Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушӑра (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Вӑл картиш урлӑ сад пахчи еннелле пӗшкӗнсе чупнӑ хушӑра Мишка ун ҫинелле икӗ хутчен персе ячӗ, анчах тивретеймерӗ.

Пока он, пригибаясь, бежал через двор к саду, — Мишка выстрелил по нему два раза и не попал.

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Турӑҫӑм, мӗн тери тӑрпалтай пулнӑ вӑл пуҫ ҫӗклемесӗр, йӗри-таврари ӗҫсем ҫинчен лайӑххӑн шухӑшламасӑр, пӗтӗм вӑхӑта ҫӗрпе чакаланса ирттернӗ хушӑра

Боже мой, каким же сукиным сыном был он все это время, когда рылся в земле, не поднимая головы и по-настоящему не вслушиваясь в то, что творилось кругом…

IV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ильинична Кошевой ҫине вӑрттӑн сӑнаса пӑхма пуҫларӗ, ҫавӑн чух тин вара вӑл чирленӗ хушӑра хӑрушла ырханланса кайнине курчӗ.

Ильинична стала исподтишка наблюдать за Кошевым и только тогда увидела, как страшно исхудал он за время болезни.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ну, хамӑр хушӑра харкашмасӑрах пулман-ха пирӗн…

Ну, не обошлось у нас с ним без семейного скандалу…

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

— Пуҫӗнчи тутӑра тӳрлетнӗ хушӑра карчӑк, кухньӑналла пӑхса илсе, питне пӗркелентерчӗ:

— Поправляя платок на голове, она оглядела кухню, поморщилась:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лешӗ, хӑпӑл-хапӑл шинельне хывса, алӑк патӗнче силлесе илчӗ, ӑна асӑрханса ҫекӗл ҫине ҫакса хучӗ те кӗске каснӑ кӑвак сухалне шӑлкаланӑ хушӑра йӑл кулса каларӗ:

А тот проворно снял шинель, встряхнул ее у порога, бережно повесил на крюк и, поглаживая коротко остриженную седую бородку, улыбаясь, сказал:

I // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тав-шав янранӑ хушӑра эпӗ темле кӑтиклетнӗрех пек сасӑ илтрӗм, ӑна Ковчегов юлташ ҫавӑн пек ҫӑварне уҫмасӑртарах тытӑнчӑклӑн кулать иккен.

Сквозь шум и гам я услышал какие-то глухие кудахтающие звуки: это смеялся товарищ Ковчегов.

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Тӗлӗрнӗ хушӑра та пулин мана инженер сасси илтӗнсех тӑчӗ:

Уже сквозь дрему до меня донеслось:

XI сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хӑрах мотор ҫеҫ (шӑчӑ ӗнтӗ) ӗҫленӗ хушӑра «Варяг» мӗнле пынине пӗлесшӗн пулчӗ вӑл, унтан вара икӗ мотор ӗҫленӗ чухне мӗнле хӑвӑртлӑх иккенне пӗлесшӗн пулчӗ, хӑвӑртлӑхне кӑна та мар, пирӗн сулӑ вӑтамран мӗн чухлӗ кайнине, тата чи хӑвӑрт кайсан мӗн чухлине виҫсе аппаланчӗ.

Он стал измерять скорость хода «Варяга» при работе одного мотора (шеста) и при работе двух моторов, и не просто скорость, а скорость среднюю и предельную.

X сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Хам ҫакӑн ҫинчен шухӑшланӑ хушӑра ыттисем пурте шкула хамӑр вӑйпах юсасан, пире мӗнле чыс та мухтав пулать тесе калаҫма пуҫларӗҫ.

Пока я думал об этом, все кругом говорили, какая это будет честь и слава, если мы сами восстановим школу.

II сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫак хушӑра эпӗ хам паллакан ачасем патне кӗре-кӗре тухма та ӗлкӗрнӗччӗ, хула патӗнче пулса иртнӗ кӗрхи ҫапӑҫусем ҫинчен те тем те пӗр илтсе пӗтернӗччӗ, хамӑр шкултан мӗн юлнине пӑхмашкӑн та пӗрре кӑна ҫӳремен.

Я, конечно, успел уже обегать всех знакомых ребят, наслушался рассказов о происходивших осенью боях на подступах к городу и не раз осмотрел то, что осталось от нашей школы.

I сыпӑк // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 155–238 с.

Ҫак хушӑра эпӗ чылай ӗҫсем ҫинчен пӗлсе ҫитрӗм.

Куҫарса пулӑш

VI. Комсомол вӑтӑр ҫул тултарнӑ ятпа // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 138–154 с.

Ӗҫӗ ҫавӑн пек, — килӗшрӗ тепри, кашни шартлатмассерен сиккелесе илнӗ хушӑра.

Обыкновенное дело, — соглашался другой, слегка подпрыгивая при каждом новом ударе.

«Калуга — Марс» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 119–137 с.

«Пирӗн класс шкулти чи лайӑх классенчен пӗри, анчах пирӗн хушӑра та дисциплинӑна пӑсакансемпе кахалсем пур, вӗсем пирӗн класа тата лайӑхрах пулма чӑрмантараҫҫӗ.

«Наш класс считается одним из лучших классов в школе, но и среди нас имеются лентяи и нарушители дисциплины, которые мешают классу идти к дальнейшим успехам.

«Крокодил ҫури» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 85–100 с.

Вӑл ҫапла майпа ӗҫлесе тӑнӑ хушӑра эпир «Архимеда» шалҫасемпе те пулин хускатаймӑпӑр-и, тесе ӗҫлесе пӑхрӑмӑр.

Пока она работала, мы с Андреем старались подковырнуть «Архимеда» шестами.

Вовка Грушинӑн «Архимечӗ» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 69–84 с.

Ҫапах та вӑл шӑхӑрнӑ хушӑра ӑна темле сасӑсем илтӗннӗ пек туйӑнчӗ.

Скоро, однако, он заметил, что к его свисту иногда примешивается какой-то посторонний звук.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Лагерь уҫиччен вунӑ кун хушши хатӗрлентӗмӗр, ҫав хушӑра яланах пирӗн звенона чи кӑткӑс ӗҫсем хушрӗҫ.

Уже десять дней шла подготовка к торжественному открытию лагеря, и все это время нашему звену давали самые интересные и сложные задания.

Хӑйӑр // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 47–57 с.

Тӗтӗм йӑсӑрланса тӑнӑ хушӑра та хамӑр ӗҫе малалла тӑватпӑр».

Продолжаем наблюдения среди дымящихся развалин».

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Шурӑ питлӗ шалпар кӗлеткерен хуҫа шӑрши кӗнӗ, Тетка унӑн сассине те уйӑрнӑ, вӑл хуҫа сасси пулнӑ, анчах тӗллӗн-тӗллӗн вӑл иккӗленнипе асапланнӑ хушӑра ула-чӑла кӗлеткерен тарма тата вӗрме хатӗр пулнӑ.

От белолицей мешковатой фигуры пахло хозяином, голос у нее был тоже знакомый, хозяйский, но бывали минуты, когда Тетку мучили сомнения, и тогда она готова была бежать от пестрой фигуры и лаять.

VII. Ӑнман дебют // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Ҫӗнӗ хуҫи, кресло ҫинче сарӑлса ларса сигара туртнӑ хушӑра, вӑл хӳрине выляткаланӑ май пӗр ыйту ҫинчен шухӑшланӑ: ӑҫта пурӑнма лайӑхрах — палламан ҫын патӗнче-и е столяр патӗнче?

Пока ее новый хозяин, развалившись в кресле, курил сигару, она виляла хвостом и решала вопрос: где лучше — у незнакомца или у столяра?

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех