Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туйса (тĕпĕ: туй) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
 — Ура-а-а!.. — унтан, пӗтӗм ҫан-ҫурӑмӗпе ҫӳҫенсе тата хӑйне ҫӑмӑллӑн туйса, утне сикӗпе ячӗ.

— Ура-а-а-а!.. — и, испытывая холодок и знакомую легкость во всем теле, пустил коня.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кӑвак ҫутӑлла тин Григорий хӑй ӳсӗрӗлсе кайнине туйса илчӗ.

Только перед зарей Григорий почувствовал, что опьянел.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кагинскинчи ҫапӑҫу хыҫҫӑн вӑл, Григорий ыйтнипе, пӗрер витре кӗрекен виҫӗ кӑкшӑмлӑ кӑмӑшка илсе пычӗ, унтан юрлама ӑста казаксене чӗнсе пуҫтарчӗ те, Григорий вара, хӑйне савӑнӑҫлӑ та ирӗклӗ, чӑн пурнӑҫпа йывӑр шухӑшсен асапӗнчен вӑхӑтлӑха хӑпнӑ пек туйса, казаксемпе пӗрле тул ҫутӑличченех ӗҫсе ларчӗ.

После боя в Каргинской он, по просьбе Григория, привез три ведерных кувшина самогона, созвал песенников, и Григорий, испытывая радостную освобожденность, отрыв от действительности и раздумий, пропил с казаками до утра.

XLI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫывӑрса каяс умӗн вӑл хӑй витӗннӗ сурӑх тир кӗрӗкӗн кӑшт йӳҫӗрех ӑшшине канлӗн туйса выртрӗ, алӑк шалтлатса хупӑннине тата сивӗ сывлӑшпа шурӑ пӑс юхӑмӗ урине сӗртӗнсе хыпашланине ыйхӑ тӗлӗшпе кӑна сисрӗ.

Засыпая, он приятно ощущал кисловатое тепло овчинной шубы, укрывавшей его, сквозь сон слышал, как хлопнула дверь, и холодок и пар окутали его ноги.

XXXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак вӑхӑт тӗлне хӗрлисен командованийӗ, тылран хӑрушлӑх килсе тухнине туйса, повстанецсем ҫине темиҫе полкпа батарея ячӗ.

К этому времени красное командование, почувствовав угрозу с тыла, кинуло на восстание несколько полков и батарей.

XXXVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Григорий хӑйне хӑй пурнӑҫӑн алӑк урати урлӑ тин кӑна ярса пуснӑ пек туйса утрӗ, унччен ӑна ытла та тӗтреллӗн курӑнни сасартӑк куҫӗ умне яр-уҫҫӑн тухса тӑчӗ.

Григорий шел, испытывая такое чувство, будто перешагнул порог, и то, что казалось неясным, неожиданно встало с предельной яркостью.

XX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак самантра Григорий хӑйӗн тата ҫывӑх тӑванӗсен пурнӑҫне ҫӑлса хӑварассишӗн тем тӗрлӗ асаппа мӑшкӑла та тӳсме хатӗррине пӗтӗм чунӗ-хавалӗпе туйса пӗлчӗ.

И в этот миг знал непреложно, что духом готов на любое испытание и унижение, лишь бы сберечь свою и родимых жизнь.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак паллӑ самантӑн историлле пӗлтерӗшне туйса, атаман хӑнисем вӗсене вӑрттӑн пӑха-пӑха сӑнаҫҫӗ.

Чувствуя историческую значимость момента, атаманские гости рассматривали их исподтишка.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Чиккине пӗлмесӗр йӑпӑлтатса юрама тӑрӑшнипе ҫав сӑпайлӑ офицерсен пуҫӗсене ҫавӑрса яраҫҫӗ те, кусем вара, хӑйсем «чӑн-чӑнах та» питӗ аслине туйса илсе, аслӑран та аслӑ суя республикӑн ятлӑ-сумлӑ казак генералӗсемпе сановникӗсем ҫине мӑнаҫлӑн та пуҫа каҫӑртса пӑхма тытӑнаҫҫӗ.

Непомерным подобострастием и пресмыкательством вскружили головы скромным офицерам, и те, почувствовав свое «истинное» величие, уже стали покровительственно и свысока посматривать на именитых казачьих генералов, и сановников всевеликой бутафорской республики.

XI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пантелей Прокофьевич, тин ҫеҫ килсе кӗнӗ Богатырев хӑй хутне кӗрессе туйса, калаҫу пуҫларӗ:

Пантелей Прокофьевич, почувствовав поддержку в лице пришедшего хуторянина Богатырева, начал разговор:

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка унпа урӑхлараххӑн сӑмахлама пуҫларӗ, хӑйсем хушшинче пӗр-пӗринчен уйӑрса тӑракан куҫа курӑнми чикӗ пуррине тӗтреллӗн туйса, калаҫу вӑхӑтӗнче пӗрехмаях ӑна «эсир» тесе чӗнчӗ.

Мишка изменил обращение и после в разговоре все время называл его на «вы», смутно ощущая какую-то невидимую грань, разделявшую их.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

«Темле чин станицӑна каять», — шухӑшларӗ вӑл, кӗсри урапапа танлашнӑ май, Мишка шлепке айнелле куҫ хӗррипе пӑхса илчӗ те, — сехри хӑпса тухнипе тата тӗлӗннипе ҫан-ҫурӑмӗ тӑрӑх сивӗ сӑрӑлтатса чупнине туйса, ҫӑварне те карса пӑрахрӗ: сигарӑн хура вӗҫне чӑтӑмсӑррӑн чӑмласа, ҫутӑ куҫӗсене шуххӑн хӗстерсе, урапа ҫумне ҫурӑмӗпе тайӑнса выртса пыракан ҫын хайхи Степан Астахов пулчӗ кайрӗ.

«Чин какой-нибудь едет в станицу», подумал Мишка, ровняя кобылу с дрожками, он искоса глянул под поля шляпы и полураскрыл рот, чувствуя, как от страха и великого изумления спину его проворно осыпают мурашки: Степан Астахов полулежал на дрожках, нетерпеливо жуя черный ошкамелок сигары, щуря лихие светлые глаза.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл халӗ каллех Ягоднӑя килнӗ кунхи пек хӗрелсе кайрӗ, унтан, хӑй хӗремесленнине туйса, тата ытларах хӗрелчӗ.

Он опять, как в день приезда, вспыхнул и, чувствуя, что краснеет, покраснел еще больше.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл хӑйне канӑҫ паман шухӑшсене тӗтреллӗн ӑнланчӗ, пӗрине кӑна — хӑйсемпе, чӑлахланса юлнӑ тата стройран тухса ӳкнӗ ҫынсемпе, «мана пурте юрать» текен этемле мар тискер инстинкт хистевлӗн хуҫаланнине — уҫҫӑн туйса тӑчӗ.

Он смутно разбирался в собственных переживаниях, одно лишь ощущая с предельной ясностью: что им, изуродованным и выбитым из строя, по-прежнему властно правит разнузданный и дикий инстинкт — «мне все можно».

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах май уйӑхӗнче Добровольчески ҫар, кӑштах канса илме тесе, Новочеркасск патӗнче чарӑнса тӑрсан, Листницкий, халтан кайнине туйса, пӗр эрнелӗх отпуск ыйтса илчӗ.

Но в мае, когда Добровольческая армия стала в районе Новочеркасска на короткий отдых, Листницкий почувствовал недомогание, выхлопотал себе двухнедельный отпуск.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мишка, вӗҫерӗнсе, ӑна тӗртсе ячӗ те, ҫапас, ураран ӳкерес, алла ирӗк парас кӑмӑл хӑйне йӗрӗнчӗклӗн йӗкӗлтеме пуҫланине туйса, кӗпине кӑрт-карт турткаласа тӳрлетрӗ.

Мишка, освободившись, с силой откинул его от себя и, испытывая омерзительное желание ударить, сбить с ног и дать волю рукам, судорожно оправлял рубаху.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл казачка тутинчен юлнӑ кӑшт тӑварлӑрах шӑрша туйса, унӑн ачашланма тарават ӳтне, ҫав ӳтрен кӗрекен чапӑр пылӗпе, тарпа, хӗрарӑм ӑшшипе хутӑш кӑткӑс шӑрша типтерлӗн аса илсе ҫывӑрса кайрӗ…

Он уснул, ощущая на губах солонцеватый запах ее губ, бережно храня в памяти охочее на ласку тело казачки и запах его — сложный запах чабрецового меда, пота и тепла.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак малалла эпир илсе кӑтартакан аса илӳпе тепӗр хутчен паллашнӑ тата тӗрлӗ шухӑшсем вӑхӑт инҫетӗшпе (150 ҫул вӗт!!!) тӗлкӗшнӗ май, тӳрех тепӗр хут ҫакнашкал ыйту ҫуралчӗ: Хусанти Ар масарӗнче канӑҫ тупнӑ профессорӑн тӑварлӑ тарӗ чӑвашсен чӑннипех тап-таса ҫынлӑхне (туйса илтӗр пулӗ, сӑмахӑм ун палӑкӗ пирки пырать!) хӑҫан кӑтартӗ-ши?

Куҫарса пулӑш

Раҫҫей ӑслайӗнчи ҫут(ӑ) сӑнар // Леонид Атлай. https://chuvash.org/content/5075-%D0%A0% ... D1%80.html

Ватӑ пулсан та ҫар начальникӗ салтака вӑрҫнине туйса илнӗ пулас, хӑюлланса, ун патне чупса пынӑ, хурне тӑпӑлтарма тытӑннӑ.

Видать, поняла бабьим чутьем, что воинский начальник солдата ругает, осмелела, подбежала к нему и давай вырывать гуся.

Патаксем // Василий Чураков. Алексеев, Сергей Петрович. Суворов ҫинчен: повесть; вырӑсларан Василий Чураков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1967. — 5-143 с.

Унтан вӑл ҫывӑхри салтакӑн винтовкине ярса илчӗ те, урисем хӑрушла чӗтренине туйса, пӳлӗнчӗклӗн хашӑлтатса, кӑшкӑрас, чӗнес, каялла тавӑрас тесе асапланнипе сӑнран хуралса, Анна хыҫҫӑн чупса кайрӗ.

Выхватил винтовку у ближнего солдата, — чувствуя в ногах страшную дрожь, побежал за Анной, задыхаясь, чернея от великого и бессильного напряжения кричать, звать, вернуть.

XXV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех