Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эсӗ ҫуратса кур малтан хӑвӑннисене те, ун чухне пӗлӗн вара… — шӑппӑн хуравларӗ Ильинична.

Ты народи своих, а тогда узнаешь… — тихо ответила Ильинична.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ейӳ илнӗ вӑрман айлӑмӗнче, тирек йывӑҫҫисен шупка симӗс вуллисене чӑпӑл туса, юман тӗмӗсемпе ҫамрӑк ӑвӑссен аяла пулнӑ тӑррисене тикӗссӗн чӳхентерсе, шыв шӑппӑн шӗпӗлтетсе выртрӗ; ун айне пулнӑ кӳлӗсенче юхӑм авса хунӑ хӑмӑш шереписем чӑшӑлтатрӗҫ; шыв илнӗ вырӑнсенче, улах затонра, Дон таппи, ҫӑлтӑрлӑ каҫӑн тӗксӗм ҫутине хӑй ҫине ӳкерсе, такам тухатнӑ пек хускалмасӑр йӑлтӑртатса тӑнӑ вырӑнсенче, аран илтӗнмелле сасӑпа тикӗшсем кӑшкӑрчӗҫ, шӑркалчӑ аҫисем ыйхӑллӑн шӑхӑркаласа илчӗҫ, хушшӑн-хушшӑн тата ирӗк ҫӗрте ҫӗр каҫакан, урӑх вырӑнсене ҫул тытакан акӑшсем кикаклатни янӑраса кайрӗ.

Глухо ворковала вода в затопленном лесу, омывая бледно-зеленые стволы тополей, мерно раскачивая потонувшие вершинки дубовых кустов и молодого осинника; шуршали наклоненные струей метелки камыша в залитых озерах; на разливе, в глухих заводях, — там, где полая вода, отражая сумеречный свет звездного неба, стояла неподвижно, как завороженная, — чуть слышно перекликались казарки, сонно посвистывали чирковые селезни да изредка звучали серебряные трубные голоса заночевавших на приволье пролетных лебедей.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсир ан кулянӑр ун пирки, кинемей, — терӗ вӑл шӑппӑн.

— Вы не печалуйтесь об нем, бабушка, — тихо сказала она.

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Шухӑша кайнипе вӑл алӑк чӗриклетсе уҫӑлнине те илтмерӗ, Ильинична пӳрте кӗрсе шӑппӑн сӑмах хушсан тин тӑна кӗнӗ пек пулчӗ:

Задумавшись, она не слышала, как скрипнула дверь, и очнулась, когда Ильинична, войдя, негромко сказала:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Чимӗр-ха, — шӑппӑн пӑшӑлтатрӗ председатель.

— Странно! — тихонько забормотал председатель.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Пӗр кулмасӑр-тумасӑр, пурсӑмӑр та шӑппӑн билетсем илтӗмӗр.

В молчании, с серьезными лицами, мы разобрали билетики.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Оська ун хыҫҫӑн ҫаплах-ха асӑрханса та шӑппӑн утса пычӗ.

Оська последовал за ней все теми же бесшумными, крадущимися шажками.

VIII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Председатель кӑна шӑппӑн мӑкӑртатрӗ:

Лишь председатель тихонько пробормотал:

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Лаша ҫывхарать, темле ҫынсем те пур… — лӑпкӑн та шӑппӑн, ҫине-ҫине калать вӑл.

Приближается лошадь и какие-то люди… — повторял он ровно и спокойно.

VII сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тӗлӗнмелле! — терӗ Оська шӑппӑн.

Странно! — тихо сказал Оська.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Шӑппӑн уласа ячӗ…

Тихонько заскулил…

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Кантӑри вӗҫерӗнчӗ! — терӗ вӑл шӑппӑн ҫӗткеленсе.

— Веревку выпустил! — тихо вскрикнул он.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Нимӗн те шырамасть вӑл сирӗн! — терӗ Яшка шӑппӑн.

— Ничего он у вас не ищет! — тихо сказал Яша.

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Мӗн? — терӗ вӑл шӑппӑн.

— Что? — спросила она тихо.

V сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тинех акӑ пӗр алӑк патне ҫитсе тӑтӑмӑр та вара вӑл шӑппӑн ҫеҫ: — Акӑ, — терӗ.

Наконец, подойдя к одной из дверей, он сказал тихонько: — Вот.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Пӗлетӗр-и, епле лайӑх уйӑрать вӑл шӑрша! — терӗ Андрей шӑппӑн.

— Понимаете, какой у него нюх! — тихо говорил Андрюша.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

— Эс пӗчченех-и? — тесе ыйтрӗ манран шӑппӑн.

Он тихо спросил: — Ты один?

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Унтан тарӑннӑн сывласа илчӗҫ, пӗр-пӗрин ҫине пӑхрӗҫ, ҫаврӑнчӗҫ те вара иккӗш те алӑк патнелле шӑппӑн утса кайрӗҫ.

Потом они вздохнули, посмотрели друг на друга, повернулись кругом и оба молча зашагали к двери.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Япаласене пуҫтармалла та… аннесем патне каймалла, — шӑппӑн каласа хучӗ Слава.

— Собрать вещи… и ехать к мамам, — тихо сказал Слава.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

— Яратӑн-и вӗсене? — тесе ыйтрӗ вӑл шӑппӑн.

Отправляешь? — негромко спросил тот.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех