Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗнчӗ (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Цыганкӑ-и вӑл? — айӑпа кӗмен пек ыйтрӗ манран Михал Михалыч, унтан вара ман патарах пӗшкӗнчӗ те, пӑшӑлтатса ҫеҫ: — Ан асӑннӑ пул ун ҫинчен, пулнӑ — пӗтнӗ. Ҫил пек! — терӗ.

— Разве? — невинно переспросил Михал Михалыч и, наклонившись ко мне, шепнул: — Про нее забудь, была — нет. Как ветер!

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Судьясем сиккелесе илчӗҫ, хура манти тӑхӑннӑ ватӑ француз де-фабер сӗтел ҫине пӗшкӗнчӗ те аллаппине хӑлхи патне тытса шӑпланчӗ.

Насторожились судьи, старый француз де Фабр в чёрной мантии налёг грудью на стол, вытянулся вперёд и, приложив к уху ладошку раковиной, весь замер.

Ӗмӗт тулчӗ! // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 319–328 с.

Шапкин чупса ҫитрӗ, пӗшкӗнчӗ, мана алӑ ҫине тытса илчӗ те йӑтса кайрӗ.

Шапкин подбежал, нагнулся, схватил меня за руки и понес.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Акӑ вӑл репродукторсен поровочӗсем малти траншейӑсем патне тухса каякан микрофон патне пӗшкӗнчӗ те, картузне хывса илсе, хыттӑн кӑшкӑрса ячӗ:

Он нагибается к микрофону, откуда идут нити репродукторов на передовые траншеи, снимает фуражку и громко кричит:

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӑл пӗшкӗнчӗ те ишӗлмесӗр сыхланса юлнӑ ҫирӗп те сарлака никӗс ҫинчи шӑтӑксем ҫине кӑтартрӗ:

И, нагнувшись, показав на прямоугольные отдушины в массивном, хорошо сохранившемся каменном фундаменте, пояснил:

Таракуль редучӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 103–115 с.

Стронский генерал патне пӗшкӗнчӗ те унпа шӑппӑн калаҫма тытӑнчӗ.

Стронский наклонился к генералу и тихо говорил с ним.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Шувалов сӗтел ҫине пӗшкӗнчӗ, клеме ҫапнӑ сарӑ хупӑллӑ ӗҫе листаласа тухрӗ те чернилпа илемлӗ ҫырнӑ пӗр хут татӑкӗ ҫинче чарӑнса тӑчӗ.

 — Шувалов нагнулся к столу, перелистал дело в желтой обложке, остановил взгляд на какой-то бумажке, написанной каллиграфическим почерком.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Генерал сӗтел сунтӑхӗ патне пӗшкӗнчӗ те пурҫӑн лентӑсемпе ҫыхнӑ хӗрлӗ папка туртса кӑларчӗ.

Генерал нагнулся к ящику стола, вытащил красную папку с завязками из шелковых ленточек.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Куприянов пӗшкӗнчӗ те — пистолет аврипе хӑй ларакан пичкене шаккакалать.

А Куприянов нагнулся и постукивает по бочке, на которой сидит, рукояткой пистолета.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Лешӗ сӗтел ҫине пӗшкӗнчӗ, ҫырса хучӗ, ҫанни ҫинчи вӗр-ҫӗнӗ галунӗ йӑл-ял ҫуталкаласа илчӗ.

Тот наклонился к столу, записал, когда он писал, на его новеньком нарукавном галуне мелькнули зайчики.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Казак пӗшкӗнчӗ, миххе вӑшт сирсе пӑрахрӗ те темле тимӗр татӑкӗсем, винтӑсем, тутӑхнӑ ҫӑра, такан… ҫӗр ҫине сапаланса ӳкрӗҫ.

 — Казачина нагнулся, откинул мешок, увидел какой-то старый хлам.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Парти ячейкин секретарӗ атте патне пӗшкӗнчӗ те, «яра пар» тенӗ пек аллипе сулчӗ.

Секретарь партийной ячейки нагнулся к отцу и махнул рукой.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Киле таврӑннӑ чухне атте, кӑвак хӑмла ҫырли тӗмисене сирсе уҫнӑ май, ман пата пӗшкӗнчӗ те чуптуса илчӗ.

Когда мы шли к дому, отец, раздвигая кусты ежевики, нагнулся ко мне и поцеловал.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Лешӗ чул ҫинчен пӗшкӗнчӗ те аттене хирӗҫ ответ пачӗ.

Тот нагнулся и что-то ответил.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Черныш пӗр шухӑшласа тӑмасӑрах кимӗ тӗпне пӗшкӗнчӗ, йывӑр фонтан ун ҫине шавлӑн тӑкӑнчӗ, ӑна пуҫӗнчен пуҫласа ури-таран йӗпетсе хӑварчӗ.

Черныш инстинктивно пригнулся ко дну лодки; тяжелый фонтан с шумом навалился на него, окатил с головы до ног.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хӗр пӗшкӗнчӗ те ҫав трубана кӗрсе кайрӗ.

Девушка, согнувшись, уверенно вошла в нее.

XVI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Иван Антонович лашине чарчӗ те лавӗ ҫинелле пӗшкӗнчӗ.

Иван Антонович склонился над подводой.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Пӑлханнипе хӗрелсе кайнӑ фельдшерица, шинельне йӳле ярса, аманнӑ пехотинец ҫинелле пӗшкӗнчӗ.

Фельдшерица, возбужденная, раскрасневшаяся, в расстегнутой шинели, склонилась возле КП над раненым пехотинцем.

VIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда унӑн путса кӗнӗ питҫӑмартийӗ патне пӗшкӗнчӗ те, вӗсем, темӗнле уйрӑммӑнах чаплӑн та хӑрушла виҫӗ хутчен пӗр-пӗрне чуптурӗҫ.

Сагайда нагнулся к его впалой колючей щеке, и они, как-то особенно торжественно, трижды поцеловались.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Сагайда пӗшкӗнчӗ те ирӗксӗрех карт сиксе илчӗ: пулеметчикӑн пӳрнисем айӗнче аманнӑ вырӑн хӑрушшӑн курӑнса тӑрать.

Сагайда нагнулся и невольно вздрогнул, под пальцами пулеметчика зияла рваная рана.

XXV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех