Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

самантра (тĕпĕ: самант) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Халех кунта Инсаров ирой килсе ҫитет, — мӑнаҫлӑн кӑшкӑрчӗ вӑл, Стаховсен хӑна йышӑнакан пӳлӗмне кӗрсе; ҫав самантра кунта Еленӑпа Зоя кӑначчӗ.

— Ирой Инсаров сейчас сюда пожалует! — торжественно воскликнул он, входя в гостиную Стаховых, где в ту минуту находились только Елена да Зоя.

XII // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫак самантра икӗ тус утса пыракан сукмак ҫинче ҫап-ҫамрӑк хӗр курӑнса кайрӗ; вӑл сарлака улӑм шлепке тӑхӑннӑ, хулпуҫҫие ҫине кӗрен зонтик хунӑ.

Молодая девушка, в широкой соломенной шляпе, с розовым зонтиком на плече, показалась в это мгновение на тропинке, по которой шли приятели.

II // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Эх, Андрей, Андрей, — илемлӗ ҫак хӗвел, ҫак тӳпе, — пурте, пурте пирӗн таврара илемлӗ, эсӗ акӑ хуйхӑратӑн; анчах эсӗ ҫак самантра хӑвӑн аллунта юратнӑ хӗрарӑмӑн аллине тытса тӑнӑ пулсан, ҫав алӑ, ҫав хӗрарӑм пӗтӗмӗшпех санӑн пулнӑ пулсан, эсӗ пӑхасса та ун куҫӗпе пӑхнӑ пулсан, хӑвӑн пӗччен туйӑмупа мар, унӑн туйӑмӗпе туйнӑ пулсан, ҫанталӑк вӑл, Андрей, сан чӗрӳнте салхулӑхпа пӑшӑрхану вӑратман пулӗччӗ, эсӗ унӑн илемне асӑрхаман пулӑттӑн; ун чухне ҫутҫанталӑк хӑй хавасланса юрланӑ пулӗччӗ, вӑл хӑй сан пурнӑҫун юррине ӗнӗрленӗ пулӗччӗ, мӗншӗн тесен ун чухне эсӗ ӑна, чӗлхесӗре, чӗлхеллӗ тунӑ пулӑттӑн!

Ах, Андрей, Андрей, прекрасно это солнце, это небо, всё, всё вокруг нас прекрасно, а ты грустишь; но если бы в это мгновение ты держал в своей руке руку любимой женщины, если б эта рука и вся эта женщина были твои, если бы ты даже глядел ее глазами, чувствовал не своим, одиноким, а ее чувством, — не грусть, Андрей, не тревогу возбуждала бы в тебе природа, и не стал бы ты замечать ее красоты; она бы сама радовалась и пела, она бы вторила твоему гимну, потому что ты в нее, в немую, вложил бы тогда язык!

I // Михаил Рубцов. Тургенев И.С. Умӗн: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 160 с.

Ҫак самантра эпӗ пуҫа минтер ҫинчен ҫӗклерӗм те кӗҫен сержант вырӑнӗ пушӑ пулнине асӑрхарӑм.

Только здесь я приподнял голову с подушки и увидел, что постель младшего сержанта пуста.

1946-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра Вадя, манран сулахай енчискер, уҫӑ алӑкран карабинпа шатӑртаттарса илме те ӗлкӗрчӗ.

Вадя выстрелил из карабина слева от меня в открытую дверь.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пулать вӗт-ха, шӑп ҫав самантра тата… — мӑкӑртатрӗ ҫаплах Володя.

Володя продолжал ворчать: — И надо же в такой момент…

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— О, эпир мансах кайнӑ! — терӗ ҫак самантра пӗр хӗрарӑмӗ.

— О, мы и забыли! — сказала одна из женщин.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра каллех, каллех кӗрӗслетрӗ.

Взрыв, еще!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫав самантра пӗр нимӗҫӗ офицер патнелле: «Герр оффициер!» — тесе хирӗҫ чупрӗ, анчах темиҫе утӑм тусанах, ҫавапа ҫулнӑ пек ҫӗре ӳпӗнчӗ.

И в ту же минуту один из немцев бросился к офицеру с криком: «Герр оффициер!» — и упал как подкошенный рядом с Витей.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра вара пачах кӗтмен инкек сиксе тухрӗ — офицер тӳрех Макакӑна тӗллесе печӗ те хӑй ҫавӑнтах: — Лауфен, эзель! — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

И тут случилось неожиданное — офицер в упор выстрелил в Макаку, крикнул по-немецки: — Лауфен, эзель!

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра ращаран пӗр офицер тухрӗ.

В это время из рощицы вышел наш офицер.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Самолет ҫинелле вӑл шӑпах пӗрремӗш бомба пӑрахнӑ самантра черет кӑларса ячӗ.

Он дал очередь по «юнкерсу» как раз в ту минуту, когда от самолета оторвалась первая бомба.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Вӑл сасартӑках тӗксӗмленчӗ, ҫул ҫинче вараланнӑ пӗчӗк аттисем ҫине тинкерчӗ, ҫак самантра тин вара эпӗ вӑл епле ывӑннине туйса илтӗм.

Она нахмурилась, посмотрела на свои маленькие, вымазанные в дорожной грязи сапожки, и только тут я понял, как она устала.

1945-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра мана хам тӑр-пӗччен тӑрса юлнӑ пек туйӑнса кайрӗ, ҫавӑнпа та хӑрушӑ кӗлеткесем окоп патнелле мар, шӑпах ман паталла чупнӑ пек курӑнчӗҫ.

Мне показалось, что я сейчас совсем один и все эти фигурки движутся не на наш окоп, а именно на меня.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Мӗн пулчӗ? — вирхӗнсе кӗчӗҫ ҫак самантра Соколовпа Макака пӳрте.

— Что случилось? — в хату ворвались Соколов и Макака.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

— Пӑхӑр-ха пуҫне! — терӗ ҫак самантра Саша.

Пока Саша не произнес: — Смотрите, голова!

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Арҫынсем, капитана ҫӗклесе, шӑтӑка антарчӗҫ, ҫак самантра хӗр хӑвӑрт тӑчӗ те сквертан васкавлӑн урамалла утрӗ.

Мужчины подняли тело капитана и опустили его в могилу, и в ту же минуту девушка быстро направилась мимо меня к выходу из скверика.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Эпир ҫывхарса ҫитнӗ самантра машина та сквера кӗмелли ҫӗрте чарӑнчӗ.

Когда мы подошли ближе, машина остановилась у входа в сквер.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра пирӗн ачасем пурте манашкалах шутларӗҫ пулмалла.

Так, наверно, думали сейчас все наши ребята.

1942-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Ҫак самантра пирӗнтен сылтӑмра тупӑ сассисем кӗрлесе кайрӗҫ.

И в ту же минуту справа от нас ударили орудия.

1941-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех