑксем час сивӗнеҫҫӗ.

Большой кусок мяса сразу не размельчают, потому что оно скорее остынет.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Какая пысӑк татӑксемпе ярса пӗҫернӗ пулсан, пӗр татӑкне хӑвӑн турилккӳ ҫине илсе вакламалла, вара яшка антармалла.

Если суповое мясо подается отдельно на блюде или в миске, нужно взять кусочек, нарезать его при помощи ножа и вилки и только после этого наполнить тарелку супом.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сӗтел ҫитти ҫине ӳкернӗ апат татӑкне ҫӗҫӗ вӗҫӗпе тирпейлӗн турилкке ҫине илсе хурӑр, ҫисе ярӑр.

Упавший на скатерть кусочек пищи поднимите возможно аккуратнее кончиком чистого ножа на свою тарелку и съешьте.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вӑл ҫавӑнтах тепӗр татӑкне кӑларчӗ.

Тотчас достал отложенный кусок.

VIII. Инкек куҫа курӑнмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ватти, ҫитес ҫӗре чи малтан ҫитрӗ пулсан та, турпас татӑкне шӑршласа ҫеҫ пӑхрӗ, тӗкӗнмерӗ, ун хыҫҫӑн чупса ҫитекен ҫури, турпас татӑкне хыпса, Володя патне каялла вӗҫтерсе килчӗ.

Разумеется, первой добежала мать, обнюхав щепку, она не стала брать ее в зубы, а подбежавший за ней первым щенок на ходу схватил щепку и, развернувшись, понес ее Володе.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селимене кӑшт иментерет юмӑҫ сӑмахӗ, вӑл халь те ашшӗ-амӑш сӑмахӗнчен тухмасть-ҫке, хӑй хыҫӗнче тӑракан Тухтар енне ҫаврӑнса пӑхать, ҫӑкӑр татӑкне хыпать те чӑмласа ярать.

Селиме несколько смутили эти слова йомзи — она и так всю свою сознательную жизнь слушалась отца и мать, тем не менее, оглянувшись на стоявшего позади нее Тухтара, взяла в рот хлеб, разжевала.

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех