Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушӑра (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— «…Малалла тата ҫапла туни кирлӗ: пирӗн хушӑра нӑйкӑшакансемпе хӑравҫӑсем валли, дезертирсем валли вырӑн пулмалла мар…»

— «Дальше еще нужно сделать следующее: у нас не должно быть места, для ноющих трусов, для дезертиров…»

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вула-ха, сержант юлташ, тапак туртнӑ хушӑра!

Прочти-ка, товарищ сержант, пока курим!

XV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Палан куклине хуҫнӑ хушӑра, Матвей Юргин ҫакна хирӗҫ сиввӗн те вичкӗнтереххӗн каларӗ:

Разламывая пирог с калиной, Матвей Юргин заметил на это угрюмо и резковато:

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нимӗҫсемпе тытӑҫкаласа илсе, чакса пынӑ хушӑра ротӑра пурте пӗлсе ҫитнӗ: хӑйне яланах лӑпкӑн тытакан Юргин сержант ҫапӑҫу хирӗнче никам тытса чарайми вутпа хӗрсе вӗриленсе кайнӑ пек пулать те, ҫав вут пӗҫертсе илнипе вара, нимрен те хӑрамасӑр, ҫав тери паттӑррӑн та хаяррӑн ҫапӑҫать.

За время схваток с немцами и отступления роты все хорошо поняли: всегда держащий себя спокойно сержант Юргин на поле боя разгорался на огонь, который никто не мог сдержать, и подогреваемый этим огнем, бился, ничего не боясь, смело и яростно.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Матвей Юргин ҫамрӑк командир, анчах, апла пулин те, пилӗк ҫул хушши ҫарта служить тунӑ хушӑра вӑл ҫар ҫынни мӗн иккенне лайӑх ӑнланса илнӗ.

За пять лет службы в армии Матвей Юргин, хотя и был молодым командиром, хорошо понял, что значит быть воином.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чакнӑ хушӑра вӑл ӗнтӗ темиҫе хут та чарӑнса тӑрса оборона йышӑннӑ.

Во время отступления он несколько раз останавливался и держал оборону.

XIV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Бояркин ҫакна ҫав тери вӑйлӑн, ҫав тери хаяр ҫилӗпе каларӗ, каланӑ хушӑра унӑн питҫӑмартийӗсем хӗрелсе кайрӗҫ, кӑштах чармакланнӑ хӗрӳллӗ куҫӗсенче куҫҫулӗ йӑлтӑртатма пуҫларӗ.

Бояркин говорил это с такой силой и лютой злобой, что на его щеках даже выступил румянец, а в расширенных горячих глазах засверкали слезы.

XIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Атте мана хӗнене хушӑра вӑл, ҫӑмламас арҫури, тара панӑ! — Юргин котелокне чӳхесе илчӗ те, типӗтме тесе, пӗр ҫинҫе хурӑн тункати ҫине ӳпӗнтерсе хучӗ, калаҫма пуҫланӑранпа пӗрремӗш хут савӑнӑҫлӑн, киленсе каларӗ: — Ҫавӑнтан вара хӑрасси-тӑвасси таҫта кайса кӗчӗ!

Пока меня отец лупил, он, мохнатый бесенок, дал деру! — Юргин всполоснул котелок, и повесил на ветку березы, чтобы высушить, и первый раз, с тех пор, как начал говорить, радостно сказал: — С тех пор страх куда-то подевался.

XII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Ҫав хушӑра Волошин майор шатраллӑрах сарлака сӑмси ҫине куҫлӑх тӑхӑнчӗ те йӗри-тавра пӑхса илчӗ.

Майор Волошин тем временем надел на широкий угрястый нос очки, оглянулся по сторонам.

X // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чей чашки ҫине кисточкӑпа кӑпӑк хӑпартнӑ хушӑра, Лозневой каллех улшӑнчӗ.

Взбивая в чайной чашке кисточкой пену, Лозневой снова изменился.

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Тӑвайккинчен аннӑ чух вӗсем, умлӑ-хыҫлӑн пынӑ хушӑра, пӗр-пӗринчен ытлашши юлса пынӑ пирки, строя пӑсрӗҫ, Лозневой вара ҫапла шухӑшларӗ: «Батальон мар ку, виле пытарма кайнӑ чухнехи пек утаҫҫӗ!» терӗ.

Когда спускались с горки, идя один за другим, они сильно отставали друг о друга и нарушали строй, и Лозневой думал:«Это не батальон, идут будто на похороны мертвеца!»

IX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл Хмелькопа калаҫнӑ хушӑра пӳртрисем пурте ыйхӑран вӑранса тӑчӗҫ.

Пока он разговаривал с Хмелько, поднялись все остальные в доме.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халӗ, Андрей валли ҫул ҫинче ҫимеллисем хатӗрленӗ хушӑра, кӑмака кукринче ӗҫлекен Алевтина Васильевнӑпа Марийка пӗрмаях шӑппӑн калаҫкаласа илнӗ.

Теперь, готовя подорожники Андрею, Алевтина Васильевна и Марийка то и дело шепотком разговаривали у печи.

VII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Мунча хутнӑ хушӑра Марийка Андрее хӑй патӗнчен вӗҫертмерӗ.

Готовя баню Марийка заставляла Андрея быть около себя неотлучно.

V // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Марийка мала тухса тӑнӑ, аллипе пилӗкӗнчен ярса тытнӑ та, купӑс калаканӗ чӗлӗхсен шурӑ тӳмисене выляткаланӑ хушӑра, хӗр-тантӑшӗсене хуллен ҫеҫ чее куҫпа пӑхса илнӗ, унтан ҫивӗтне силлентернӗ, — вара унӑн кӑкӑрӗ ҫинчи кӑлтӑркисем чӗтренме пуҫланӑ:

Марийка выскочила вперед, встала подбоченясь и, пока гармонист пересчитывал белые клавиши, медленным и хитреньким взглядом осмотрела подруг, а потом, тряхнув косой, запела:

IV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл ҫапкаланса ҫӳренӗ хушӑра Андрей ӳссе тӑсӑлса кайнӑ, тӗрекленнӗ, пысӑк та хитре каччӑ пулса тӑнӑ, Лопуховсен йӑхӗнче кирек хӑҫан та ҫавӑн пек чаплӑ каччӑсем ҫитӗннӗ.

За время его скитаний Андрей вытянулся, окреп, стал крупным и красивым парнем, какими всегда славился лопуховский род.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Нумай ҫул хушши тарҫӑра пурӑннӑ хушӑра, Ерофей Лопухов аран-аран лаша, ӗне пекки туянса янӑ, хӑйне валли ҫурт ҫавӑрнӑ.

За долгие годы батрачества Ерофей Лопухов кое-как завел лошаденку, коровенку и основал свой двор.

III // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

«Эх, ҫутӑ тинӗс, мӗн пирки ятлаҫнӑ-ха вӗсем?» шухӑшларӗ вӑл, хӑрса кайнӑ хӑяр йӑранӗсем урлӑ утнӑ хушӑра.

«Эх, и что ж они поругались-то?» — подумал он, шагая через посохшие огуречные гряды.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Пӳртумӗнчен хыпаланса та хӑрасарах, кашни картлашки ҫинче чарӑнсарах тӑрса аннӑ хушӑра вӑл йӑслама тапратрӗ: — Турӑҫӑм, Андрюша, ывӑлӑм! — терӗ.

Торопко, но боязливо спускаясь по ступенькам, она заголосила: — Господи, Андрюша, сынок!

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Вӑл батальона ертсе пынӑ хушӑра, пӗр эрне хушшинче ӗнтӗ салтаксем темиҫе хут та «киле кӗрсе тухма» ыйтса кайнисем пулкаларӗҫ.

За неделю отступления было уже несколько случаев, когда солдаты отпрашивались у него «забежать домой».

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех