Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантра (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кур! — пӑшӑлтатрӗ ҫак самантра кӳршӗ, мана хулпуҫҫирен силлесе.

Смотри! — зашептал, толкая меня в плечо, сосед.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Ухмаха тухрӑн-им эс! — кӑшкӑрса пӑрахрӗ мана ҫак самантра Боря Скворцов.

— Ты с ума сошел! — заорал на меня Боря Скворцов.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Улттӑра, эпир вӑраннӑ самантра, вӑл ӗнтӗ сарӑлсах пынӑ.

И в шесть, когда мы проснулись, уже шла война.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Куна вӑл нимӗн кӑсӑксӑр тенӗ пек, ҫак самантра хӑй пачах урӑх япала ҫинчен шухӑшланӑ пек, каларӗ.

 — Она сказала это почти без интереса, словно думала сейчас совсем о другом.

1940-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра ман пата пӗр арҫын ача, Надюшкӑран самай пысӑкрахскер («Таҫта эп ӑна курнӑ пулас?»), пырса тӑчӗ те хулӑнрах сасӑпа: — Тархасшӑн ан ятлӑр ӑна! Пӗтӗмпех эпӗ айӑплӑ! — терӗ.

Тут же ко мне подошел какой-то парень, на голову выше Надюшки («Где-то я его видел?»), и произнес подчеркнуто серьезным баском: — Пожалуйста, не ругайте ее! Во всем виноват я!

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра унӑн сӑн-пичӗ темӗнле ҫухалса кайнӑ, кӑштах айӑпа кӗнӗ ҫынӑнни пек курӑнчӗ.

Я не видел в эту минуту ее лица, но знал, что оно было растерянным и немного виноватым.

1961-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра Джон команда панипе кимӗ яхта ҫумӗнчен уйӑрӑлчӗ.

В этот момент шлюпка по команде Джона Мангльса отчалила от яхты.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ученӑя кӗтмен ҫӗртенех ҫакнашкал хыпар тӗлӗнтерсех янӑ самантра вӑл, паллах, хӑйне ҫапнине сисме те пултарайман!

Что значил этот удар по сравнению с ударом, нанесённым его самолюбию учёного?

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра Паганель хулпуҫҫинчен пӗри хытӑ чышса илчӗ.

В этот момент тяжёлый кулак опустился на плечо Паганеля, который даже присел от удара.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра Мэри ӑна кӗчӗ.

В этот момент Мэри пришла в себя.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра Робертпа Мэри Грант палуба ҫине хӑпарчӗҫ.

В этот момент Мэри Грант и Роберт поднялись на палубу.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра Гленарванпа Джон Мангльса кают-компанине чӗнчӗҫ.

В эту минуту Гленарвана и Джона Мангльса позвали в кают-компанию.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫак самантра вунӑ ҫулҫӳревҫӗ Том Аустина ҫавӑрса илчӗҫ, вӗсем ун ҫине тинкерсе пӑхса тӑраҫҫӗ.

В этот момент все десять путешественников окружили Тома Аустина и буквально пожирали его глазами.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӗсем «Дункан» ҫине трап тӑрӑх хӑпарнӑ самантра «ура» кӑшкӑрнипе пӗрле волынкӑсем Малькольм кланӗн кӗрешӳ юррине юрласа ячӗҫ.

В ту минуту, когда они поднимались по трапу на борт «Дункана», волынки заиграли боевую песню клана Малькольм под аккомпанемент громовых раскатов «ура».

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кимме ҫыннисемпе пӗрлех путарма шутласа вӑл унӑн тӗпне ҫапса шӑтарма кӑна тӑнӑччӗ, ҫак самантра Роберт сасартӑк: — Унта Том Аустин пур! Том Аустин! Эпӗ куратӑп ӑна! Вӑл пире палланӑ! Вӑл шлепкипе сулать! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

И хотел уже прорубить дно пироги, чтобы утопить её вместе с пассажирами, как вдруг Роберт вскричал: — Там Том Аустин! Том Аустин! Я его вижу! Он узнал нас! Он машет шляпой!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Гленарван кирлӗ кӑтартусем пама кӑна хатӗрленнӗччӗ, ҫак самантра Джон Мангльс сасартӑк: — Кимӗ! Кимӗ! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Гленарван хотел уже отдать соответствующее распоряжение, как вдруг Джон Мангльс крикнул: — Лодка! Лодка!

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Ҫав тери ӳкӗнӳллӗ самантра тухса кайнӑ сӑмахсене аса илтерсе вӑл ӑна пӗрре те пӑшӑрхантарасшӑн мар.

Скромность не позволяла ему злоупотреблять признанием, вырвавшимся в минуту отчаяния.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Сӑрт питех те вӑйлӑн чӗтӗресе илчӗ, малтанхи самантра вӑл ҫурӑлса кайнипе унӑн тӑрри таҫта анса каяссӑнах туйӑнчӗ.

Гора задрожала, и одну минуту всем казалось, что она сейчас расколется и вершина её свалится в пропасть.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вара чӑнах та юлашки самантра пурте дикарьсем темӗскер ӑнланмалла мар хӑтланнине асӑрхарӗҫ.

Все увидели, что за последние минуты в рядах дикарей произошло что-то необъяснимое.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вӑйсӑрланнӑ хӗрарӑмсем ура ҫине аран ҫӗкленнӗ самантра Мак-Набс Гленарвана: — Усси ҫук, Гленарван. Хӑвӑрах куратӑр вӗт, — терӗ.

Но в ту минуту, когда бедные женщины с большим трудом поднялись на ноги, Мак-Набс сказал Гленарвану: — Это бесполезно, Гленарван. Глядите сами.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех