Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑлтах сăмах пирĕн базăра пур.
йӑлтах (тĕпĕ: йӑлтах) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Йӑлтах сӳсленсе кайран эсӗ, мучи.

Совсем ты у меня раскис, дедушка.

V // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

Эпӗ йӑлтах манса кайнӑ-ҫке.

Я и забыл совсем.

III // Григорий Алентей. Куприн А.И. Шурӑ йыта: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 46 с.

— Эсир ҫапӑҫма мар, ирӗкрен йӑлтах тухрӑр, дисциплинӑна пӑсатӑр, хӑвӑршӑн кӑна тӑрӑшатӑр, нимӗн тума аптраса ӳкетӗр.

 — Вы не только не хотите воевать как положено, вы распустились, утратили дисциплину, превратились в эгоистов, нытиков…

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Упшурсемпе эгоистсем те йӑлтах улшӑнчӗҫ: выҫӑпа антӑхни ҫинчен шарлами пулчӗҫ, пӗр пек валеҫместӗр тесе, хуҫалӑха тытса пыракансемпе ятлаҫмаҫҫӗ; сӑрталла улӑхнӑ чух пулеметчиксем хӑйсен пулемечӗсене йӑтса улӑхтарасшӑн шавламаҫҫӗ; вӗсен помощникӗсем патронсене пӗр хирӗҫмесӗр, шарламасӑр та тӳсӗмлӗн йӑтса пыраҫҫӗ.

Но даже любители поесть и эгоисты, думавшие только о себе, теперь словно переродились: никто больше не жаловался на голод, не спорил с ротным экономом из-за якобы не одинаково разделенных порций, пулеметчики не требовали, чтобы им помогали нести в гору пулемет; их помощники молча, терпеливо тащили боеприпасы, не слышно было ни обычного ворчанья, ни пререканий.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Килкартинче йӑлтах урӑхла.

На дворе всё было по-другому.

26 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Чӑннипе калас пулсан, хулари пуян ҫынсем пурте, мӗнле те пулин ҫӗнӗ ӗҫ пуҫлакансем йӑлтах, мана полажайник пулма чӗннӗ.

У себя в городе я заходил ко всем хозяевам, ко всем, кто собирался завести свое дело.

25 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вунӑ ҫынна яхӑн уйрӑлса, ун хыҫҫӑн хӑвалӑхра, авӑрсенче, арман пӗвисенче паромсемпе пысӑк кимӗсем шырама кайрӗҫ; нимӗҫсен приказне хресченсем йӑлтах пӑхӑнас ҫуккине, кимӗсемпе паромсене пӗтӗмпех путарса пӗтерменнине шанса тӑраҫҫӗ вӗсем, мӗншӗн тесен пуҫ пӗтмелле пулас пулсан та, приказран яланах пӑрӑнасси хресченӗн юнне кӗрсе вырнаҫнӑ.

Человек десять во главе с комиссаром отправились на поиски, они обшарили и ивняк, и старицы, и маленькие заливчики, искали на отмелях и возле мельниц, надеясь, что крестьяне наперекор приказу немцев не все затопили, у крестьянина в крови нарушать любой приказ властей, пусть даже ценой собственной головы.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах халь уншӑн пурпӗрех ӗнтӗ, вӑл мӗн тума май пуррине йӑлтах турӗ.

Но теперь ему было всё равно, он сделал всё, что мог.

22 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Вӑйӗ йӑлтах пӗтрӗ.

Он выбился из сил.

22 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йӑлтах халӑх куҫӗ умӗнче пултӑр, ку кайран тарассинчен лайӑхрах, — терӗ Павӑл.

Лучше сделать это у всех на глазах, чем потом втихомолку улизнуть, — сказал Павле.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Харпӑр хӑйӗн йӑлтах хаклӑ.

— У кого что болит, тот про то и говорит.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Павӑл шартах сикрӗ, вара ачалӑха аса илнисем йӑлтах, тӗме хыҫӗнчен вӑрттӑн персе хӑратнӑ кӑвакарчӑнсем пек, вӗҫсе тухса кайрӗҫ.

Павле встрепенулся, все воспоминания о детстве и юности исчезли, словно дикие голуби, испуганные выстрелом.

21 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Анчах та Пирожниченко майор нимӗн те ҫирӗплетсе каламарӗ, йӑлтах урӑхла, ун хыҫҫӑн Зубавин чунӗ иккӗленме пуҫларӗ.

Но майор Пирожниченко ничего не подтвердил — наоборот, он посеял в душе Зубавина сомнение.

15 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Эп вӗсемшӗн пӑшӑрханмастӑп, хӗрӗм, йӑлтах урӑхла: вӗсене курса савӑнатӑп…

— Я не жалею их, дочка, а радуюсь, на них глядя…

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

— Терезия, ҫак йӑлтах санран килет.

Зависит от тебя, Терезия.

11 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Шӑматкунсенче ашшӗ хуҫа арӑмӗ патне хресчен сумкипе апат-ҫимӗҫ илсе пыратчӗ, уйрӑлнӑ чухне вӑл ӑна яланах: «Лайӑх вӗрен! Сана пула пӗтӗм кил типӗ ҫиет, сана валли йӑта-йӑта тӑпӑрч шывӗ ман ҫурӑма пӗтӗмпех ҫисе ячӗ. Цыган ашакӗ пек, кӗвентепе эпӗ хулпуҫҫие йӑлтах хӑпарта-хӑпарта кӑлартӑм!» — тетчӗ.

И еще — субботы, сотни суббот, когда отец привозил в котомке припасы его хозяйке и каждый раз, прощаясь с ним, говорил: «Смотри учись хорошо! Весь дом из-за тебя постится. Сырный рассол весь хребет мне разъел, а от котомки у меня уже горб на спине, как у цыганского осла».

20 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Йывӑр шухӑшсен пусӑрӑнчӑкне йӑлтах Моравӑна ывӑтнӑ тейӗн; пӑшӑрханни, шикленни, отряд кун-ҫулӗшӗн пӗрмаях ответлӑ пулнине асаплӑн туйса тӑни — ҫаксем пӗтӗмпех уйӑх ҫутинче ирӗлсе кайрӗҫ те, Павӑл хӑйӗн ачалӑхне аса илчӗ.

Он словно сбросил в Мораву бремя тяжелых мыслей; и волнения, и страхи, и мучительную ответственность за отряд, за исход борьбы — все поглотил этот сияющий лунный свет, Павле весь отдался воспоминаниям детства…

20 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Пӑрӑнмалли вырӑна-и, вӗтлӗхе е тарма юрӑхлӑ пек туйӑнакан мӗнле те пулин вырӑна ҫитереҫҫӗ-и, тарма май ҫуккине курса вӑл шанчӑкне йӑлтах ҫухатрӗ.

Он пристально глядел вперед, и каждый раз ему казалось, что на том вот крутом повороте или возле этой рощицы он сможет убежать, но дойдя до намеченного места, он каждый раз убеждался, что ничего не выйдет.

19 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

— Ҫук, ку йӑлтах мӑнкӑмӑллӑхран килнӗ.

— Нет, он вел себя так прежде всего из гордости.

18 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Чӑтайманнипе хушӑран хушӑ унӑн калаҫас, кӑшкӑрас, хирӗҫлес те килчӗ: хӑй ӑшӗнче ку туйӑмсем йӑлтах тӑвӑлланчӗҫ, анчах шӑнӑр туртнӑ чухнехи пек хытса ларнӑ янах шӑммисем, пӗр-пӗрне хӗртсе ҫыпӑҫтарнӑ икӗ такан пек, ниепле те уҫӑлмаҫҫӗ.

Ему было страшно тяжело; он чувствовал потребность говорить, орать, возражать, мысленно он все это делал, но зубы его были судорожно стиснуты и он был не в состоянии произнести хотя бы слово.

17 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех