Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пуҫӗ (тĕпĕ: пуҫ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ванюша руль ҫумне пӗшкӗнчӗ, унӑн шурӑ пуҫӗ сасартӑк хуралчӗ, ҫухи хушшине ҫумӑр кайса, ҫурӑмӗ тӑрӑх чупрӗ.

Ванюша припал к рулю, белая его голова сразу потемнела, от воротника по спине побежали холодные струйки.

XXXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл, тен, мана ҫеҫ ҫапла курӑнчӗ, пуҫӗ майлӑ выртманран-и, тен…»

Они, может быть, только мне так показались, может быть, из-за того, что голова неестественно лежит…»

XXXIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун пысӑк пӗвӗ кукленчӗ, кӑвак ҫӳҫлӗ пуҫӗ чӗркуҫҫисем патне ҫитиех усӑнчӗ.

Грузное его тело сгорбилось, седая, низко остриженная голова опустилась на колени.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сайра-хутра ҫатан ҫумӗнче кивӗ бешметлӗ, лапсӑркка ҫӗлӗклӗ питӗ ватӑ старик хӗвелрен пытанса ларнине курма пулать: туйи ҫине хурлӑхлӑн таянса ларать мучи, унӑн тунсӑх куҫӗсем куҫҫулӗпе тулаҫҫӗ, — ӑна та хире туртать пулмалла, вӑл та лав хыҫҫӑн кайӗччӗ, анчах урисем итлеми пулнӑ… сад пахчинче купӑста пуҫӗ пек шурӑ ача пуҫӗ курӑнса каять те часах йывӑҫсем хушшинче пытанать; е йӑран ҫинелле пӗшкӗннӗ пӗччен карчӑк курӑнса каять — каллех йӗри-тавра пӗр чун та ҫук…

Лишь изредка можно встретить то древнего старика в тени у плетня, в поношенном бешмете и в кудлатой шапке: сидит старина, горестно опершись на палку, печальные его глаза слезятся, — видно, и его тянет в степь, и он бы ушел за возом, да только ноги уже не слушаются… то в саду забелеет детская головка и тотчас скроется за кустом; то покажется, согнувшись над грядкой, одинокая старуха — и снова ни души вокруг.

XXXIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирина пуҫӗ тӑрринченех, тем пулнӑ пек хыттӑн ҫухрашса, йӑваран чӑх вӗҫсе анчӗ.

Над головой у нее с паническим криком пролетела курица.

XXXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӗрлӗ тӑрӑллӑ илемлӗ кубанка вырӑнне ун пуҫӗ ҫинче кивӗрех кепка ларнӑ, галифе тата казак пиҫиххийӗпе ҫыхнӑ вӑрӑм кӗпи вырӑнне шалавар хушшине ахаль кӑна кӗпине хӗстернӗ.

Вместо красивой кубанки с синим верхом на голове у него была поношенная кепка, вместо галифе и длиннополой сорочки, подтянутой казачьим поясом, — обычные брюки и рубашка, вобранная за пояс.

XXVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫуна ҫинче шавлӑ халӑх, — хӗрарӑмсем те, арҫыннисем те, — ларса пынӑ, вӗсен пуҫӗ тӑрринче кӗске авӑр ҫине ҫакнӑ хӗрлӗ ялав вӗлкӗшсе пынӑ…

В санях сидела шумная компания — мужчины и женщины, а над их головами трепетал флаг на коротком древке…

XXVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Хӑҫан та пулсан художник ӗҫлесе ларнине курма тӳр килнӗ пулсан, эсир асӑрханӑ пулӗ: кӑвак пир ҫинче малтан тӗксӗм контурсем анчах, темле мӗлкесем курӑнаҫҫӗ, вара пуҫӗ, аллисем, хулпуҫҫисем палӑрма пуҫлаҫҫӗ.

Если вам когда-либо доводилось смотреть, как работает художник, то вы, наверное, замечали: на сером холсте сперва появлялись лишь неясные контуры и тени, затем выступали очертания головы, плеч, рук.

XXV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Вӑл Сергее пӗр сӑмах та чӗнмерӗ, пуҫӗ ыратать тесе ҫывӑрма выртрӗ…

Он не обмолвился с Сергеем ни одним словом, сказал только, что у него болит голова, и лег спать…

XXII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей пуҫӗ тӑрринче самолет моторӗ кӗрлени илтӗнсен, унӑн шухӑшӗсем татӑлчӗҫ.

Когда над головой Сергея раздался шум мотора самолета, его мысли оборвались.

XXI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Сергей йывӑҫ патне чупса пырса, ӑна ярса илсе силлерӗ, кӑпӑш юр чӑмӑрккисем ун хулпуҫҫийӗсем ҫине, пуҫӗ ҫине ӳкрӗҫ, ҫуха хыҫне кӗрсе кайрӗҫ…

Сергей подбежал к нему, с разбегу потряс руками, и снег комьями повалился ему на плечи, на голову, посыпался за воротник…

XVIII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пӗтӗм ӳт-пӗвӗ, уйрӑмах пуҫӗ пӗҫерсе кайрӗ ун, вӑл ҫӳҫӗ тарланине, кубанка айӗнчен ҫамки ҫине тар аннине сисрӗ.

Все тело его горело, особенно голова, из-под кубанки на лоб выступила испарина.

XVII сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ытлашши мухтавпа ҫамрӑк ҫыннӑн пуҫӗ ҫаврӑнса кайнӑ.

От избытка славы у юноши окончательно закружилась голова.

XVI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ҫуна ҫинче шурӑ кӗрӗк тӑхӑннӑ хӗр ларнӑ, пилӗкне тутӑр ҫыхнӑ, мамӑклӑ шел тутӑрне ҫынсем пек мар хитре ҫӳлелле ҫавӑрса ҫыхнӑ та тутӑр ҫыххи пуҫӗ ҫинче илемлӗ калпак пек курӑннӑ.

В санях сидела девушка в белой шубенке, подпоясанная рушником, повязанная пуховой шалью как-то так искусно, что узлы лежали у нее на голове в виде замысловатой шляпки.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Лавсен пуҫӗ сӑрт ҫине хӑпарса ҫитме пуҫланӑ, хӳри айлӑмра кукӑрӑлса пырать.

Голова обоза выползала на пригорок, а хвост изгибался по ложбине.

XIV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ирина унтан ачана илчӗ, ача патне пӗшкӗнчӗ те темӗн ачашшӑн пӑшӑлтатма пуҫларӗ, Сергей Мускавран илсе килнӗ шурӑ шӑмӑ ункӑллӑ ӗмкӗче тупса хыптарчӗ, утиял вӗҫӗсене пуҫтарса ҫавӑрчӗ, ача пуҫӗ ҫинчи шурӑ калпака тӳрлетрӗ, ҫаксене вӑл ҫав тери хӑвӑрт та ҫыпӑҫуллӑ турӗ, темле тирпейлӗ ача амӑшӗ те ӑна пӑхса ӑмсанмалла.

Ирина взяла ребенка, склонила к нему голову, шепотом говорила что-то такое ласковое и нежное, отыскала соску, — ту самую соску с белым роговым кольцом, которую Сергей привез из Москвы, — подобрала концы одеяла, оправила на голове девочки беленький чепчик — и все это делала так умело и проворно, что ей могла позавидовать самая взыскательная мать.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Эх, шуйттан пуҫӗ, ӑссӑрла хӑтланса пӑрахрӑм! йытӑ аҫи-мӗн хам та!»

Мать честная, вот так набороздил! этакая я псюрня!»

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Кӑвак куҫлӑ салтак гранатине пуҫӗ тавра вӑйкӑнтарса ҫавӑрма тытӑнчӗ; малта пыраканни, курпунтарах ҫӳллӗ салтакӗ, тутӑхнӑ штык вӗҫӗпе урядник шинельне шӑйӑрттарса илчӗ; шахтер сӑнли, тем те пӗр киревсӗр сӑмахсемпе ятлаҫса, приклачӗпе Мишка Кошевой ҫине хӑмсарса пырать.

Голубоглазый солдат кружил над головой гранату; высокий, сутулый, шедший впереди, царапнул ржавым жалом штыка сукно урядницкой шинели; похожий на шахтера матерился и замахивался на Мишку Кошевого прикладом.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Дугинӑн пуҫӗ вӑрахчен чӗтресе ыратрӗ, — шӑлӗсем шакӑртатрӗҫ, сарӑрах тусанпа витӗннӗ аттинчи пысӑк урисем килӗшӳсӗррӗн, ӳсӗр ҫыннӑнни пек тайкаланса пусрӗҫ.

У Дугина долго тряслась голова, пощелкивали зубы и как-то нелепо путались большие, в порыжелых сапогах, ноги.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Анчах револьверне кӑларма ӗлкӗреймерӗ: ун пуҫӗ тӗлӗнчен пуля ҫивӗччӗн шӑхӑрса вӗҫсе иртрӗ.

Но вытащить револьвер не успел: выше головы его цвинькнула пуля.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех