Шырав

Шырав ĕçĕ:

ячӗҫ (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Юрлапӑр мӗ-ӗн те пу-у-лин! — тытса илсе, хыттӑн ҫӗклентерсе ячӗҫ ыттисем.
Споемте что-о-ни-и-будь! — подхватили громко остальные.

XIX // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Арҫынсем пӗрне-пӗри тӗке-тӗке ячӗҫ.
Мужчины отталкивали друг друга.

XVIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пӗтӗмпех-пӗтӗмпех ҫӑмха евӗр ҫаврӑнса кайрӗ пӳлӗмре: нӑйкӑша-нӑйкӑша ячӗҫ, кула-кула илчӗҫ, тӗпӗр-тӗпӗр тӗпӗртетрӗҫ.
Все в комнате завертелось клубком, застонало, засмеялось, затопало.

Пурте вара хыпӑнса-хыпкаланса ӳкрӗҫ, пукансемпе кӗмсӗртетме пикенчӗҫ, кула-кула ячӗҫ.
И все засуетились, загрохотали стульями, засмеялись.

Сайра хутра ҫеҫ станцӑра маневрлакан пӑравуссем кӑшкӑрта-кӑшкӑрта ячӗҫ, ҫак ӑнланма ҫукла каҫӑн чӗмсӗрлӗхенче вара вӗсен таткаланчӑк шӑхӑртӑвӗсем чӗрӗ, сехӗрленӳллӗ те хӑрушла пеклен туйӑна-туйӑна кайрӗҫ.
Лишь изредка на станции вскрикивали маневрирующие паровозы, и в молчании этой странной ночи их отрывистые свистки принимали живое, тревожное и угрожающее выражение.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Харӑссӑн кӗмсӗртеттерсе ячӗҫ малта полк параппанҫисем.
Дружно загрохотали впереди полковые барабанщики.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Халӗ ӗнтӗ тӗрлӗ сасӑпалан тӗлли-паллисӗр те суян юрлаттарса ячӗҫ ротӑсен командирӗсем вунулттӑш те:
Теперь уже все шестнадцать ротных командиров невпопад и фальшиво, разными голосами запели:

Ку командӑлассин пӗтӗмӗшле паллинчӗ, ҫавна кура: — …чо! — пӗр харӑссӑн кӑшкӑрса ячӗҫ батальонсен командирӗсем тӑваттӑш те.
Это был сигнал для общей команды, и четверо батальонных командиров разом вскрикнули: — …чо!

Хӑйсен сассипе ҫурӑлса каяс тенӗ пек, юриех ӳстерсе хыттӑн-хыттӑн кӑшкӑрса ячӗҫ Ромашов таврашӗнчи ҫынсем.
Люди закричали вокруг Ромашова преувеличенно громко, точно надрываясь от собственного крика.

Харӑссӑн, тӑрӑшуллӑн та хыттӑн кӑшкӑрса ячӗҫ салтаксем.
Солдаты дружно, старательно и громко закричали.

Кулса ашкӑнма юратакан ачасем евӗр, ушкӑнпа кӗпӗрленсе чуптарчӗҫ шухӑ флейтӑсемпе кларнетсем, ҫӗнтерӳ хавасӗпе кӑшкӑрса, юрлаттарса ячӗҫ ҫӳллӗ пӑхӑр трубасем, параппанӑн хупӑнчӑк панлатӑвӗсем тата хытӑраххӑн васкатрӗҫ вӗсен ахаль те хивре ыткӑнӑвне, нӑкӑ, лӑпкӑ, пархӑтлӑ сассисемпе ӑшшӑн та евӗклӗн мӑкӑртатрӗҫ вӗсен хыҫӗнчен ӗлкӗрсе пырайман йывӑр тромбонсем.
Точно шаловливые, смеющиеся дети, побежали толпой резвые флейты и кларнеты, с победным торжеством вскрикнули и запели высокие медные трубы, глухие удары барабана торопили их блестящий бег, и не поспевавшие за ним тяжелые тромбоны ласково ворчали густыми, спокойными, бархатными голосами.

Тиншӗксем кӗленче калпаксенчи ҫуртасене ҫутса ячӗҫ.
Денщики зажгли свечи в стеклянных колпаках.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫӑтӑр-ҫатӑр ҫапӑпа иртнӗ ҫулхи ҫулҫӑсем пухса питӗ пысӑк купа турӗҫ те вут тивертсе ячӗҫ.
Натаскали огромную кучу хвороста и прошлогодних сухих листьев и зажгли костер.

Кайӑкла этем! — кӑшкӑра-кӑшкӑра ячӗҫ дамӑсем.
Дикарь! — закричали дамы.

Ыттисем харӑслатса хастаррӑн кӑшкӑра-кӑшкӑра ячӗҫ.
Остальные дружно закричали.

Пурте кӑшкӑрашса та кулса-ахӑлтатса ҫӗкленчӗҫ; дамӑсем хӑйсен шлепкисемпе сунчӑкӗсене шыраса тупрӗҫ те перчеткисене тӑхӑнса ячӗҫ; Тальман, бронхитпа асапланаканскер, ӑшӑ тутӑрсене мантарса ан хӑварччӑр тесе, янӑрашрӗ пӗтӗм пӳлӗме; хаваслӑ тӗркешӳ хускалчӗ.
Все поднялись с восклицаниями и со смехом; дамы разыскивали свои шляпы и зонтики и надевали перчатки; Тальман, страдавший бронхитом, кричал на всю комнату о том, чтобы не забыли теплых платков; поднялась оживленная суматоха.

XIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пӗр-ре! — салтаксем унпа килӗшӳллӗн юрлаттарса ячӗҫ те хуллен, васкамасӑр кукленчӗҫ, Бобылев вара, хӑй те кукленсе ларнӑскер, шеренгӑна маттур сӑнпала ҫивӗччӗн виҫсе, пахса ҫаврӑнчӗ.
— Ра-аз! — запели в унисон солдаты и медленно присели на корточки, а Бобылев, тоже сидя на корточках, обводил шеренгу строгим молодцеватым взглядом.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Сывлӑх сунатпӑр, смир-о-о-о! — хыттӑн та арпашӑнчӑклӑн кӑшкӑрса ячӗҫ салтаксем плацӑн тӗрлӗ кӗтесӗсенчен.
Солдаты громко и нестройно закричали с разных углов плаца: — Здравия желаем, ваш-о-о-о!

I // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫапла майпа вӗсем хурахсене пӗтӗм утрав тӑрӑх, сӑрт ҫинчен сӑрт ҫине, вӑрманти пӗр уҫланкӑран тепӗр уҫланка илсе ҫӳрерӗҫ, юлашкинчен вара вӗсене вӑрман чӑтлӑхне кӗртсех ячӗҫ.
Так они водили разбойников по всему острову, от холма к холму, из рощи в рощу, пока не завели в такую дремучую глушь.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫавӑн хыҫҫӑн вӗсем пӗр ҫӗре пуҫтарӑнчӗҫ те хӑйсен мӗнпур пӑшалӗнчен пӗр харӑс персе ячӗҫ.
Тогда они стали в круг и по команде дали залп из всех своих ружей.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика