Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумӑр сăмах пирĕн базăра пур.

ҫумӑр (тĕпĕ: ҫумӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Унӑн тахҫантан вара сӑрламан ҫивиттине сарӑрах хӗрлӗ тутӑх витнӗ, стенисем ҫумӑр шывӗпе хӑмӑрланса улаланнӑ, штукатурка ишӗлнӗ вырӑнсенче ҫаралса юлнӑ кирпӗч речӗсем вӗр-ҫӗнӗ чухнехи пекех ҫутӑ хӗрлӗ тӗссемпе куҫа йӑмӑхтараҫҫӗ.
Давно не крашенная крыша ее золотилась ржавчиной, стены пестрели бурыми подтеками, а там, где отвалилась штукатурка, — ярко и свежо краснел обнаженный кирпич.

VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӑл, пуҫне пӗксе, вӗсене кофта ҫаннипе, кӑшӑркка ал тупанӗпе шӑла-шӑла илчӗ, куҫҫуль тумламӗсем вара пичӗ тӑрӑх юхсах тӑчӗҫ, саппунӗ ҫине тумласа, ӑна вӗтӗр-вӗтӗр ӑшӑ ҫумӑр пек йӗрлесе пӗтерчӗҫ.
Понурив голову, она вытирала их рукавом кофты, шершавой ладонью, а они все сбегали по лицу и, капая на завеску, пестрили ее, словно частый теплый дождь.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Аслатиллӗ ҫумӑр час иртрӗ.
Гроза быстро прошла.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Оська тӗрӗс каларӗ иккен: ҫумӑр чӗрӗслетсе янипе кӑшт ҫеҫ шывпа чӑнтӑхмарӑмӑр.
Оська был прав: скоро мы чуть не захлебнулись — такой на нас обрушился водопад.

Халь акӑ ҫумӑр айӗнче пурсӑмӑр та исленӗпӗр-ха.
Сейчас все вымокнут под дождем.

Ҫиҫӗм ҫиҫнӗ самантра кӑна пире ҫумӑр пӗлӗчӗ курӑнать, пуҫ тӑрринчи йӑмра армак-чармак турачӗсем те, шыв хӗрринчи тӗмсем курӑнаҫҫӗ.
Лишь когда сверкала молния, мы видели узкую полоску неба в низких тучах, ветки огромных ветел, висящие над головами, да темные заросли на берегу.

Тӳпене пӗтӗмпех ҫумӑр пӗлӗчӗ карса илнӗ.
Все небо в тучах.

Ҫул ҫинче ҫырса пынӑ журнал // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тӳпере ҫумӑр пӗлӗчӗ карӑнать.
Небо заволакивается тучами.

Ҫакӑнта, кашласа ларакан чӑрӑшсен хушшинче, уҫланкӑ-тавраш нумай, унта ӳплесем тӑваттӑмӑр эпир, йӗрлемелле выляттӑмӑр; кунтах ҫамрӑк хурӑн кати те пурччӗ, вӗсем вара ҫумӑр ҫунӑ чухне те хӗвел пӑхнӑ пек савӑнӑҫлӑн курӑнатчӗҫ, кунтах тата ем-ешӗл ҫӑра курӑк пуснӑччӗ, унта эпир тӳшек ҫинчи пек пуҫхӗрлӗ сике-сике выляттӑмӑр-и, кӗрешеттӗмӗр-и…
Здесь среди густых неподвижных елей было много полянок, где мы строили шалаши, играя в следопытов; здесь были заросли молодых березок, которые даже в дождь казались освещенными солнцем, и здесь всюду была такая густая, мягкая трава, что на ней мы кувыркались и боролись, как на матраце.

IX сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫумӑр ҫусан унта шыв пуҫтарӑнать, типӗ вӑхӑтра ҫав шывпа эпир пахча ҫимӗҫ сапатпӑр.
Куҫарса пулӑш

V. Пирӗн колхозри пекех // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Слава сулахай хӑлхине ҫумӑр еннелле туса итлеме ҫеҫ тӑнӑччӗ, сасартӑк шӑхӑрни те мар, кӗрленӗ пек илтӗнчӗ, унтан тӗттӗм чӳречесем ялтлатса ҫуталчӗҫ те, тепӗр самантранах шартлатса ҫурӑлнипе ҫӗр кисренсе илчӗ.
Слава подставил левое ухо под дождь, чтобы прислушаться, но тут вдруг раздался не свист, а вой, в темных окнах домов блеснул свет, и через секунду земля дрогнула от мощного удара.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

Вара иккӗш те, станцийӗн йывӑҫ карти алӑкӗ витӗр тухса, пӗр самант хушши чарӑнса тӑчӗҫ, унтан ҫумӑр витӗр тӗттӗмелле чупса кайрӗҫ.
Оба крадучись прошли через калитку в деревянной ограде станции, секунду помедлили и бросились бежать в дождь, в темноту.

Кунта тӑмлӑ ҫӗр: ҫумӑр ҫусанах чӗркуҫҫи таран путатӑн.
Почва здесь глинистая: пойдет дождь — утонем в грязи.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

— «Сӑнамалли пункт тӗлӗнче тӑвӑллӑ ҫумӑр кӗрлет.
— «В районе наблюдательного пункта бушует гроза.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

— «Сӑнамалли пункт тӗлӗнче аслатиллӗ ҫумӑр хускалчӗ.
— «В районе наблюдательного пункта бушует гроза.

Ун пек тумламсем ҫумӑр ҫунӑ чухне чӳречесем ҫинче пулаҫҫӗ.
Такие капельки бывают на окнах во время дождя.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Пачах-ха, вӑл кӗтмен ҫӗртенех ҫакна туйса илчӗ: аслатиллӗ ҫумӑр вӑхӑтӗнче ӑна пӳртре ларма питӗ йывӑр, ун тем пекех урама тухса ҫӳрес килет.
Более того — он неожиданно почувствовал, что во время грозы ему трудно сидеть на месте, его неудержимо тянет на улицу.

5 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Кантӑк тӑрӑх ҫумӑр чӑшӑлтатса юхрӗ, таҫта ҫӗрлехи инҫелӗхре пӑравус йывӑррӑн хашлатса сывларӗ, такамран пулӑшу ним усӑсӑр кӗтнӗ евӗр, вӑраххӑн та эрлӗклӗн кӑшкӑртрӗ.
По окну шуршал дождь, далеко в ночи тяжело пыхтел паровоз, протяжно и жалобно гудел, словно безнадежно звал кого-то на помощь.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Хула ҫийӗнче кӗрхи йывӑр пӗлӗтсем тӑраҫрӗ, сивӗ ҫумӑр вӗтӗртетсе ҫӑвать.
Над городом висели тяжелые осенние тучи, сеял холодный дождь.

Чӳречене ҫумӑр хӗнет, урлӑ-пирлӗ йӗрсемпе кантӑка каскалать, аялалла ҫырма пула-пула юхса анать.
По окну стегал дождь, косыми струями резал стекло и ручьями стекал вниз.

1 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика