Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Салтаксем (тĕпĕ: салтак) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Салтаксем начарланса сӑнран ӳкнӗ, идиотла пӑхаҫҫӗ.

Солдаты осунулись и глядели идиотами.

XV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Акӑ тата темӗнле Будберг фон Шауфус генерал пулнӑ, теҫҫӗ, — «Будка хыҫ цехауз» ят хунӑ ӑна салтаксем.

А вот тоже, говорят, был какой-то генерал Будберг фон Шауфус, — так его солдаты окрестили: Будка за пехаузом.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Кулӑшла чӗнеҫҫӗ ӑна салтаксем: Доверни-нога.

Его солдаты смешно называют: Доверни-нога.

XII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Иккӗ! — кӑшкӑрчӗҫ салтаксем.

— Два! — крикнули солдаты.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пӗрр-ре! — хыттӑн тавӑрчӗҫ те салтаксем, пӑшалсене вӑшӑл-вашӑл ҫӳлелле ывӑтӑнтарса та хучӗҫ.

— Рраз! — гаркнули солдаты и коротко взбросили ружья кверху.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Пӑтрашуллӑн турткаланса-юсанкаланса, салтаксем хӑйсен вырӑнӗсене пыра-пыра тӑчӗҫ.

Солдаты, суетливо одергиваясь, становились на свои места.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем пӗр-пӗринпе тӗрентерсе хунӑ пӑшалӗсем таврашӗнче лараканни ларнӑ, выртаканни выртнӑ.

Солдаты сидели и лежали на земле около составленных ружей.

XI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем мар сирӗн, — хӗрарӑмсем, командирӗ хӑй те — хӗрарӑм!

Не солдаты у вас, а бабы, и командир — баба!

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем ҫухалса, аптӑраса каяҫҫӗ, йӗркеллӗн илтмерӗмӗр пулӗ, теҫҫӗ.

Солдаты растерялись, думают, что не расслышали.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем пӗрин хыҫҫӑн тепри ун патне пыраҫҫӗ те, урлашкаран тытса, вӑйпа туртӑнса йӑтӑнаҫҫӗ, унтан алӑ вӗҫҫӗн ҫӳлелле хӑпараҫҫӗ.

Один за другим солдаты подходили к ней, брались за перекладину, подтягивались на мускулах и лезли на руках вверх.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

— Пӗр-ре! — салтаксем унпа килӗшӳллӗн юрлаттарса ячӗҫ те хуллен, васкамасӑр кукленчӗҫ, Бобылев вара, хӑй те кукленсе ларнӑскер, шеренгӑна маттур сӑнпала ҫивӗччӗн виҫсе, пахса ҫаврӑнчӗ.

— Ра-аз! — запели в унисон солдаты и медленно присели на корточки, а Бобылев, тоже сидя на корточках, обводил шеренгу строгим молодцеватым взглядом.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем шеренгӑсемпе тӑнӑччӗ, пӗр-пӗрин хутлӑхӗ утӑмшарччӗ, хусканкалама ҫӑмӑлрах пултӑр тесе, мундирӗсен тӳмисене вӗҫертнӗччӗ.

Солдаты стояли шеренгами, на шаг расстояния друг от друга, с расстегнутыми, для облегчения движений, мундирами.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Салтаксем те пуҫӗсене ун еннелле пӑрчӗҫ.

Солдаты тоже повернули к нему головы.

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Хӑш чухне вӑл салтаксем илтессинчен те именсе тӑмасӑрах: «Шутлатӑп та эпӗ, эсир малашне те ҫакнашкалах тума пултаратӑр пулӗ, подпоручик?» — ыйтатчӗ хаяр евӗклӗхле.

Иногда же он с яростною вежливостью спрашивал, не стесняясь того, что это слышали солдаты: «Я думаю, подпоручик, вы позволите продолжать?»

X // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Фон Зоон поручик, — салтаксем ӑна «Под-Звон» тетчӗҫ, — ҫавскер, ара, пӗррехинче ҫапла пухура…

Поручик фон Зоон, — его солдаты звали «Под-Звон», — так он тоже однажды в собрании…

VIII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах ҫулталӑк иртейрӗ те, вӗсем, акӑ, вӑрӑм, вилӗ шеренгӑпа тӑраҫҫӗ — сӑрӑскерсем, сӑн-сӑпатсӑрскерсем, йывӑҫланнӑскерсем — салтаксем!

Но прошел год, и вот они стоят длинной, мертвой шеренгой — серые, обезличенные, деревянные — солдаты !

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ак ҫак пӳлӗм, урам, йывӑҫсем, тӳпе, полк командирӗ, Андрусевич поручик, служба, ялав, салтаксем — кусем пурте Эпӗ мар.

Вот эта комната, улица, деревья, небо, полковой командир, поручик Андрусевич, служба, знамя, солдаты — все это не Я.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫавна пула ӗнтӗ ротӑсенче икӗ эрне хушши акӑ васкавар, хыпӑнуллӑ, анӑш-тӑвӑш ӗҫ пырать, ҫавӑнпа мар-и вырсарникун килсе ҫитессе ывӑннӑ офицерсем те, турткаласа, анкӑ-минкӗлетсе хӑшкӑлтарнӑ салтаксем те пӗрешкелех чӑтӑмсӑррӑн кӗтеҫҫӗ.

Поэтому в ротах шла, вот уже две недели, поспешная, лихорадочная работа, и воскресный день с одинаковым нетерпением ожидался как усталыми офицерами, так и задерганными, ошалевшими солдатами.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах, ӗҫ-пуҫ «тӗп-тӗрӗссӗн ҫапла», «ниепле те ҫук», «сывлӑх сунатӑп», «пӗлме пултараймастӑп» йышши официаллӑх патне ҫитсен вара, Гайнан явапӗсене панӑ чух ирӗксӗрех, стройри салтаксем офицерсемпе калаҫнӑ евӗр, кирек хӑҫан та ним туйӑмсӑр, ухмахла сасӑна кӑшкӑрса калаҫать.

Но когда дело доходило до казенных официальных ответов, вроде «точно так», «никак нет», «здравия желаю», «не могу знать», то Гайнан невольно выкрикивал их тем деревянным, сдавленным, бессмысленным криком, каким всегда говорят солдаты с офицерами в строю.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анӑратса пӑрахасла кӑшкӑрса, малалла урнӑ пекех ыткӑнчӗҫ салтаксем Ромашов хыҫҫӑн.

Бешено, с потрясающим криком ринулись солдаты вперед, вслед за Ромашовым.

II // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех