Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мансах (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хам эпӗ суран ҫинчен мансах кайнӑ: «Упа ӑҫта? Вӑл ӑҫта кайрӗ?» — тесе ыйтатӑп.

А я забыл про рану, спрашиваю: «Где медведь, куда ушел?»

Упа тытни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Казондене килнӗ упӑшки мӗнле хӑрушлӑха кӗрсе ӳкесси ҫинчен шутлани, португал шантарнине ӗненменни, Уэлдон мистертан тӳлев укҫине илсен, ӑна тытса чарма та пултарни — ҫак шухӑшсем пурте пӗрле ӑна тӳрех, хӑй пӗччен маррине, юнашар ывӑлӗ пуррине мансах, Негоро сӗннине пӑрахӑҫлама хистерӗҫ.

Мысль об опасностях, которым подвергнется ее муж, приехав в Казонде, недоверие, с каким она относилась к обещаниям португальца, легкость, с которой последний, уже получив выкуп, мог задержать мистера Уэлдона, — все эти соображения побудили ее сразу, без раздумья, забыв о том, что она не одна, что с ней ее сын, отклонить предложение Негоро.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Татсан-татсан, кушак ҫурине мансах кайнӑ.

И забыли про котенка.

Кушак ҫури // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

— Ҫапла, куҫлӑхӑра та, ун ҫинчен эп мансах кайнӑ!

— Да, и очки, о которых я забыла!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Вылямалли пӑшалне ҫурӑм хыҫне ҫакнӑ пархатарсӑр пӗчӗк Джек та, хӑйне ҫакӑн пек чаплӑ лаша панӑ ҫынна тав тума мансах, амӑшӗ умне вырнаҫрӗ.

И неблагодарный маленький Джек с игрушечным ружьем за плечами сел впереди нее, даже не подумав сказать спасибо человеку, который предоставил в его распоряжение такого великолепного коня.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— 1802 ҫулхи вӑрҫӑ ку ыйтӑва татса пачӗ — эпӗ мансах кайнӑ.

 — Я и позабыл, что война 1862 года разрешила этот важный вопрос.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

— Ай, эп мансах кайнӑ, епле намӑс мар-ха! — вӑрҫса илчӗ вӑл хӑйне хӑй, Павлик патнелле ыткӑнса.

— Ой, я и забыла, как не стыдно! — упрекнула она сама себя, бросаясь к Павлику.

40 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Ҫапӑҫу пӗр сехете яхӑн пырать ӗнтӗ, эпир вара ҫакнашкал сивӗре пӗр вырӑнта тӑнипе хамӑр шӑнса кайма пултарасси ҫинчен те мансах кайнӑ.

Бой продолжался уже около часа, а мы совсем забыли, что, стоя на одном месте на таком морозе, можно замерзнуть.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ял ҫыннисем, Пикмӑрсапа та салтак ачисемпе калаҫса ларса, вӑхӑт виҫине мансах кайрӗҫ.

За пивом, за разговорами никто не замечал счет времени.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Палламан ҫын ӑна кӑкӑрӗнчен ҫатӑрласа илчӗ те шӑппӑн кӑна сӑмах хускатрӗ: — Эс мансах кайрӑн пулас-ха Иметӗн хаклӑ сӑмахне, — силлерӗ вӑл ӑна пиншакӗнчен.

Но незнакомый мужик остановил его, схватив за грудки, и притянул к самому своему лицу: — Ты, видать, позабыл золотые слова Имета? — и сильно встряхнул его.

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селиме хӑй кунта мӗншӗн тӑнине мансах кайнӑ-мӗн.

А Селиме и забыла совсем, зачем она тут.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗнтӗ Селимепе Мерчен те, Михаля та парнесем ҫинчен мансах кайрӗҫ.

И Селиме, и Мерчень, и Михаля напрочь позабыли про подарки.

IX. Ятлӑ ҫынсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ах, тата мансах кайнӑ…

Ах да!..

1. Вӑрттӑн вӗлерни // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Ҫавнашкал вӑрӑм ҫула ҫӳреме хӑнӑхманнине шута илме те кирлӗ мар, ун ҫинчен мансах каяс пулать.

Не стоит брать во внимание, что не было привычки ходить на такой длинный путь, нужно об этом забыть.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Томылин теприне, виҫҫӗмӗшне чӗнсе кӑларчӗ, Тёма ҫинчен мансах кайрӗ темелле.

Томылин вызвал другого, третьего и, казалось, забыл о Тёме.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Унта вара, Тёма, хӑй пӗчӗк ача ҫеҫ иккенне те мансах каять.

Тёма забывал, что он еще маленький мальчик.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Кӑна илтсен, Тёма Абрумкӑна: — Эпӗ мансах кайнӑ, Абрумка, Таня мана тата вунӑ пус пама пулнӑччӗ, — терӗ.

Тогда Тёма сказал Абрумке: — Я забыл, Абрумка, мне Таня обещала еще десять копеек подарить.

Тара панӑ картишӗ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Анна Михайловна, яланах ырӑ кӑмӑллӑскер, малтанах Раман ҫинчен мансах кайнӑ пулнӑ, иккӗшне те пулӑшасчӗ тесе, ӑна Эвелина аса илтерчӗ.

У Анны Михайловны вообще было доброе сердце, но сначала она забыла в Романе, и только Эвелина напомнила ей, что следовало позаботиться об обоих.

IV // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Иохим пӗрехмай шӑхличине хурать те тимлесех итлеме тытӑнать, ҫак пауза вӑхӑтӗнче ача та киленсех итлет, Иохима хистеме те мансах каять.

Иохим то и дело откладывал дудку и начинал прислушиваться с возрастающим интересом, а во время этих пауз и мальчик тоже заслушивался и забывал понукать приятеля.

IX // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Музыкант хытӑ чӗреллӗ пике ҫинчен мансах кайрӗ кӑна мар, хӑй чӑнах та пурӑннине те туйми пулнӑччӗ, анчах сасартӑках шарт сиксе илчӗ те самантрах тӑрса ларчӗ.

Музыкант успел совершенно забыть не только жестокую красавицу, но даже потерял из вида собственное свое существование, как вдруг он вздрогнул и приподнялся на своей постели.

V // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех