Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шыраса (тĕпĕ: шыра) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ҫӑмӑл-ши ӗҫ вӑхӑтӗнче мулкачсене шыраса ҫӳреме!

— Легко ли в рабочую пору ходить зайцев искать!

XXXI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл тухса тарма тесе сӑлтав шыраса тупнӑ тӗле Белецкий: «Менельник тӑвакан Устенька чуптуса чихирь ӗҫтерме тивӗҫлӗ», — тесе пӗлтерчӗ.

Он придумал предлог, чтобы выйти и убежать, когда Белецкий провозгласил, что именинница Устенька должна подносить чихирь с поцелуями.

XXV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

(Нумаях пулмасть вӑл хӑйне валли йӑпанмалли ҫӗнӗ япала шыраса тупнӑ — лашине Терекре шыва кӗртме пуҫланӑ.)

(Он недавно выдумал себе новое удовольствие — купать в Тереке лошадь.)

XXIV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл ӗнерхи пӑлан йӗрӗсене шыраса тупрӗ, пӑлан ӗнер выртнӑ вырӑна, чӑтлӑх ӑшне, йӑви патнех лӑпчӑнса выртрӗ.

Он отыскал вчерашние следы оленя, подобрался под куст в чащу, в то самое место, где вчера лежал олень, и улегся у его логова.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анчах та йыттине, ҫул ҫинчех йӗрсем ҫине чупса кӗрекенскерне, чарса тӑма нимӗнле те май пулмарӗ, вара Оленин татах икӗ фазан вӗлерчӗ, вӗсене шыраса чӑрманнӑ май вӑл ӗнерхи вырӑна кӑнтӑрла тӗлӗнче ҫеҫ паллама пуҫларӗ.

Однако нельзя было удержать собаку, на самой дороге набегавшую на следы, и он убил еще пару фазанов, так что, задержавшись за ними, он только к полдню стал узнавать вчерашнее место.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Оленин вуниккӗ персе пилӗк фазан вӗлерчӗ те йӗплӗ хулӑсем хушшипе вӗсене шыраса ҫӳресе халтан кайрӗ, ун тӑрӑх пӑрҫа пек тар юхма пуҫларӗ.

Оленин убил пять штук фазанов из двенадцати выстрелов и, лазяя за ними по тернам, измучился так, что пот лил с него градом.

XX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ула вӗшле йытӑ, йӗр шыраса, ҫаралнӑ хӳрине ҫине тӑрсах сулкаласа, кордон патне чупса пычӗ.

Пестрый легавый ублюдок, отыскивая след и усиленно махая облезлым хвостом, подбегал к кордону.

VI // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Сӗм-тӗттӗмре, аллисемпе хыпашлакаласа, вӑл Шурочка пуҫне шыраса тупрӗ те унӑн питҫӑмартисемпе куҫӗсене чуптума пикенчӗ.

Впотьмах, ощупью, он нашел руками ее голову и стал целовать ее щеки и глаза.

XXII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кайнӑ чухне, вӗсем ӗнтӗ юнашар ларса пыратчӗҫ, Ромашов сылтӑмалла тайӑлнӑччӗ те лашасем, сакӑлталлӑн сиксе, сарлака купарчисене йӑкӑлт-йӑкӑлт ывӑтса, экипажа ту ҫинелле хӑпартнине пӑхнӑччӗ, Бег-Агамалов ун аллине сӗмлӗхпе шыраса тупрӗ те ӑна ыраттармаллах хыттӑн та вӑраххӑн чӑмӑртарӗ.

И когда они уже сидели рядом и Ромашов, наклоняясь вправо, глядел, как лошади нестройным галопом, вскидывая широкими задами, вывозили экипаж на гору, Бек-Агамалов ощупью нашел его руку и крепко, больно и долго сжал ее.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Шӑппӑн-шӑппӑн сӑтӑркаларӗ Шурочка Ромашов пуҫӗпе питне; лешӗ тутисемпе ун аллине шыраса тупсан вара, вӑл хӑйех ывҫине йӗкӗт ҫӑварӗ ҫумне хӗстере-хӗстере тытрӗ.

Шурочка тихо гладила голову и лицо Ромашова; когда же он находил губами ее руку, она сама прижимала ладонь к его рту.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Акӑ ӗнтӗ ӗмӗр-ӗмӗрсем хушши пӗр ҫурри теприне шырать — ҫаплах шыраса тупаймасть.

И вот ищут целые века одна половинка другую — и все не находят.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Йӗкӗт унӑн платйине чуптума тапратрӗ, аллине шыраса тупрӗ те пичӗпелен ансӑртарах, ашӑ, ыр шӑршӑллӑ ывӑҫ тупанӗ ҫумне ҫыпӑҫрӗ, ҫав вӑхӑтрах тата, пӳлӗне-пӳлӗне, тытӑнчӑклӑ сасӑпа калаҫрӗ:

Он стал целовать ее платье, отыскал ее руку и приник лицом к узкой, теплой, душистой ладони, и в то же время он говорил, задыхаясь, обрывающимся голосом:

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов, Шурочка ӳт-пӗвне шыраса, аллине ун еннелле тӑсрӗ.

Ромашов протянул к ней руки, ища ее тела.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ларнӑ май, куҫӗсемпе Шурочкӑна шыраса, хыҫалалла нумай хутчен канӑҫсӑррӑн ҫаврӑна-ҫаврӑна тинкерчӗ вӑл, анчах, вут ҫутине пула, лайӑххӑн тӗмсӗлсе пӑхма йывӑрччӗ, ҫавӑнпа пичӗ ун кашни хутӗнчех тармаклӑн пӗркелене-пӗркелене илчӗ, мӗскӗн, асаплӑ та илемсӗр сӑнлӑ пула-пула кайрӗ.

Садясь, он много раз с беспокойством оглядывался назад, ища глазами Шурочку, но так как из-за света костра ему трудно было присмотреться, то каждый раз его лицо напряженно морщилось и принимало жалкое, мучительное и некрасивое выражение.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пурте кӑшкӑрашса та кулса-ахӑлтатса ҫӗкленчӗҫ; дамӑсем хӑйсен шлепкисемпе сунчӑкӗсене шыраса тупрӗҫ те перчеткисене тӑхӑнса ячӗҫ; Тальман, бронхитпа асапланаканскер, ӑшӑ тутӑрсене мантарса ан хӑварччӑр тесе, янӑрашрӗ пӗтӗм пӳлӗме; хаваслӑ тӗркешӳ хускалчӗ.

Все поднялись с восклицаниями и со смехом; дамы разыскивали свои шляпы и зонтики и надевали перчатки; Тальман, страдавший бронхитом, кричал на всю комнату о том, чтобы не забыли теплых платков; поднялась оживленная суматоха.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кунашкаллисем унпа ӗлӗкрех те пула-пула ирткеленӗ, чи-чи пӗчӗк чухнерен пуҫласах, ҫавӑнпа вӑл мӗн тумаллине пӗлет: лӑпланас тесессӗн, пуринчен малтан ҫав пӑтранчӑк сехӗрленӗвӗн пуҫламӑш сӑлтавне шыраса тупмалла.

С ним происходили подобные явления и прежде, с самого раннего детства, и он знал, что, для того чтобы успокоиться, надо отыскать первоначальную причину этой смутной тревоги.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах ӑна итлемерӗҫ, ҫавна пула унӑн, хӗрхенекен, хӑй хутне кӗрекен шыраса, куҫӗсемпе пӗр офицер ҫинчен теприн ҫине сике-сике ӳкме, йӗркипелен черетлесе тухма тиврӗ.

Но его не слушали, и он попеременно перебегал глазами от одного офицера к другому, ища сочувствующего взгляда.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ромашов Бобетинский поручика шыраса тупрӗ те ун патне пычӗ.

Ромашов отыскал поручика Бобетинского и подошел к нему.

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл шухӑшӗсен ҫиппине ҫухатначчӗ те, йӗркипе шутлама хӑнӑхманскер, ӑна ҫийӗнчех шыраса та тупаймарӗ.

Он утерял нить мыслей и, по непривычке думать последовательно, не мог сразу найти ее.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑш чух калушсенчен пӗрне вӑйлӑн ҫыртса лартать те хывсах юлать, кун пек чух вара Ромашовӑн хӑрах ура ҫинче кӑна виҫӗнкелесе тӑрса, тепринпе ҫухалнӑ калуша сӗмлӗхпелен ҫеҫ шыраса тупма лекет.

Иногда одну из калош засасывало так сильно, что из нее выскакивала нога, и тогда Ромашову приходилось, балансируя на одной ноге, другой ногой впотьмах наугад отыскивать исчезнувшую калошу.

IV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех