Шырав

Шырав ĕçĕ:

Йытӑ сăмах пирĕн базăра пур.

Йытӑ (тĕпĕ: йытӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Йытӑ ура ҫине тӑчӗ, хӳрине пӑлтӑртаттарчӗ, пирӗн пата ҫитрӗ те месерлех тӑсӑлса выртрӗ.
Щенок встал, завилял хвостом, подошел к нам и лег на спину.

III сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Чӑххи крыльца ҫинелле вӗҫсе хӑпарчӗ, йытӑ, нимӗн пулман пекех, тӑкӑрлӑкран чупса тухрӗ те ҫул ҫине канма ларчӗ.
Курица взлетела на крыльцо, а щенок как ни в чем не бывало побежал из проулка и уселся среди дороги отдыхать.

Йытӑ чарӑнса тӑчӗ, хӳрине хаваслӑн пӑлтӑртаттарчӗ, унтан сасартӑк сӑнӑ пек, чӑхӑ ҫине тӑрӑнчӗ.
Пес остановился, удовлетворенно повилял хвостом и вдруг бросился на курицу, вытянувшись в стрелу.

Кӑштах чупсан, йытӑ пӗр пӗчӗк тӑкӑрлӑка ҫаврӑнчӗ те йывӑҫ ҫуртсен хушшипе кӗрсе кайрӗ.
Пробежав немного прямо, щенок свернул в маленький проулок между деревянными домами.

Эпир сас кӑлармасӑрах йытӑ хыҫҫӑн чупрӑмӑр.
Мы, стараясь не шуметь, пустились за собакой.

Эпир шӑплантӑмӑр та куҫ сиктермесӗр йытӑ ҫине пӑхма тытӑнтӑмӑр.
Мы замолчали и стали наблюдать за щенком.

— Вӑрҫӑ вӑхӑтӗнче йытӑ кӑна мар, ачасем те ҫухалаҫҫӗ.
— В военное время не то что собаки, но и дети теряются.

— Вӗсен унта икӗ йытӑ тата хуралҫӑ пур.
— У них там две овчарки и ночной сторож.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Тӗлӗкре вӑл икӗ пысӑк хура йытӑ курнӑ, пӗҫҫисем тата аяккисем ҫинче пӗлтӗрхи ҫӑм пайӑркисем ҫакӑнса пынӑ; вӗсем пысӑк лахханран ӗмӗтсӗрленсех мӑшкӑлтӑк шывне лӗрӗплеттернӗ.
Ей приснились две большие черные собаки с клочьями прошлогодней шерсти на бедрах и на боках; они из большой лохани с жадностью ели помои.

VI. Канӑҫсӑр каҫ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Тетка йытӑ тӗлӗк тӗлленнӗ, ун хыҫҫӑн дворник шӑпӑрпа хӑваланӑ пек,вара вӑл хӑранипе вӑранса кайнӑ.
Тетке приснился собачий сон, будто за нею гонится дворник с метлой, и она проснулась от страха.

Ҫӗнӗ пурӑнӑҫа хӑнӑхса ҫитсен тата ырхан, шӑмӑллӑ дворняжкӑран мӑнтӑр, яка йытӑ пулсан, пӗррехинче хуҫи вӗренме пуҫлас умӗн ӑна ачашланӑ та каланӑ:
Когда она совсем уже свыклась с новой жизнью и из тощей, костлявой дворняжки обратилась в сытого, выхоленного пса, однажды перед ученьем хозяин погладил ее и сказал:

V. Талант! Талант! // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Палламан йытӑ хӑйӗн апатне ҫинӗшӗн хур нимӗн чухлӗ те кӳренмен, пачах урӑхла, татах та хӗрӳллӗрех калаҫма пуҫланӑ, унтан хӑй шанса тӑнине кӑтартас тесе, валашка патне пырса темиҫе пӑрҫа ҫисе янӑ.
Гусь нисколько не обиделся, что незнакомая собака поедает его корм, а напротив, заговорил еще горячее и, чтобы показать свое доверие, сам подошел к корытцу и съел несколько горошинок.

III. Ҫӗнӗ, питех те кӑмӑллӑ паллашу // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Йытӑ чӑннипех те хӑраса ӳкнӗ, анчах хӑй хӑранине палӑртас мар тесе, хыттӑн вӗрсе янӑ та аҫа кушак ҫине сиксе ӳкнӗ… кушак аҫи ҫурӑмне тата хытӑрах мӑкӑртса кӑларнӑ та чӑшлатса пырса, Каштанкӑна питӗнчен аллипе ҫапнӑ.
Собака испугалась не на шутку, но, не желая выдавать своего страха, громко залаяла и бросилась к коту… кот еще сильнее выгнул спину, зашипел и ударил Каштанку лапой по голове.

Таксӑпа дворняжкӑран пулнӑ йытӑ, хӑйӗн ятне илтсен, верстак айӗнчен, стружкӑсем ҫинче ҫывӑрнӑ ҫӗртен тӑрса тухнӑ та, тутлӑн карӑнкаласа илсе, хуҫи хыҫҫӑн чупнӑ.
Услыхав свое имя, помесь такса с дворняжкой вышла из-под верстака, где она спала на стружках, сладко потянулась и побежала за хозяином.

I. Хӑйне хӑй япӑх тыткаланӑ // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Таксӑпа дворняжкӑран пулнӑ ҫамрӑк, хӗрлӗ йытӑ, — тилӗ пек шӗвӗр сӑмсаллӑскер, — шиклӗн енчен енне пӑхкаласа, тротуар тӑрӑх каллӗ-маллӗ чупнӑ.
Молодая рыжая собака — помесь такса с дворняжкой — очень похожая мордой на лисицу, бегала взад и вперед по тротуару и беспокойно оглядывалась по сторонам.

Ҫурт хыҫӗнчен йытӑ вӗрсе ячӗ, унтан сасартӑк, каҫару ыйтнӑн, тӑстарса, айӑплӑн йынӑшма пуҫларӗ.
Из подворотни резко тявкнула собака и вдруг заскулила жалобно, протяжно, будто извиняясь.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Йытӑ вӗрет те сассине ҫил илсе каять!
Ну как с гуся вода!

Ҫӑмӗ тӑкӑнса пӗтнӗ пӗртен-пӗр йытӑ ами!
Одна облезлая сучка!

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Йытӑ шалчи!
Клеп собачий!

Черетре тӑтӑм, йытӑ пек витӗр шӑнтӑм, тата пач ним усӑсӑр.
Стоял в очереди, иззяб, как кобель на морозе, а все без толку.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика