Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мансах (тĕпĕ: ман) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Халап ҫапса мансах кайнӑ: паян эпир хӑнана каятпӑр!

 — За разговорами забыла сказать: мы сегодня идем в гости.

13 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Именсе кайнӑччӗ темӗн пек, хӗрелет, ҫук, хӗрелет ҫеҫ те мар-ха, ҫунса тухать пӗтӗмпех, ҫамки пӑчӑр-пӑчӑр вӗтӗ тарпа витӗнет, ӑна вӑл кофтин кӗсйинчен курӑнса тӑракан чӑлт-шурӑ тутӑр ҫинчен мансах аллипе шӑлса илет.

Она смущалась, краснела, даже не то что краснела, а горела вся, на лбу у нее то и дело выступала испарина, и она ее вытирала прямо рукой, забыв про платок, который торчал из кармана кофточки.

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Кун иртрӗ, арне, — эпӗ ун ҫинчен мансах кайнӑччӗ: кампа кӑна тӗл килмӗст-тӗр пӗр сӗтел хушшинче юнашар ларма!

Прошел день, неделя, и я забыл про нее: мало ли с кем приходится сидеть рядом за одним столом!

3 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Унӑн куҫӗсем унчченхи пекех, май уйӑхӗнче ӳснӗ ҫеҫенхирти чечексем пек, илемлӗн те ҫуттӑн йӑлтӑртататчӗҫ, куҫӗсемпе вӑл ачашшӑн пӑхса ӑшӑтсан мӗнпур усал-тӗсел шухӑшсене мансах каятӑн.

Попрежнему, как цветы в степном майском травостое, светились ее глаза, такие милые и лучистые, что все дурное забывалось под их ласковым теплом.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ «Ҫилсен розине» хампа пӗрлех янине калама мансах кайнӑ.

Я забыл сказать: «роза ветров» была отпущена со мной.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Манӑн кӑмӑл пӑтранса ҫитрӗ, тен хамӑн юлашки сехетре пурӑнатӑп пуль, ун ҫинчен те мансах кайрӑм.

И так мне стало тошно, что позабыл я даже, что живу, может быть, последний час мой.

Раштав каҫӗ // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 156–171 с.

Пурин ҫинчен те калаҫнӑ пек туйӑнать, кайран пӑхатӑн та — чи кирли мансах юлнӑ.

Хочется переговорить обо всем, а окажется — сказать ничего не успели.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Канса ҫитнӗ йӗлтӗрҫӗсем каллех ҫапӑҫӑва кӗнӗ, Миша хӑй епле майпа командующине тӗл пулнине мансах кайнӑ.

Отдохнувшие лыжники снова пошли в бой, и Миша забыл встречу в деревне.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

— Эпӗ вӗсем ҫинчен мансах кайнӑ.

— Я совсем о них забыла…

XXI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Юлашкинчен вӑл стакана йӑлтах тултарса лартрӗ, Костя темӗн ҫинчен шухӑшлама пуҫларӗ те кӗлентӗр ҫинчен мансах кайрӗ.

Наконец она раздулась почти во весь стакан, а Костя о чем-то задумался и как будто совсем позабыл о ней.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Вӑл сасартӑк аса илчӗ: ара унӑн тахҫанах ҫав тери шыв ӗҫес килетчӗ-ҫке, вӑл мансах кайнӑ.

Он вдруг ощутил нестерпимую жажду: ведь ему еще когда хотелось пить, а он забыл.

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Серёжа мӗн тери пӑшӑрханнине Коростелев та курмарӗ, кунта хӑй мӗншӗн килнине вӑл мансах кайрӗ пулас: пиччесем патне пычӗ те унта малалла пӑхса пӗр хускалмасӑр тӑчӗ.

К великому беспокойству Сережи, и Коростелев словно забыл, зачем они сюда пришли: он тоже перешел к дядькам, и все они стояли неподвижно, глядя перед собой.

Велосипед туянаҫҫӗ // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Нимӗнле чӗрчун таврашӗ те курӑнман ҫакнашкал пушӑ вырӑнта ӑна ҫӗнтерсе илекен пӗрремӗш ҫыннӑн, тахҫанах вилсе выртса ун ҫинчен мансах кайнӑ ҫыннӑн, йӗрне тӗл пулни вӑл нимӗнпе танлаштарса пама май ҫук туйӑм пулса тӑрать вӗт-ха!

Встретить на пустынной, далёкой земле, где нет живого существа, следы её первого, может быть уже забытого и давно погибшего покорителя — это ни с чем не сравнимое чувство.

Вырӑнсӑр шыравсем // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.

Эпӗ мансах кайнӑ.

Куҫарса пулӑш

VI // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Эпӗ, мыскараҫӑсен ҫине пӑхса, мансах кайнӑ.

— Я загляделся на представление.

V // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

Эпӗ мансах кайнӑ: тивлетлӗ пулма тупа туни тата ытти ҫавнашкал япаласем…

Я и забыл: обет целомудрия, и все такое…

II // Гаврил Молостовкин. Войнич, Э. Пӑван: роман / вырӑсларан Г.Молостовкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 284 с.

— Тӑхта-ха, эпӗ сана калама мансах кайнӑ, — сасартӑк аса илчӗ Агаев, — пӗлтӗр министерствӑран пире, хамӑр шухӑша калама тесе, темле пит ҫаврӑнӑҫуллӑ американец сӗнӗвне ярса панӑччӗ.

— Да, я позабыл тебе сказать, — вдруг вспомнил Агаев: — в прошлом году из министерства нам прислали на заключение предложение какого-то предприимчивого американца.

Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Инженер ун ҫинчен мансах кайрӗ…

Инженер уже забыл о нем…

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Пулӑ ҫав тери лайӑх кӗме пуҫларӗ те, кимӗ шӑтӑкки ҫинчен мансах кайнӑ.

Плотва так хорошо стала брать, что мы забыли про течь.

Вӑтӑр виҫҫӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Эх, мансах кайнӑ! — пӑшӑрханса ӳкрӗ Лёха, ҫавӑнтах пӳртелле васкарӗ.

— Эх, забыли! — с сожалением сказал Леха и бросился в дом.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех