Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кӑшкӑрчӗ (тĕпĕ: кӑшкӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӗсене кӑшкӑрчӗ.

Кричал на них.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл та кӑшкӑрчӗ.

И он кричал.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Халех кунта Инсаров ирой килсе ҫитет, — мӑнаҫлӑн кӑшкӑрчӗ вӑл, Стаховсен хӑна йышӑнакан пӳлӗмне кӗрсе; ҫав самантра кунта Еленӑпа Зоя кӑначчӗ.

— Ирой Инсаров сейчас сюда пожалует! — торжественно воскликнул он, входя в гостиную Стаховых, где в ту минуту находились только Елена да Зоя.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Андрей Петрович! — кӑшкӑрчӗ Шубин.

— Андрей Петрович! — крикнул Шубин.

IX // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Эй! — кӑшкӑрчӗ тепӗр ҫур сехет иртсен Увар Иванович: — мӗн ту-ха… пӗр черкке эрех пар!

— Эй! — воскликнул четверть часа спустя Увар Иванович, — того… рюмку водки.

VIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Юлашкинчен хуҫа хӑй ҫитрӗ; ку вара малтанах ӑнланнӑ пек пулчӗ те: «Кунцово ҫывӑхӗнче эппин?» тесе ҫеҫ шухӑшлӑн мӑкӑртатрӗ, унтан сасартӑк, алӑка уҫса: «Фатер сирӗн ҫинчех юлать штолӗ?» тесе кӑшкӑрчӗ.

Наконец, пришел хозяин; этот сначала как будто всё понял и только задумчиво проговорил: «Возле Кунцева?» — а потом вдруг отпер дверь и закричал: «За вами, што ль, фатера?»

VII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Куҫҫульне те пулин шӑлса иль хуть, — кӑшкӑрчӗ ӑна Берсенев, кулса ямасӑр чӑтса тӑраймасӑр.

— Утри по крайней мере свои слезы, — крикнул ему Берсенев и не мог удержаться от смеха.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

«Аннушка!» — тепӗр хут кӑшкӑрчӗ Шубин.

«Аннушка!» — повторил Шубин.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Сана! — тесе кӑшкӑрчӗ те Шубин Берсенева хулпуҫҫинчен ҫапса илчӗ.

Тебя! — воскликнул Шубин и ударил Берсенева по плечу.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Айккинчен пӗр кас ҫил вӗрсе иртрӗ те, вӑл кӑштах ҫӳҫенсе илчӗ, унтан тӑруках чарӑнса тӑчӗ; ыйхӑллӑ нӑрӑ туратран вӗҫерӗнсе ҫул ҫине патлатса ӳкрӗ; Берсенев шӑппӑн кӑна; а! тесе кӑшкӑрчӗ те каллех утма чарӑнчӗ.

Резкий ветерок набежал на него сбоку: он чуть-чуть вздрогнул и замер на месте; сонный жук свалился с ветки и стукнулся о дорогу; Берсенев тихо воскликнул: «А!» — и опять остановился.

V // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Ҫӑва патне! ҫӑва патне! ҫӑва патне! — юрланӑ чухнехи пек тӑсса кӑшкӑрчӗ Шубин.

— К чёрту! к чёрту! к чёрту! — воскликнул нараспев Шубин.

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

— Унта! — кӑшкӑрчӗ пире Вадьӑпа иксӗмӗре юнашар килсе тухнӑ Заикин кӗҫӗн лейтенант.

— Туда! — крикнул нам с Вадей оказавшийся рядом младший лейтенант Заикин.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Пеме хушман! — кӑшкӑрчӗ Соколов хулӑн сасӑпа.

Была команда не стрелять! — басил Соколов.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Машинӑсем ҫине! — комдив хыҫҫӑнах кӑшкӑрчӗ Заикин.

— По машинам! — повторил Заикин.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл пирӗнпех стройра тӑчӗ, корпус командирӗн сӑмахӗ хыҫҫӑн пирӗн пекех «урра!» кӑшкӑрчӗ.

Он стоял с нами в строю, он кричал после речи командира корпуса «ура!», как и все мы.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ку чаплӑ Унтер-дер-Линден вӗт! — кӑшкӑрчӗ Вадя, урамсем хӗресленнӗ ҫӗре ҫакнӑ табличкӑна курсан.

— Так это знаменитая Унтер-ден-Линден! — воскликнул Вадя, прочитав табличку на перекрестке.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ма выртмастӑн эс? — кӑшкӑрчӗ мана ҫак вӑхӑтра Наташа юнашар пӳлӗмрен, электричество лампине чак! тутарса сӳнтернӗ май.

— Ты почему не ложишься? — крикнула Наташа из соседней комнаты, щелкнув выключателем.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ах, вӑн ӑҫта иккен эсир, йӗкӗт! — кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Ах вот где вы, юноша! — воскликнула она.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Выртӑр! — кӑшкӑрчӗ капитан, хӑй ҫавӑнтах икӗ гранатине те ывӑтрӗ.

— Ложись! — крикнул капитан и бросил две гранаты.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Кусене эсир пӗри юлмиччен пӗтерӗр! — кӑшкӑрчӗ вӑл окопри салтаксене чупнӑ ҫӗртех.

— А этих вы добивайте! — крикнул он на ходу оставшимся в окопе солдатам.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех