Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

унран (тĕпĕ: ун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Мӗн тӑватӑр эсир? — ыйтрӗ Берсенев унран.

— Что это вы делаете? — спросил ее Берсенев.

XXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Мӗн эсӗ? — ыйтрӗ вӑл унран.

— Что ты? — спросил он его.

XXV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫук, эпӗ унран ыйтмастӑп…

Нет, я у ней просить не буду…

XXIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Леночка, сан ҫывӑрас килет пулас? — ыйтрӗ унран амӑшӗ.

— Ты спать хочешь, Леночка? — спросила ее мать.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена халь Берсенев ҫывӑхнерех пулма тӑрӑшрӗ; Андрей Петрович унӑн хӑшпӗр вӑрттӑнлӑхне пӗлет пулсан та, Елена унран хӑрамасть, вӑл ун хӳтлӗхӗнче халь те хӑй ҫине унчченхи пекех кулмасӑр, анчах тинкерсе пӑхакан ҫӑлӑнӑҫ тупрӗ.

Елена старалась держаться около Берсенева; она его не боялась, хоть он и знал часть ее тайны; она спасалась под его крылышко от Шубина, который всё продолжал посматривать на нее — не насмешливо, но внимательно.

XIX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эсӗ ырӑ тунӑшӑн эпӗ сана акӑ мӗн каласа парам: эсӗ, ҫӑмӑлттай мар, лайӑх ҫын тӗлне пултӑн-тӑк, унран ҫирӗпрех тыт; вилӗмрен те ҫирӗп тыт.

А я тебе, за твою доброту, вот что скажу: попался тебе человек хороший, не ветреник, ты уже держись одного; крепче смерти держись.

XVIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена унпа сӑмах хускатма хӑтланса пӑхрӗ, мӗншӗнне хӑй те пӗлмесӗр, унран каҫару ыйтрӗ…

Она попыталась заговорить с ним и извинилась перед ним, сама не зная в чем…

XVII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ унран ыйтса пӗлетӗп-ха…

Я его расспрошу…

XVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Андрей Петрович, тен, унран ытларах пӗлет пулӗ, ӑслӑрах та пулӗ…

Андрей Петрович, может быть, ученее его, может быть, даже умнее…

XVI // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Мӗнле-ха вӑл вӑй ҫитерчӗ, нимӗҫӗ унран виҫӗ хут пысӑкрах-ҫке?» — ыйтрӗ Зоя.

 — «Да и как они это ухитрились, ведь немец-то втрое больше их был?» — спросила Зоя.

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл унран вӗсен чӗлхипе ландыш, вӗрене, юман, ҫӑка мӗнле пулнине ыйта-ыйта пӗлчӗ…

Она спрашивала у него, как на его языке называются ландыш, клен, дуб, липа…

XV // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫав кунах унран Еленӑна кӗске ҫыру пырса пачӗҫ.

В тот же день, вечером, принесли от него записку Елене.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ӑна Инсаровӑн лӑпкӑлӑхӗ те вӑтантарать: унран пурне те каласа кӑтартма ыйтма хӑйӗн нимӗнле тивӗҫлӗх те ҫук пек туйӑнать Еленӑна, вӑл вара кӗтме шутлать.

Самое спокойствие Инсарова ее смущало: ей казалось, что она не имеет права заставить его высказываться, и она решалась ждать.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Елена Инсаровпа пӗрре те хӑй калаҫас тенӗ пек калаҫаймарӗ; Инсаров ҫук чухне вӑл унран нумай япала ҫинчен ыйтса пӗлме хатӗрленет, анчах лешӗ килсен, хӑй мӗн ыйтма хатӗрленнинчен хӑй намӑсланать.

Елена ни разу не поговорила с Инсаровым так, как бы она хотела; в его отсутствие она готовилась расспросить его о многом, но когда он приходил, ей становилось совестно своих приготовлений.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Санран, унран, пуринчен те.

— К тебе, к нему, ко всем.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Анчах вӑл паян сахал калаҫрӗ — ҫакӑншӑн эпӗ хам айӑплӑ-ха, — тесе шухӑшларӗ Елена, — эпӗ унран ыйтса пӗлмерӗм, тепре куриччен тӑхтас-ха; куҫӗсем унӑн пуҫри шухӑш-кӑмӑлне палӑртаканскерсем, тӳрӗ кӑмӑллӑ ҫын куҫӗсем!

«Но, — думала она, — он сегодня говорил очень мало, я сама виновата; я не расспрашивала его; подождем до другого раза… а глаза у него выразительные, честные глаза!».

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ унран ыйтса пӗлме хӑтланса пӑхрӑм, анчах усӑсӑр.

Я пытался его расспрашивать — не тут-то было.

X // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫук, тӑванӑм, унран та начартараххи патне: Чикурасов князь патне каятӑп.

Нет, брат, хуже: к князю Чикурасову.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ман юлташ унран пӑрӑнса кайнӑ.

Мой приятель взял да отвернулся от него.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эпӗ пӗлместӗп эс ун умӗнче мӗн туса айӑпа кӗнине, анчах санӑн унран каҫару ыйтмалла, мӗншӗн тесен сывлӑхӗ халь ун ҫав тери йӗркерен тухнӑ, юлашкинчен тата пирӗн хамӑр ҫамрӑк чухне, хамӑра ырӑ тӑвакансене хисеплемелле.

Я не знаю, чем ты перед ним провинился, но ты должен сейчас извиниться, потому что его здоровье очень теперь расстроено, и, наконец, мы все в молодых летах должны уважать своих благодетелей.

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех