Шырав

Шырав ĕçĕ:

Уйӑх сăмах пирĕн базăра пур.

Уйӑх (тĕпĕ: уйӑх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Эпӗ кимме анаталла, хӑва тураттисем шыв ҫинех усӑнса аннӑ тӗле ҫитиччен, илсе антӑм та уйӑх тухасса кӗтме тытӑнтӑм.
Я спустил челнок вниз по реке до такого места, где ивы нависли над водой, и стал ждать, пока взойдет луна.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫапла вара те виҫӗ уйӑх, те тӑваттӑ иртрӗ, хӗл те тахҫанах ларнӑ ӗнтӗ.
Ну так вот, прошло месяца три или четыре, и зима уж давно наступила.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Ҫичӗ уйӑх нушаланса пурӑннӑ хыҫҫӑн Клавье мӑнастиртен тарса тухать, Михха килне пырса амӑшӗ вӑхӑтсӑр ҫӗре кӗнине пӗлет.
Куҫарса пулӑш

«Ӗмӗр сакки сарлака» романпа унан авторӗ // Николай Григорьев. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Уйӑх ҫине хӑпарса, каҫ сулхӑнӗнчи тӳпере хӑй ҫеҫ ярӑнса ҫӳрӗччӗ.
Куҫарса пулӑш

Вӑл хӑйӗн хӗрне пӗр уйӑх та пулин Мускава килсе кайма чӗнет, хӑй пӗччен пулнине, Николай Артемьевича ӳпкелешет, Инсарова салам ярать, унӑн сывлӑхӗ ҫинчен ыйтса пӗлет, унран арӑмне Мускава яма ыйтать.
Она звала свою дочь в Москву, хоть на месяц, жаловалась на свое одиночество, на Николая Артемьевича, кланялась Инсарову, осведомлялась об его здоровье и просила его отпустить жену.

XXXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫитменнине тата вӑл ывӑннӑ пек туйрӗ, вара юлашки хут ҫветтуй Марк чиркӗвӗ ҫине, унӑн уйӑх ҫутине пула шурӑ ҫутӑсем пӑнчӑн-пӑнчӑн ҫуталакан сенкертерех тӑхлан тӑрри ҫине пӑхса илчӗҫ те хуллен кӑна килне таврӑнчӗҫ.
Притом он чувствовал себя усталым — и, взглянув в последний раз на церковь св. Марка, на ее куполы, где под лучами луны на голубоватом свинце зажигались пятна фосфорического света, они медленно вернулись домой.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӗсенчен хӑшпӗрисем, уйӑх ҫутипе ҫуталаканнисем, ылтӑн пек ялтӑрккан шуралса тӑчӗҫ, эрешлесе илемлетнӗ йӗрсемлӗ чӳречесемпе балконсем ҫав шурӑ тӗсре ҫуталнӑ пек туйӑнаҫҫӗ; вӗсемех сулхӑнпа хупланнӑ ҫуртсем ҫинче уҫҫӑн палӑраҫҫӗ.
Те из них, которые освещала луна, золотисто белели, и в самой этой белизне как будто исчезали подробности украшений и очертания окон и балконов; они отчетливее выдавались на зданиях, залитых легкой мглою ровной тени.

XXXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Юлашкинчен тӗксӗм те хӗрлӗрех уйӑх шуса тухрӗ.
Наконец выплыл месяц, тусклый и красный.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫапла пӗр уйӑх иртсе кайрӗ.
Так прошел месяц.

XIV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унӑн питҫӑмартийӗ ҫинчи куҫҫулӗ уйӑх ҫутипе йӑлтӑртатать, анчах вӑл йӑвашшӑн кулать.
Слезы блистали на его щеках в лучах луны, но лицо его улыбалось.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Унтан сасартӑк пысӑк йывӑҫсен мӗлки айӗнчен ун умне тӑрмаланнӑ ҫӳҫлӗ, уйӑх ҫутине пула кӑвакарса кайнӑ пек курӑнакан ҫӗлӗксӗр Шубин сиксе тухрӗ.
И вдруг перед ним, из черного круга тени, падавшей от большого дерева, без шапки на растрепанных волосах, весь бледный при свете луны, вынырнул Шубин.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Берсенев Анна Васильевнӑпа, Еленӑпа тата Зойӑпа сывпуллашса хӑй юлташӗн пӳлӗм алӑкӗ патне пынӑ вӑхӑта пачах тӗттӗмленсе ҫитрӗ, шупка уйӑх тӳпере ҫӳлте пулчӗ, хуркайӑк ҫулӗ шуралчӗ, ҫӑлтӑрсем те йӑлкӑшма пуҫларӗҫ.
Уже совсем стемнело, неполный месяц стоял высоко на небе, Млечный Путь забелел и звезды запестрели, когда Берсенев, простившись с Анной Васильевной, Еленой и Зоей, подошел к двери своего приятеля.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Кӗҫех акӑ кӗске уйӑх — февраль — пӗтет те, ун чух вара…
Скоро кончится короткий месяц февраль, а там…

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Тата тепӗр уйӑх выртмалла-ха сан, тӑванӑм, вара — сӗтел ҫине.
— Еще месячишко, голубчик, и на стол.

Анчах ҫыру илменни виҫӗ уйӑх та иртсе кайрӗ ӗнтӗ.
Но вот уже почти три месяца их не было вообще.

Тахҫантанпах ӗнтӗ ҫарта — ҫулталӑк та ултӑ уйӑх ҫитрӗ.
И давно уже, год шесть месяцев.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Уйӑх та ҫук тӳпере, ҫӑлтӑрсем те.
Ни луны в небе, ни звезд.

Пуҫ шавлать кӑна, куҫ умӗнче сивӗ уйӑх ункисем ярӑнаҫҫӗ.
В голове страшно шумело, перед глазами плыли холодные лунные круги.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Тӳпе, уйӑх, сивӗ ҫутӑра йӑлтӑртатакан сивӗ юр, кӑшт ҫеҫ палӑракан уй-хир — ҫаксем пурте чуна темле ӗнтӗркеттереҫҫӗ, ачашлаҫҫӗ, канлӗх кӳреҫҫӗ.
И небо, и луна, и снег, блестевший в ее холодном свете, и поля, еле видимые вокруг, — все это почему-то убаюкивало.

Вӗтӗ юр фарӑсен вӑйсӑрлатнӑ ҫутинче, ҫӑлтӑрсемпе уйӑх ҫутинче вӗтӗ лӗпӗшсем пек вӗлтӗртетет.
И летел снежок — малый, мелкий, блестевший в притушенных фарах машин, свете луны и звезд.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика