Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫакланнӑ (тĕпĕ: ҫаклан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ставкӑра та, Дон Ҫарӗн походнӑй атаманӗн штабӗнче те Корнилов ҫынсене ытлашши шанать, ҫавӑнпа та вӑл авантюристсен серепине ҫакланнӑ тесе ҫурма сасӑллӑн пӑшӑлтатнӑ.

В ставке и в штабе походного атамана Войска Донского вполголоса передавалось, что Корнилов чересчур доверчив, вследствие чего попал в авантюрное окружение.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Распутинпа патша хурӑнташӗ-таврашӗсем ҫинчен столицӑра кӑларнӑ сас-хура январь уйӑхӗнчех-ха хуторсемпе станицӑсем тӑрӑх шӑвӑнса ҫӳретчӗ; март пуҫламӑшӗнче вара Сергей Платонович патша самодержавине сирпӗтсе антарни ҫинчен илтрӗ те, тетеле ҫакланнӑ ҫеҫен хир кӑркки пек, анкӑ-минкӗллӗн анӑраса кайрӗ.

В январе еще блуждали по хуторам и станицам отголоски столичных разговоров о Распутине и царской фамилии, а в начале марта, как стрепета сетью, накрыла Сергея Платоновича весть о низвержении самодержавия.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Пӗррехинче, Коньково ятлӑ хутор патӗнче пулнӑ ҫапӑҫура, ҫамрӑк Шолохов махновецсен аллине те ҫакланнӑ, ӑна Махно хӑй допрос тунӑ.

Однажды, в бою у хутора Коньково, молодой Шолохов попал и в руки махновцев, его допрашивал сам Махно .

М.А. Шолохов // Леонид Агаков. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 428–431 с.

— Ак, ҫакланнӑ вара.

— Вот попался-то.

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

— Ав мӗнле, сазан ҫакланнӑ! — терӗ йӗри-тавра пуҫтарӑнса тӑнӑ казаксенчен пӗри, каюкран сӗтӗрсе кӑларнӑ чеченец вилли, курӑка лутӑркаса, ҫыран хӗррине выртнӑ вӑхӑтра.

— Вот так сазан попался! — сказал один из собравшихся кружком казаков, в то время как вытащенное из каюка чеченское тело, приминая траву, легло на берег.

IX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Йӗмпӗҫҫисене тавӑрса лартнӑ тата йӳле ярса кӑвак ҫӑмлӑ кӑкӑрне уҫнӑ ватӑ казак, пулӑ тытса таврӑнаканскер, хулпуҫҫи урлӑ хунӑ атмипе ҫапкаланкалакан кӗмӗл тӗслӗ шамай пулӑсене ҫӗклесе пырать, тӳрен ҫулпа каяс тесе, кӳршин ишӗлнӗ хӳми урлӑ каҫать те хӳме ҫумӗнчен ҫакланнӑ сӑхманне туртса вӗҫертет.

Старик казак с засученными штанами и раскрытою седою грудью, возвращаясь с рыбной ловли, несет через плечо в сапетке еще бьющихся серебристых шамаек и, чтоб ближе пройти, лезет через проломанный забор соседа и отдирает от забора зацепившийся зипун.

V // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Тӗрӗс, ҫак хастарлӑха пӗлмен ҫынсем те пулаҫҫӗ, вӗсем пурнӑҫа пурӑнма пуҫласанах тӳрех хӑйсем ҫине мӗнле сӳсмен ҫакланнӑ, ҫавна тӑхӑнаҫҫӗ, мӗн ӗмӗр иртиччен вара ҫав сӳсменпе тӑрӑшса ӗҫлеҫҫӗ.

Правда, бывают люди, лишенные этого порыва, которые, сразу входя в жизнь, надевают на себя первый попавшийся хомут и честно работают в нем до конца жизни.

II // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ҫак тӗлӗнтермӗшле этем хӑйне май пур таран йӑлтах хытарса лартнӑччӗ: шинелӗпе мундирне хӑҫан тӑхӑнма пуҫланине турӑ ҫех пӗлетчӗ пулӗ, ҫывӑратчӗ мӗнле ҫакланнӑ — ҫаплалла, апатне вунпиллӗкмӗш рота хуранӗнчен ҫиетчӗ, хакне ҫапах та салтак тӳпине тивекен шайран чылай ытларах тӳлесе тӑратчӗ.

Этот чудак ограничил свои потребности последней степенью необходимого: носил шинель и мундир бог знает какого срока, спал кое-как, ел из котла пятнадцатой роты, причем все-таки вносил в этот котел сумму для солдатского приварка более чем значительную.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Хир сысни тӗл пулаймарӑм, мулкача вӗлермелле пулчӗ; хам тӗле хир сысни ҫакланнӑ пулсан, ӑна та пӑвса пӑрахнӑ пулӑттӑм.

— Я убил зайца потому, что не встретил кабана; а попадись мне кабан, я бы и его задушил своими руками.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Кунта вара вӑл шӑпах пӑлхавҫӑсен аллине ҫакланнӑ та.

Тут он и попал в руки повстанческих дозорных.

XXVII. Тӗпчесе пӗлни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Уйӑх каялла вӗсем Клисурӑна ӗҫпе килнӗ пулнӑ та революци юхӑмне ҫакланнӑ.

С месяц тому назад они приехали в Клисуру по делам и были вовлечены в революционное движение.

XXVI. Зли-долӑ патӗнчи батарейӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑлхавҫӑсем халь ҫапӑҫӑва кӗричченех арканма ӗлкӗрнӗ ҫар пек, тискер кайӑксен ункине ҫакланнӑ кӗтӳ пек туйрӗҫ хӑйсене, хӑш-пӗрисем кӑна хӑйсене тыткалама пултарчӗҫ-ха, пӑлхав ӑнӑҫасса шанакансен шучӗ вара вӗсенчен те сахал.

Бунтовщики уже походили на разбитую армию, побежденную еще до сражения, на трепещущее стадо серн, загнанных в какой-то безысходный тупик и чующих рев приближающихся хищников.

XXV. Пӑлхав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пуҫа килсе ҫакланнӑ хуйхӑран ӑна чарӑна пӗлмен ҫумӑр кӑна йӑпатать, ҫумӑр ӑна ҫакӑнта чарса тӑрать, тен, конакри полицейскисене те ҫумӑрах чарса тӑрать пуль; халлӗхе Соколова тытса хупманнине Лалка чунӗпе туйса тӑратчӗ-ха, эппин кӑштах шанчакӗ те пур.

Только одно утешало Лалку в ее горе: проливной дождь, который удерживал ее здесь, наверное, задерживал и полицейских в конаке; она была уверена, что Соколов еще не арестован, и надежда в ней еще теплилась.

VI. Хӗрарӑм чунӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑҫтан ҫакланнӑ ку пистолет?

— Откуда этот пистолет?

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь ӗнтӗ вӑл читлӗхе ҫакланнӑ кайӑк пек пулса тӑчӗ.

Теперь он был как зверь, обложенный со всех сторон.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Мӗнле майпа вӑл кунта килсе ҫакланнӑ?

Как он здесь очутился?

ХХIII. Таппа урӑххи ҫакланнӑ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

– Е унта чӑнах та Рачко ҫакланнӑ пулсан, мӗн пуласса кӗтсех тӑр ӗнтӗ, — терӗ Ставри пуп.

— Если это действительно Рачко, догадываюсь, что будет дальше, — сказал поп Ставри.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ӑҫтан пӗлсе пӗтерӗн, — терӗ Ганчо, — анчах пирӗн пӑхӑрҫӑ таппа ҫакланнӑ пек туйӑнать мана, питӗрсех илнӗ ӑна, пӗтӗм урам халӑхӗ унта пуҫтарӑннӑ.

— Толком не знаю, — ответил Ганчо, — но сдается мне, что наш Рачко попался в ловушку, со всего околотка соседи собрались.

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӑл ӑнсӑртран кӑна Бяла Черквана пырса ҫакланнӑ — хурӑнташӗсем патне хӑнана килнӗ пулнӑ вӑл.

В Бяла-Черкве он оказался случайно — приехал погостить к родственнику.

XVII. Спектакль // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Киле чупса кайрӑм та кантура шал енчен питӗрсе илтӗм, хӗрлӗ сургучне сыхланса кӑна хӑйпӑтрӑм, кампиртӗнче мӗн пуррине кӑларса илтӗм, унта урӑх хаҫат чикрӗм, ал айне ҫакланнӑ пӗлтерӗве чиксе хутӑм.

Побежал домой, заперся в конторе, осторожно подрезал красный сургуч, вынул то, что лежало в конверте, и вложил туда другую газету и объявление, — первое, что попалось под руку.

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех