Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пичӗсем (тĕпĕ: пит) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Юлашкинчен, вӗсем сывӑ та чипер сӑнлӑ, пичӗсем вӗсен калама ҫук ҫемҫе — акӑ сире мӗнпур Санин.

Наконец, свежесть, здоровье — и мягкость, мягкость, мягкость, — вот вам весь Санин.

XIV // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Вӗсен сивӗ пичӗсем пӗр-пӗрин ҫумне сӗртӗнеҫҫӗ.

Холодные лица их касались друг друга.

XV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

— Сирӗн патӑрта ташлама юрать-и? — ыйтрӗҫ хӗрачасем, сивӗрен тин ҫеҫ кӗнипе хӑйсен пичӗсем хӗп-хӗрлӗ, куҫӗсем нимӗн те курмаҫҫӗ.

— А танцевать у тебя можно? — спросили девочки, хотя с мороза глаза их еще ничего не видели и лица были красны.

XIV // Асклида Соколова. Фраерман Р.И. Динго йытӑ е пӗрремӗш юрату ҫинчен. Повесть. Чӑвашла Соколова А. А куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983. — 128 с.

Пичӗсем хура, пит шӑммисем сарлака, ухмахрах сӑнлӑ, сӑмсисем хурчканни пек, кашниех хӗрӗхелле ҫитнӗ ҫынсем; начар тумланнӑ, тусанланса пӗтнӗ, тарланӑ; сӑнран пӑхсан — ӑстаҫӑсем — ӑстаҫӑсем мар, господасем — господасем мар, турӑ пӗлет мӗнле ҫынсем вӗсем.

Лица смуглые, широкоскулые, тупые, с ястребиными носами, лет каждому за сорок, одеты плохо, в пыли, в поту, с виду ремесленники — не ремесленники и не господа… Бог знает что за люди.

XIII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Вӑл ӑна чӑлт шурӑ простыньпе витнӗ, таса минтер пичӗсем тӑхӑнтарнӑ, витӗнме нимӗҫсен яланхи мамӑк утиялне хунӑ.

Она постелила чистую простыню, надела свежие наволочки и прикрыла постель традиционной немецкой пуховой периной.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Хӑйсем хаваслӑ, пичӗсем хӗвелпе пиҫӗхнӗ, тахӑшӗ хуткупӑс янраттарать.

Веселые, с загорелыми лицами, кто-то даже с гармошкой.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Сӑмах май каласан, преступнике илсе кайнӑ хыҫҫӑн, вӗсем питех те салхулланса юлчӗҫ, вӗсен пичӗсем ҫине пӑхсанах, нимӗнле шанӑҫ та ҫуккине таҫтанах пӗлме пулчӗ.

Впрочем, расставшись с преступником, обе женщины были глубоко разочарованы, и на лицах их была написана полная безнадёжность.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен лӑпкӑ та мӑнаҫлӑ пичӗсем тӑрӑх вӗсем вилме хатӗрленсе тӑни ним чул та палӑрмасть, Гленарвана итлесе вӗсем туземецсем умӗнче хӑйсене нимӗн те пулман пек тыткалама шутларӗҫ.

По их спокойным и гордым лицам нельзя было подумать, что они приготовились к ужасной смерти, по совету Гленарвана они решили выказывать полнейшее равнодушие перед туземцами.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен сарлака ҫамкаллӑ та чакӑр куҫлӑ чӑмӑр пичӗсем ытла та ыррӑн курӑнаҫҫӗ.

Их закруглённые морды с широким лбом и выразительными глазами имели добродушное выражение.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пысӑк хупах Гленарван пичӗсем ҫинче ӗмӗрне пулман салхулӑх йӗррисене кӑтартрӗ.

Горе придало чертам лица Гленарвана выражение необычайной суровости.

Пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тӗксӗм ҫутӑра ҫынсен пичӗсем курӑни-курӑнми мӗкӗлтетеҫҫӗ.

Темнота скрывала лица.

Иккӗмӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Йӗри-таврах киревсӗр ют ҫынсен пичӗсем.

Кругом были чужие, похабные лица.

Пӗрремӗш сыпӑк // Максим Данилов-Чалдун. Островский, Николай Аслексеевич. Хурҫӑ мӗнле хӗрлӗ: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1948. — 402 с.

Унӑн пичӗсем ҫинче шикленӳ йӗрӗсем ярӑмланса иртрӗҫ, анчах, Элен ҫине пӑхсан, вӑл ҫавӑнтах лӑпланчӗ.

Мимолётное выражение страха отразилось на его личике, но, взглянув на Элен, он успокоился.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫакӑнпа пӗрлех тӑхӑннӑ кӗпипе шухӑша кайнӑ пичӗсем ҫак ача Европӑри вӗренӳсемпе паллашнине астутараҫҫӗ.

Вместе с тем платье и смышлёное лицо свидетельствовали о том, что этот мальчик приобщился к европейскому образованиию.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Тимӗрҫӗ текенни, сарлака хулпуҫҫиллӗ те тӗреклӗ ҫын, анчах лутра ҫамкаллӑ тата пичӗсем ҫине пӑхсан темӗскерле тискерлӗх курӑнать.

он вернулся в сопровождении человека, назвавшегося кузнецом станции, это был здоровенный детина с широкими плечами, но с низким лбом и отталкивающим выражением лица, в котором было что-то зверское.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл чӑтса тӑрайман енне, Айртона пӳлме тытӑнсан, Элен ӑна Мэрин телейлӗ пичӗсем ҫине кӑтартса тытса чарать.

Но когда, не выдержав, он хотел прервать рассказ Айртона, Элен удержала его, взглядом указав на счастливое лицо Мэри.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫиҫӗм ялтӑртатса кайсан пӗрре Мак-Набсӑн лӑпкӑ пичӗ, пӗрре Паганелӗн чӑлтӑркка та хаваслӑ куҫӗсем, пӗрре Гленарванӑн хастарлӑ сӑнӗ, пӗрре Робертӑн хӑранӑ пичӗ, пӗрре матроссен нушасӑр пичӗсем тӗксӗмлӗхрен ҫуталса тухаҫҫӗ те ҫавӑнтах курӑнми пулаҫҫӗ.

При блеске молний из темноты появлялись и тут же мгновенно снова исчезали то спокойное лицо Мак-Набса, то сверкающие любопытством глаза Паганеля, то энергичные черты Гленарвана, то испуганная рожица Роберта, то беспечные лица матросов.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсен сивлек пичӗсем кашниннех пӗр пек пулнӑ; капралӗ те хӑйне пӑхӑнса тӑракансемпе пӗр сӑнлӑ пулнӑ.

У всех были смуглые лица, странно похожие одно на другое; капрал, производивший обучение, также был похож на своих подчинённых.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ик пӑрҫа пек куҫҫуль тумламӗсем унӑн пичӗсем ҫине йӑрӑлтатса анчӗҫ.

Две крупные слезы покатились по его щекам.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑл тӳремлӗхӗн шавӗсене итлеме пикенчӗ, унта ӑна ыйӑхран вӑратнӑ темӗнле кӑшт ҫеҫ илтӗнекен сасӑ пур пек туйӑнать, Талькавӑн яланхи пек лӑпкӑ тӑракан пичӗсем ҫинче часах темӗнле хӑрушлӑха систерекен ӗмӗлке ярӑмланса иртрӗ.

Он напряжённо прислушивался к шумам равнины, стремясь уловить какой-то чуть слышный звук, потревоживший его сон, вскоре на обычно невозмутимое лицо Талькава набежала тень тревоги.

Вунтӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех