Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сӑваплӑ сăмах пирĕн базăра пур.
сӑваплӑ (тĕпĕ: сӑваплӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку — пӗрре те паҫӑрхи шуйттансем ҫинчен калаҫакан сӑваплӑ старик пулман…

Это был совсем не тот старик, что недавно еще говорил словами прозорливца речи о дьяволе…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Сӑваплӑ тилӗ пек… куҫӗсем — пӗлӗт ҫинче, аллисем — ҫын хӗвӗнче.

Преподобная лиса… возведет очи в небеса, а лапу тебе за пазуху запустит.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

2008 ҫулта ҫӗнӗ Сӑваплӑ Ильински храма кивӗ Александр Невский храмӗпе пӗрлештерсе пӗрлехи храм комплексне йӗркеленӗ.

В 2008 году новый Свято-Ильинский храм объединён со старым храмом Александра Невского в единый храмовый комплекс.

Россошь // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0% ... 1%88%D1%8C

2006 ҫулхи ҫурла уйӑхӗнче прихут ҫыннисем валли кивӗ чиркӳ ҫумӗнче ҫӗнӗ Сӑваплӑ Ильински храма уҫнӑ.

В августе 2006 года возле старой церкви для прихожан открыт новый Свято-Ильинский храм.

Россошь // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%A0%D0% ... 1%88%D1%8C

— Тинӗсре сӑваплӑ хуласем пулмаҫҫӗ-им?

— А в море праведные города не бывают?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унта сӑваплӑ ҫынсем пурӑннӑ.

В нем — одни праведники жили.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Тивӗҫлӗ пулнӑ ҫав… сӑваплӑ этем… — тенӗ итлесе ларакансем ассӑн сывласа.

— Удостоился… праведник…— вздыхая, отвечают они.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫылӑхлӑ ӳт анчах пулсан, епле-ха сӑваплӑ пулма пултаратӑп эпӗ? — тет.

— Как, говорит, могу быть праведным, ежели я — плоть?

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пурте вӗсем пӗр пекех сӑваплӑ, пӗр пекех ятсӑрсем пулнӑ, кил хуҫине, Антонина Ивановнӑна, ҫӳллӗ те хытанка хӗрарӑма, пӑхӑнса тӑнӑ.

Все они были одинаково благочестивы, безличны и подчинены Антонине Ивановне, хозяйке дома, женщине высокой, худой.

II // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Раҫҫей ялавӗ — Тӑван ҫӗршывӑмӑрӑн аслӑлӑхӗпе мухтавлӑхӗн сӑваплӑ символӗ.

Российский флаг — символ величия и славы нашей необъятной Родины.

Раҫҫей Федерацийӗн Патшалӑх Ялавӗн кунӗ ячӗпе саламлани (2021) // Олег Николаев. http://glava.cap.ru/news/2021/08/22/glav ... aet-s-dnem

Ҫак укҫа ҫинчен шухӑшла-шухӑшла Федорка ухмаха ерес патнех ҫитнӗ: кӑнтӑр кунӗнчех ӑна ҫав сӑваплӑ ҫичӗ тенкӗ курӑна пуҫланӑ — виҫӗ тенкӗлӗх икӗ симӗс укҫа, пӗр тенкӗлӗх пӗр сарӑ укҫа куҫ умӗнчен кайман…

Иногда Федорку просто брала какая-то одурь от этих расчетов; ей наяву начинали грезиться роковые семь рублей: она с открытыми глазами видела две трехрублевых зелененьких бумажки и одну желтенькую рублевку…

V // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Ҫар карапӗ пӗр хушӑ Сӑваплӑ Ураталлӑ ту хысакӗ ҫийӗн ҫаврӑнчӗ, унтан Азора еннелле пӑрӑнчӗ те — халӗ сасси илтӗнмест.

Военный корабль кружился некоторое время над скалами Священного Порога, затем — ушёл в сторону Азоры, и где-то сел.

Тарни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сӑваплӑ Урата тӗксӗм ылтӑнла йӑлтӑртатать.

Поблёскивал тусклым золотом Священный Порог.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сӑваплӑ Урата тӗпсӗрлӗхне Лось пӗччен анчӗ.

Лось один спустился в пропасть к Священному Порогу.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Терраса варринче Сӑваплӑ Урата выртать, — ҫӗре ҫурри таран кӗнӗ, мӑкпа витӗннӗ.

Посреди террасы лежал, до половины ушедший в почву, покрытый мхами, Священный Порог.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Унӑн пӗтмӗшне татса панӑ: Атлантсем хӑйсен кӳпӗнчӗк мулне ҫеҫ хӳтӗлееҫҫӗ, куҫса ҫӳревҫӗсен вара — сӑваплӑ ҫӑткӑнлӑх, тата — тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗре ҫитсе тӗпленесси.

Участь её была предрешена: Атланты могли только защищать пресытившее их богатство, у кочевников была священная жадность и вера в обетование.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Атлантидӑн тахҫанах ӗмӗтленнӗ ҫӗрӗ ҫине ярса пуссанах куҫса ҫӳревҫӗсем сӑваплӑ Туле хулине тапӑнаҫҫӗ.

Ступив за заповедную землю Атлантиды, кочевники напали на священный город Туле.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ӗҫ — сӑваплӑ.

Труд был священен.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑл Сӑваплӑ Урата вучӗ патне ҫывхарать те мӗн пур ту хушӑкӗсенчен пуҫтарӑннӑ Аолсен умӗнче калаҫать:

Он приблизился к огням Священного Порога и стал говорить Аолам, собравшимся от всех ущелий:

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Анчах Магацитлсем Кӗтӳҫе ӗненекенсене тӗкӗнмеҫҫӗ, Сӑваплӑ Уратаран перӗнмеҫҫӗ, Соам гейзер ҫывӑхне пымаҫҫӗ, ту хушӑкӗсене шала кӗмеҫҫӗ, — унта вара кӑнтӑрлахи сехетсенче вӗрсе иртекен ҫил вӑрттӑн-ытарлӑ сасӑ кӑларать; ку — улла юрри.

Но Магацитлы не трогали верующих в Пастуха, не касались Священного Порога, не приближались к гейзеру Соам, не входили в глубину горных ущелий, где в полдневный час пролетающий ветер издавал таинственные звуки — песню уллы.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех