Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулмарӗ (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Анчах пит меллех пулмарӗ.
Но вышло не совсем ладно.

Вӑрҫӑ секречӗ // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар, Аркадий Петрович. Вӑрҫӑ секречӗ: [повеҫ] / А. П. Гайдар. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 175 с.

Ун умӗнче суйма май пулмарӗ, мӗншӗн тесен вӑл ӗнер хӑй мастерскойра асли вырӑнӗнче пулса ӗҫленӗ.
А при нём нельзя было соврать, потому что он сам вчера в мастерской был за старшего.

Нумайччен чуптуса тӑма унӑн вӑхӑт пулмарӗ, мӗншӗн тесен халӗ ӗнтӗ улӑхсен леш енче йывӑр снарядсем кӗрӗслетсе ҫурӑлнине, тусен леш енче пушар пулнипе пӗлӗте хӗрлӗ сӑн ҫапнисене пурте хӑйсен куҫӗсемпе хӑйсем курса, хӑйсен хӑлхисемпе хӑйсем илтсе тӑнӑ.
А много ему расцеловываться некогда было, потому что теперь уже всем и видно и слышно было, как гудят за лугами взрывы и горят за горами зори от зарева дымных пожаров…

Унӑн нумай кӗтмелле пулмарӗ.
Ждать ей пришлось недолго.

Ҫак хыпар пиччӗшпе инкӗшшӗн кӗтменлӗх пулмарӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Яш-кӗрӗм ҫулӗсенчи пурнӑҫне пит уҫасшӑнах та пулмарӗ.
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Вӑл та хирӗҫ пулмарӗ ачасен пуҫарӑвне.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Анчах хирӗҫ нимӗнле сас-чӳ те пулмарӗ.
Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Унччен те пулмарӗ, выляма чарӑнса, чӳрече патне пырса тӑчӗ.
Женя грубо оборвала игру и подошла к окну.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Унччен те пулмарӗ, хӗреслӗ ҫул тӗлне ҫитсен, вӗсем, хӑйсем пекех, алӑран алла тытӑнса пыракан тепӗр мӑшӑра хирӗҫ пулчӗҫ.
Вдруг на перекрестке в упор они столкнулись с другой парой, которая, так же дружно держась за руки, шла им навстречу.

— Халь тин пулмарӗ ӗнтӗ вӑл.
— Теперь все кончено.

Унччен те пулмарӗ, часовой хӑйне алли-урисенчен хыттӑн ҫатӑрласа тытнине туйса илчӗ.
И в следующее мгновение часовой почувствовал, как крепкая сила рванула его за ноги, за руки.

Унччен те пулмарӗ, чавсанайра кулни илтӗнчӗ.
Затем внутри часовни раздался смех.

Анчах ӑна хирӗҫ чӗнекен пулмарӗ.
Но ему не отвечали.

Женя ют хӳме патӗнче явкаланса ҫӳренине Ольга терраса крыльци ҫинченех курса тӑчӗ, ҫапах та йӑмӑкне кансӗрлесшӗн пулмарӗ вӑл, мӗншӗн тесен лешӗ паян ир ахаль те нумай макӑрнӑ.
Ольга видела с крыльца террасы, как Женя вертелась около чужого забора, но она не хотела мешать сестренке, потому что та и так сегодня утром много плакала.

Унччен те пулмарӗ, калинккерен сӗт сутакан карчӑк тухрӗ.
Тут Тимур увидел, что старуха молочница выходит из калитки.

Хирӗҫ ответ паракан пулмарӗ, вара вӑл, йывӑҫ ҫине улӑхса, пӳлӗм чӳречинчен пӑхрӗ.
Не дождавшись ответа, он полез на дерево и заглянул в комнату.

Ӑна хирӗҫ чӗнекен пулмарӗ.
Ей не ответили.

Унччен те пулмарӗ, сарай чартакӗн чӳречи патне таянтарса тӑратнӑ йывӑр пусма, типӗ туратсене шатӑртаттарса хуҫса, стена ҫумӗпе шуса анчӗ те, хупах ҫулҫисене лапчӑтса, ҫӗре кӗрӗслетсе ӳкрӗ.
И вдруг, ломая сухие ветки, тяжелая лестница — та, что была приставлена к окну чердака сарая, — с треском полетела вдоль стены и, подминая лопухи, гулко брякнулась о землю.

Те манчӗҫ, те вӑхӑчӗ пулмарӗ ӑна пӑхаканӑн.
То ли забыли, то ли у Садовника времени не оказалось.

Улмуҫҫи // Юлия Силэм. Юлия Силэм. Улмуҫҫи: юмах, — вырӑсла Зоя РОманова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2006. — 32 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика