Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

илчӗ (тĕпĕ: ил) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл шпорӗсене чанклаттарса илчӗ, аллине хӑвӑрт кӑна картус сӑмси патне тытса илсе аялалла усрӗ те, капитан Енакиева пакет пачӗ.

Он стукнул шпорами, коротко бросил руку к козырьку, точно оторвал её с силой вниз, и подал капитану Енакиеву пакет.

3 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Кун хыҫҫӑн капитан Енакиев хӑйӗн куллен ҫырса пымалли кӗнеки ҫине пиҫиххи пек тӑхӑнтарнӑ резинкӑна хывса илчӗ те, стереотруба патне куҫса ларчӗ.

После этого капитан Енакиев снял со своей записной книжки тугой резиновый поясок и перебрался к стереотрубе.

3 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Унтан сехечӗ ҫине пӑхса илчӗ.

Затем он посмотрел на часы:

3 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Унӑн ырханланнӑ пичӗ ҫинче хуллен кӑна савӑнӑҫлӑ кулӑ ҫутӑлса илчӗ.

Радостная улыбка бледно вспыхнула на его истощённом лице.

1 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Халӗ тин ача ҫакна асӑрхаса илчӗ: салтаксен шлемӗсем вырӑссен пулнӑ, автомачӗсем — вырӑссен, плащ-палаткисем — вырӑссен, хӑй патнелле пӗшкӗннӗ сӑн-питсем те вырӑссен, тӑван сӑнсем пулнӑ.

Только теперь мальчик заметил, что шлемы солдат были русские, автоматы – русские, плащ-палатки – русские, и лица, наклонившиеся к нему, – тоже русские, родные.

1 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

— Ан шавла Хамӑр ҫынсем, — тесе пӑшӑлтатса илчӗ Егоров.

– Тише, Свои, – шёпотом сказал Егоров.

1 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Ку ыйтӑва Коля хӑй те татса парӗ, текех пӗчӗк ача мар вӑл, — терӗ те Вера тулли витрисене алла илчӗ.

Пусть Коля сам решит этот вопрос, он уже не маленький, — сказала Вера и взяла в руки полные ведра.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Лисук аппа малтанах ниепле те килӗшесшӗн пулмарӗ, ятласа та илчӗ.

Тетя Лисук сначала уперлась, не соглашалась, даже ругалась.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Коля мӗншӗн хӑвӑрт тухса кайнине те амӑш чӗрипе туйса илчӗ.

Материнское сердце знала и причину быстрого ухода Коли.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Хӑйне хӑй хытарса куҫҫульне шӑлса типӗтрӗ те ачана чуп туса илчӗ.

Она, взяв себя в руки, вытерла слезы и поцеловала мальчика.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Вера ҫыхӑ умне чӗркуҫленсе ларчӗ, ачана алла илчӗ.

Вера села на колени перед узелком и взяла ребенка на руки.

Ҫураҫнӑ хӗр // Мария Петрова. «Ял ӗҫченӗ», 2019.07.19

Николай Семенович ачалӑхне аса илчӗ.

Куҫарса пулӑш

Ял ҫынни тӑван ҫӗртен ан сивӗнтӗр // Хыпар. «Хыпар», 2019.07.19, 79–80№№

Люҫҫа ав машинӑпа ятарласах пырса илчӗ

Люся специально на машине приехала.

Саккӑрмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Мӗнле хӑнкӑла ҫыртса илчӗ?

Какая муха тебя укусила?

Вуннӑмӗш курӑну // Владислав Николаев. Килти архив

Хӑйне те, ун ҫинчен каласа пама ӗлкӗрейменрен, шеллесе илчӗ.

И жалко было, что она никак не сумела рассказать о нем.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

— Арҫын каллех хӑми умне ӳпӗнчӗ, савине пӗр-икӗ хутчен шуҫтаркаласа илчӗ те, унтан хӗр енне ҫаврӑнчӗ.

— Мужик опять склонился к доске, шаркнул пару раз рубанком, потом посмотрел на девушку.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

Вӑл вара хӑйӗн ӳкерчӗкӗсем ҫине тӗмсӗлсе пӑхса илчӗ.

И она пристально посмотрела на свои рисунки.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

Хӗр пӗр пӗлӗтсӗр тӳпенелле пӑхса илчӗ.

Девушка посмотрела на ясное небо.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

Хӗвел Алтай хырҫисене сӗртӗнсе илчӗ те таҫти инҫетри-инҫетри кӑвак тӗнчене пусӑрӑнма тытӑнчӗ.

Солнце коснулось вершин Алтая и стало медленно погружаться в далекий синий мир.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

— Хӗр леш енчи ҫыраналла пӑхса илчӗ.

— Девушка посмотрела на тот берег.

Старикпе хӗр тата хӗвел // Хветӗр Агивер. Василий Шукшин. Пахчапа мунча хуҫи. Вырӑсларан Хв. Акивер куҫарнӑ. КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1989. — 59–64 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех