Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Андрей сăмах пирĕн базăра пур.
Андрей (тĕпĕ: Андрей) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ахаль те мана шкул ачисем таҫта та илсе ҫӳрерӗҫ, — терӗ Андрей Иванӑч.

Итак школьники целое утро водили повсюду, — взмолился Андрей Иваныч.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак кун Андрей Иванӑч такампа та тӗл пулчӗ.

Этот день для Андрея Иваныча был полон встреч.

26-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вунӑ метр та каяймарӗҫ вӗсем, тӗмсем хушшинче калаҫнине илтрӗҫ, унтан Захар мучие, ача-пӑчасене, вӗсен хушшинчех Андрей Иванӑча курчӗҫ.

Не продвинулись они и десятка метров, как услышали за кустами голоса, а потом увидели деда Захара с ребятами и среди них Андрея Иваныча.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Хӑрарӑм, Андрей Иванӑч, нумай выртнипе шӑтаймӗ терӗм.

— Опасался, Андрей Иваныч: а вдруг залежались зернышки, не прорастут.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вара вӑл, куҫран пӑхсах, Андрей Иванӑч та, ачасем те, нимӗнех те тавҫӑрса илейменнине сиссе, мӑнукӗ ҫине пӑхрӗ, ҫак тулӑ пӗрчисем таҫта-таҫта пулни ҫинчен каласа кӑтартрӗ.

И, чувствуя по глазам, что ни Андрей Иваныч, ни ребята ничего не понимают, он переглянулся с внуком и рассказал о всех приключениях пшеничных зерен.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫавӑ, Андрей Иванӑч, шӑп ҫавӑ.

— Она, Андрей Иваныч, она самая.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Захар, Андрей Иванӑча тулӑ курма ан кансӗрлӗр тесе каласшӑн пулнӑ пек, аллине ҫӗклесе ачасене систерчӗ, хӑй мӑйне тӑссах, ун ҫинчен куҫне илмесӗр пӑхрӗ.

Захар сделал предупреждающий жест рукой, словно хотел сказать детям, чтобы они не мешали Андрею Иванычу рассмотреть пшеницу, а сам, вытянув шею, не сводил с него глаз.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Андрей Иванӑч пиллӗкмӗш клеткӑри тӗмленсе ӳсекен тулӑ патне пычӗ.

Андрей Иваныч подошел к густой кустистой пшенице на пятой клетке.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Куратӑн-и, ӑҫталла туртаҫҫӗ вӗсем, Андрей Иванӑч! — кулса ячӗ Захар.

— Видали, куда целят, Андрей Иваныч! — засмеялся Захар.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Андрей Иванӑч, — терӗ Маша, — арахиса пирӗн хире акас-тӑк…

— Андрей Иваныч, — сказала Маша, — а если арахис у нас в поле посеять…

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпир вӗсене сӑнаса пӑхма акрӑмӑр, Андрей Иванӑч, — ӑнлантарчӗ Алеша.

— Это мы на пробу посеяли, Андрей Иваныч, — объяснил Алеша.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫак кӑнтӑр енчи ӳсентӑран мӗнле лекнӗ тата кунта? — ыйтрӗ Андрей Иванӑч.

— А эти южане откуда? — спросил Андрей Иваныч.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Каласса калаҫҫӗ те-ха ӑна, Андрей Иванӑч!

— Громко сказано, Андрей Иваныч!

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Тӗрӗс сан сӑмаху, — килӗшрӗ старик, — мӗнле ҫӗнӗ хыпарсем пур ҫут тӗнчере, Андрей Иванӑч?

— И правильно считаешь, — согласился старик, — какие там новости на белом свете, Андрей Иваныч?

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Андрей Иванӑч Векшина ыталаса илчӗ.

Андрей Иваныч обнял Векшина.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Андрей Иванӑч!

Андрей Иваныч!

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Халӗ ӗнтӗ Андрей Иванӑча чи интереслине кӑтартмалла.

Теперь осталось показать Андрею Иванычу самое интересное.

24-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Андрей Иванӑч сана курасшӑн, — чӗнчӗ Маша.

Тебя Андрей Иваныч хочет видеть, — звала Маша.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл Андрей Иванӑчпа ачасем уй-хир тӑрӑх ҫӳренине паҫӑрах сӑнама пуҫланӑ иккен.

Он уже давно следил, как Маша водила Андрея Иваныча по полю.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ҫапла… — калама пуҫласшӑнччӗ Семушкин, анчах Маша ҫак сӑмахсене каланӑшӑн хӑй те ӳкӗнчӗ, Семушкина чавсинчен тӗртрӗ, Андрей Иванӑча ҫатан валли хӑва касакан Санькӑпа юлташӗсем еннелле кӑтартрӗ.

— А такой… — начал было Семушкин, но Маша уже пожалела о своих словах, дернула Семушкина за локоть и показала Андрею Иванычу в сторону реки, где Санька с приятелями резал в лозняке прутья для корзин.

23-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех