Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗлнӗ (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Мультик-пуль-тик! — хӑй пӗлнӗ пек ӑнлантарчӗ Артур ӗсӗклеме чарӑнаймасӑр.

Муль-тик-пультик! — всё ещё плача, стал объяснять Артур.

Хӑрушсӑрлӑх вӗрентӗвӗ // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 6 с.

Ҫылӑх каҫасса ӗненмен, ваттисене сума сунӑ, хӑйсене тӑрантса усракан ҫут ҫанталӑка хисеплеме пӗлнӗ

Не уповали на то, что грех может быть прощён, почитали старость, поклонялись природе, которая давала им кров и пищу…

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Ӗлӗк ку ачапчан мӑн аслашшӗ-асламӑшӗ ним айӑпсӑр, ӑслӑ, типтерлӗ пурӑнма пӗлнӗ.

— В старину его прадеды умели жить разумно и мудро.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

— Самӑртма пӗлнӗ теҫҫӗ.

— Сказали, хорошо откармливал.

Ҫара тихасем // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 98–104 с.

Куна эпӗ тахҫанах пӗлнӗ.

Я всегда это знал.

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Савӑнӑҫ тутине пӗлнӗ ҫав!

Мы знали, как играть!

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Эпир ача чухне ҫӗр-пин вӑйӑ пӗлнӗ.

Когда мы были маленькие, знали сто тысяч игр.

Асамлӑ кӗсье // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 68–72 с.

Пӗлнӗ пулсан качака сӗтӗнчен тунӑ хӑйма илсе килӗттӗм, — пӑшӑлтатать Ленук.

— Если бы знала, принесла бы сметану из козьего молока, — шепчет Ленка.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Кам пӗлнӗ арччиссем чӗр ҫӑмарта кӑмӑлланине.

Кто мог знать, что артисты любят сырые яйца.

Чатӑр // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 43–50 с.

Эпӗ вӗсене хам пӗлнӗ пек тӑнлантараттӑм, кирек хӑҫан та савса-ачашласа ҫеҫ калаҫаттӑм.

Я с ними по-всячески, все больше лаской.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эсӗ килӗшессе пӗлнӗ эпӗ.

Я знал, что не откажешь.

XVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Фоминпа ун юлташӗсем кашни хӑй пӗлнӗ пек вӑхӑта сутса пурӑнчӗҫ: тӗплӗ-тирпейлӗ Стерлядников, уксах урине меллӗрех хурса, ир пуҫласа каҫчен кӗпи-тумтирӗпе аттине сапласа ларчӗ, тӑрӑшсах хӗҫпӑшалне тасатрӗ; нӳрӗ ҫӗр ҫинче ҫӗр каҫни хӑйшӗн усса пыман пирки Капарин, пуҫ ҫинчен кӗрӗк пиншак витӗнсе, кунӗ-кунӗпе хӗвел ҫинче типпӗн кӗхлеткелесе выртрӗ; Фоминпа Чумаков хутран касса тунӑ картпа йӑлӑха пӗлмесӗр вылярӗҫ; Григорий утрав тӑрӑх уткаласа ҫӳрерӗ, чылайшар вӑхӑт шыв хӗрринче ларчӗ.

Фомин и его соратники каждый по-своему убивали время: хозяйственный Стерлядников, примостив поудобнее хромую ногу, с утра до ночи чинил одежду и обувь, тщательно чистил оружие; Капарин, которому не впрок пошли ночевки на сырой земле, целыми днями лежал на солнце, укрывшись с головой полушубком, глухо покашливая; Фомин и Чумаков без устали играли в самодельные, вырезанные из бумаги карты; Григорий бродил по острову, подолгу просиживал возле воды.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пӗлнӗ пулӑр ҫавна!

Так и знайте!

XII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Эпӗ сана хисеплетӗп, ҫӗре кӗнӗ аҫуна та пӗлнӗ, хисеплесе пурӑннӑ, анчах халӗ йывӑр мана сана ҫӑкӑр йытти пек усрама…

Я тебя уважаю и родителя твоего покойного знал и уважал, но зараз мне тяжело содерживать тебя нахлебником…

XI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Анчах кӗҫех Вакулин батальонӗ восстани туни ҫинчен пӗлнӗ хыҫҫӑн, Фомин хӑйне яланхи пек асӑрханса тытайми пулчӗ.

Но вскоре, после того как он узнал о восстании вакулинского батальона, всегдашняя осторожность изменила Фомину.

X // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл унран кӗрекен арҫын тарӗпе табак тӗтӗмӗ каснӑ йӳҫек шӑрша — пӗр унран ҫеҫ килекен питӗ пӗлнӗ тӑван шӑрша — ытараймасӑр сывла-сывла ҫӑтрӗ.

Она жадно вдыхала исходивший от него смешанный запах терпкого мужского пота и табака, такой знакомый и родной запах, свойственный лишь одному ему.

VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Халӗ вӑл Григорий тахҫан-тахҫан пӗлнӗ чухнехи лӑпӑс-лапӑс тумланнӑ ӳресмет атаманец мар.

Это был уже не тот Фомин, нескладный и небрежно одетый атаманец, каким его некогда знавал Григорий.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Эсӗ ку йышши япалана, Миша, пӑру мӑшкӑлтӑк шыв тутине пӗлнӗ чухлӗ те пӗлместӗн, эпӗ, ав, сыпас-тӑвас енӗпе ӑна-кӑна, ай-ай, вӑйлӑ чухлатӑп!

— Ты в этих делах, Миша, разбираешься хуже, чем телок в помоях, а вот я знаю в напитках толк!

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тепринче, ав, ҫакӑн умӗн кӑна ашшӗ тата мӑшӑрӗ вилни ҫинчен пӗлнӗ килте, пӳртре те, картишӗнче те хускалми шӑплӑх хуҫаланать.

А там, где накануне узнали о смерти отца и мужа, глухая тишина стояла в доме и на подворье.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Андрей чӗркуҫҫисене аллисемпе тытса: — Ачасем! Пӗлнӗ пулӑр, кунта мӗн те пулин пур! — тесе пӑшӑлтатрӗ вӑл.

Держась руками за колени Андрюшка прошептал: — Ре-бя-та! Заметьте, тут что-то есть!

VI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех