Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Темрен ҫакланса, ҫири кӗрӗкне кӑкӑр кӗсйинчен пуҫласа аркӑ хӑнтӑрӗ таран ҫурса пӑрахрӗ, ури ҫине сиксе тӑрса, йытӑ пек, пӗтӗм кӗлеткипе харӑс силленсе илчӗ.
Зацепившись, он порвал полушубок от грудного кармана до оторочки полы, вскочил, отряхнулся по-собачьи, всем телом сразу.

XXXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Тӑр, йытӑ ами!
— Вставай, сука!

XXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем патӗнчен пӗр кӗтӳ йытӑ хаяррӑн ӳлесе, хӑйӑнклата-хӑйӑнклата вӗрсе, аяккалла тапса сикрӗ.
Шайка станичных собак подалась от них с воем и брехом.

XXIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗне мана, йытӑ ҫурине!
Вдарь меня, сукиного сына!

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— «Хӳрине йӗнерле те, ҫитсе тыт, йытӑ ҫури!»
«Седлай Вороного, догони, сукин сын!»

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йытӑ ҫимен пуҫна, ӑҫта мурне илсе тухатӑн ҫав чӑлахсене?!
В господа бога, в креста, куда ты их, калечь, ведешь?!

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унтан самантлӑха куҫӗ умне хӗрлӗармеец персе вӗлернӗ шурӑ ӑмӑрлӑ йытӑ аҫи тухса тӑчӗ.
И на миг выросло перед глазами: убитый красноармейцем белогрудый кобель.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Айӑпа кӗнӗ йытӑ хуҫи умӗнче ҫуллашнӑ пек», — намӑспа пӗҫертсе кайрӗ ӑна шухӑш.
«Как нашкодившая собака перед хозяином», — стыдом ожгла его мысль.

Григорий, мӑя пӑвакан кӗпе ҫухине тӳрлетнӗ май, чӳречерен пӑхрӗ те, юра юнпа вараласа, йытӑ йӑваланнине, вилес умӗн хӑрушла асапланса, персе шӑтарнӑ айӑкӗпе тимӗр сӑнчӑра кышланине курчӗ.
Григорий, поправляя ворот душившей его рубахи, увидел в окно, как в снегу, пятня его кровью, катается собака, в предсмертной яростной муке грызет простреленный бок и железную цепь.

Вӑл Мелеховсен кил хушшине малтан кӗрсе кайрӗ, крыльца умӗнче чарӑнчӗ те касмӑкри сарӑ йытӑ аҫи пӳлӗнчӗклӗн хӑрӑлтатса вӗрнине пуҫне пӗшкӗртсе пӑхса тӑчӗ, унтан хулпуҫҫийӗ ҫинчен винтовкине хыврӗ.
Он первый вошел на мелеховский баз и, остановившись около крыльца, с минуту, угнув голову, глядел, как гремит на привязи желтый кобель, задыхаясь и захлебываясь лаем; потом снял с плеча винтовку.

Ыррӑн килӗшместӗр — халех казаксене чӗнсе килетӗп те, эпир сире… — вахмистр куҫҫуль витӗр ҫилӗллӗн кӑшкӑрса тӑкрӗ: — пусахласа пулӑштаратпӑр, йытӑ ҫурисем!
Добром не хотите — я зараз кликну казаков, и мы вас… — вахмистр со слезой и гневом выкрикнул: — заставим, сукины сыны!

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Каҫхи апат турӗҫ те, ӳрӗк-сӳрӗккӗн калаҫкаласа, ҫывӑрма хатӗрленчӗҫ кӑна, — картишӗнче сӑнчӑрти йытӑ, касмӑкран сике-сике талпӑнса, мӑй ҫыххи пӑвӑнтарнипе хӑрӑлтатса, хаяррӑн вӗрсе ячӗ.
Едва лишь поужинали и среди вялых разговоров стали собираться спать, на базу хрипато забрехал цепной кобель, кидаясь на привязи, хрипя от душившего ошейника.

Килсӗр йытӑ!
Бездомовница!

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӑтратса ҫӳреҫҫӗ халӑха, йытӑ ҫурисем!
Смуту сеют, сукины дети!

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӗске хӳрелле ултӑ хура ула йытӑ ҫури пуҫласа ҫӑвӑрланӑ ҫамрӑк амӑшне тӑсса пӑрахнӑ та, пӗчӗкҫӗ тяпписемпе ҫӗре тӗревлесе, лӗнчӗркесе кайнӑ сӑрӑ кӑвак чӗчӗ вӗҫӗсене туртӑнтарса ӗмеҫҫӗ.
Шесть черно-пегих куцых щенят, повалив мать, молоденькую первощенную суку, упираясь ножонками, сосали, оттягивая вялые серые сосцы.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эсӗ мӗн капла, йытӑ аҫи?
— Ты что же это, сукин сын?

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак хӑйне кура илемлӗ йытӑ хуҫине арӑмӗ ҫумне шӑппӑн вӗчӗрхенсе кӗвӗҫрӗ, Листницкий патне кайрӗ, хашлатса сывласа, юнашар выртрӗ.
Он молчаливо ревновал хозяина к жене, уходил к Листницкому, ложился, вздыхая, с ним рядом.

Ман патӑмра, пӗлнӗ пул, йытӑ ҫури!
Смотри у меня, сукин сын!

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шӑпах ҫав йытӑ вӑрӑсене хӑваласа кӑларма пулӑшрӗ.
Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Пирӗн пӗр ватӑ йытӑ пурччӗ — Жулик ятлӑскер.
Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика