Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хирӗҫле сак ҫинче, ҫӗр пӳртӗн тепӗр стени ҫумӗнче, такам васкамасӑр, шӑппӑн, ҫурма ыйӑхлӑ сасӑпа салтак юмахне ярать, тен, ӑна, ҫав юмаха, Мускав ҫывӑхӗнчи боецсем паян ҫеҫ юптарса кӑларнӑ пуль.

А на противоположной скамейке у другой стены землянки кто-то неспешно и тихо полусонным голосом рассказывает солдатскую легенду, может быть сегодня только сложенную бойцами под Москвой:

28 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр ҫын пӗлмест — эсӗ пӗлетӗн, эпӗ пӗлетӗп, Хӗрлӗ Ҫар пӗлет — Амед мӗнлине.

Другой человек не знает — ты знаешь, я знаю, Красная Армия знает, какой был Амед-джан…

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вара эп, пуҫа чикӗнсе ӳкесрен пӑртакҫӑ хыҫалалла тытса, асӑрханса куклентӗм, Игорӗн хамран яман аллине хулпуҫҫи урлӑ тытрӑм, тепӗр аллӑмпа ҫумри йывӑҫӑн аялти туратӗнчен уртӑнтӑм, аран-аран ҫӗклентӗм, хампала пӗрле Игоре те тӑратрӑм.

И тогда я, стараясь не наклонять головы, держа ее чуточку запрокинутой назад, опустилась на колени и, перекинув через свое плечо руку Игоря, которую я так и не выпустила, другой рукой уцепившись за толстую низкую ветвь дерева, поднялась и заставила подняться Игоря.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Кӗҫех тепӗр ӑстрӑм ҫӗр ҫийӗ йывӑррӑн ахлатрӗ, хытса кайнӑ сывлӑш урнӑ пек талпӑнса илчӗ, эп каллех юр ҫине персе антӑм.

Тотчас же снова тяжело охнула вся земля под нами, бешено рванулся отвердевший воздух, я опять повалилась на снег.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Обер-лейтенант ун енне ярса пусрӗ, ӑна ҫухаран ҫатӑртаттарса тытрӗ, тепӗр аллипе хыҫалти кӗсйинчен пистолет туртса кӑларчӗ.

Обер-лейтенант шагнул к нему, схватил за шиворот, а другой рукой вырвал из заднего кармана своих брюк пистолет.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Офицер каллех васкамасӑр-тумасӑр, ҫара аллине сылтӑмалла ячӗ, ал тупанне тӳртӗн ҫавӑрчӗ, каллех кӗске сулӑмпа Игоре тепӗр енчен ҫупрӗ.

Офицер медленно отвел руку направо, повернул ее открытой ладонью в сторону и тыльной частью нанес удар Игорю по другой щеке.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр кун ирхине вӑл тӗсрен кайса вӑранчӗ.

На другой день он поднялся бледный.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ те ҫаплах, — тепӗр си каларӗ вӑл, урокра хӑйне хӑй калаҫса задача туса ларнӑ пек, — эпӗ те ҫаплах-ҫке, анчах пурӗпӗр питӗ шел…

— Я рассуждаю, — повторил он, словно решая на уроке вслух задачку, — я рассуждаю, только все равно жалко…

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ хамӑн ватка пиншакран бригадирта ӗҫленӗ чухнехи тетраде туртса кӑлартӑм, унӑн листисене хамӑра кирлӗ чухлӗ татрӑм, кантӑка лайӑхрах картӑм, турчкаран тунӑ алӑк питӗркӗчне тепӗр хут тӗрӗслерӗм.

Я вынула из стеганки свою бригадирскую тетрадку, выдрала несколько страниц, плотнее завесила окно, проверила, хорошо ли приперта кочергой дверь.

26 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр кун кӳпшек нимӗҫ каллех пирӗн пата кулкаласа пырса кӗчӗ.

На другой день толстый денщик опять явился к нам сияющий и сказал.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл-и-ха, регланӗ ҫуннӑ вӑхӑтра пит-куҫне перчеткипе хупӑрласа, ваннӑ самолетне ҫӗр ҫине лартать те тепӗр сехетренех урӑх самолетпа тӳпенелле вӗҫсе каять?

Это он, закрыв перчаткой лицо, в прогоревшем реглане, посадил разбитый самолёт и через час поднялся в воздух на другом самолёте?

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Телефонпа судьяпа калаҫрӗҫ, судья халь районра иккен-ха, суд сессийӗнче, инҫетрен начар илтӗнен сасси тӑрӑх шайласан, ҫӗр чӑмӑрӗн тепӗр енчен калаҫать теме те пулать.

Разговор по телефону с судьёй, который находится в районе на выездной сессии; судя по слабому, далёкому голосу, — где-то на той стороне земного шара.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эсӗ мана, Саня, ярӑнса таврӑннӑ чухне конфет панӑччӗ, эпӗ илмерӗм, эсӗ вара тепӗр хӗрачана патӑн.

Ты влюбился, когда мы однажды шли с катка и ты угощал меня конфетами, а я отказалась, и ты отдал их какой-то девчонке.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр йышшисем питӗ ҫуттӑн ҫутатаҫҫӗ, тепӗр йышшисем тӗтӗм кӑларса, аран-аран кӑна мӗлтлетеҫҫӗ.

И одни фонарики горят ярким, великолепным светом, а другие чадят и дымно вспыхивают в темноте.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каллех ман пурӑнан пурнӑҫа тепӗр усал инкек кисретсе илчӗ.

Страшная беда стряслась опять в моей жизни.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр айккинче — «Мускав» гостиница.

А с другого бока — «Москва», гостиница.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ Расщепей пӳлӗмӗсене, япалисене, альбомӗсене, картинисене хам тепӗр хут курас тата ачасене кӑтартас хаваспа малтанах киленсе пыратӑп.

Я предвкушала, как буду показывать им комнаты Расщепея, его вещи, альбомы, картины.

12 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эп каллех Жмыревӑн пӗркунхи юптаруллӑ сӑмахӗсене астурӑм, ҫавӑн пекех, Игорь ун чухне Васька умӗнче ним мар пулса кайни, унтан вӑл юлашки вӑхӑтра пӑрӑнса ҫӳрени тепӗр хут аса килчӗ.

Я опять вспомнила иносказательные слова Жмырева, произнесенные как-то, и как Игорь тогда разволновался, и как после этого ходил, сторонившись.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Эпӗ чӳречерен пӑхса тӑнине курсан, — вӑл часрах вагона васкарӗ, тепӗр самантран, бидонӗсене вырнаҫтарнӑ хыҫҫӑн, ман ҫумма пырса ларма та ӗлкӗрчӗ.

Увидев меня в окне вагона, он сейчас же побежал садиться, через минуту, разместив бидоны на полке, он уже пристроился возле меня на вагонной скамье.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тепӗр кун ирех эпӗ Мускава тухса кайрӑм.

Рано утром я уехала в Москву.

11 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950