Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывласа (тĕпĕ: сывла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йывӑррӑн сывласа илчӗ те шӑпланчӗ карчӑк.

Старуха замолчала, вздыхая.

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Карчӑк йывӑррӑн сывласа ячӗ, калаҫма чарӑнчӗ; пуҫӗ, кӑкӑрӗ ҫине ӳксе, темиҫе хутчен темле сулкаланса илчӗ.

Старуха вздохнула, замолчала, и ее голова, опустившись на грудь, несколько раз странно качнулась.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Тӗртсе янӑ та пӑрӑнса кайма тӑнӑ, анчах ҫав самантра каччӑ ӑна ҫапса ӳкернӗ, урипе кӑкӑрӗ ҫине тӑнӑ та, хӗр ҫӑварӗнчен юн ҫӳлелле сирпӗнсе тухнӑ; хӗр йывӑррӑн сывласа янӑ, ҫӗлен пек явкаланса илнӗ те — вилнӗ.

Она оттолкнула его, да и пошла прочь, а он ударил ее и, когда она упала, встал ногой на ее грудь, так, что из ее уст кровь брызнула к небу, девушка, вздохнув, извилась змеей и умерла.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Карчӑк йывӑррӑн сывласа илчӗ те калаҫма чарӑнчӗ.

Старуха вздохнула и замолчала.

I сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Челкаш вӑрӑммӑн сывласа илчӗ те ансӑр вӗрен-пусма тӑрӑх ҫӳлелле хӑпарса кайрӗ.

Челкаш вздохнул и полез вверх по узкой веревочной лестнице.

III сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Эпӗ ҫапла пултарсанччӗ! — терӗ вӑл ассӑн сывласа, ҫавӑнпа пӗрлех хӑй сасартӑк тӑван ялне, чухӑн хуҫалӑхне, амӑшне, инҫетри пӗтӗм тӑванӗсене аса илчӗ, вӑл вӗсемшӗн ӗҫлеме тухса килнӗ, ҫавсемшӗнех кӗҫӗрхи ҫӗр асапланса ирттернӗ.

— Кабы мне так-то вот! — вздохнул он, сразу вспомнив деревню, убогое хозяйство, свою мать и все то далекое, родное, ради чего он ходил на работу, ради чего так измучился в эту ночь.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Гаврила чӗнмерӗ, ишрӗ те ишрӗ, йывӑррӑн сывласа, ҫаплах пӗрре улӑхакан, тепре анакан вутлӑ хӗҫ еннелле куҫне чалӑштарса пӑхса пычӗ.

Гаврила молчал, греб и, тяжело дыша, искоса смотрел туда, где все еще поднимался и опускался этот огненный меч.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Ҫ-ҫук! — Гаврила кӑкӑрӗпе вӗркӗч пек сывласа, аллисене хурҫӑ пружина пек авкалантарса, пӗтӗм вӑйран тӑрӑшрӗ.

— Н-нету! — Гаврила старался во всю силу, работая грудью, как мехами, и руками, как стальными пружинами.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Пысӑк та йывӑр пӗлӗтсем, тӗттӗмрен шикленнипе хӑйсем те хӑрушшӑн сывласа, хӑйсен йывӑрӑшӗпе ҫынна пусарса лапчӑтма хатӗр пек курӑнса, хуллен-хуллен шӑвӑннӑ.

Они медленно двигались, огромные, тяжелые, источая из тьмы ужас и готовые раздавить человека тяжестью своей.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Вӑл, ирӗкккӗн сывласа, йӗри-тавра пӑхкаларӗ.

И он, свободно вздохнув, оглянулся кругом.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Эй, турӑ! — тарӑннӑн сывласа илчӗ Гаврила.

— Господи! — вздохнул Гаврила.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Эккей, ухмах эсӗ! — Челкаш, ассӑн сывласа, хӑйпе калаҫакан ҫамрӑкран тепӗр хут пӑрӑнса ларчӗ.

— Экой ты дурак! — вздохнул Челкаш и снова отворотился от собеседника.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Н-да! — йӗкӗт вӑрӑммӑн сывласа илчӗ.

Н-да! — Парень вздохнул.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

— Ҫук, Меринов мар, ваше превосходительство, — хирӗҫ тавӑрса калать те, айӑплӑ ҫын пек йывӑррӑн сывласа ярать Иван Евсеич.

— Нет, не Меринов, ваше превосходительство, — ответил Иван Евсеич и виновато вздохнул.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Карчӑк, вӑл хирӗҫ тавӑрса каласса кӗтсе илеймесӗр, ассӑн сывласа илчӗ те монахсем ҫине, Евсей ҫине пӑхрӗ, унтан тӑчӗ те:

Не дождавшись ответа, старуха вздохнула, обвела глазами монахов, Евсея, встала и сказала:

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Тур пулӑштӑр чипер кайса килме! — йывӑррӑн сывласа илчӗ карчӑк.

С богом! — вздохнула старуха.

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

— Пурӑнаҫҫӗ ҫынсем! — ассӑн сывласа илет Кузьма.

— Живут люди! — вздыхает Кузьма.

Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.

Землемер йывӑррӑн сывласа илнӗ те станци хыҫнелле утнӑ.

Землемер вздохнул и поплелся за станцию.

Ҫул ҫинче // Митта Петӗрӗ. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 3–10 стр.

Вӑл вӑрӑммӑн сывласа ячӗ, аллисене хӑйпе юнашар тӑракан хӗрарӑмсен хулпуҫҫийӗ ҫине хучӗ:

Она глубоко перевела дыхание и обхватила за плечи рядом сидящих женщин:

40-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька лӑпкӑн сывласа илчӗ.

Санька тихонько вздохнул.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех