Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пулса (тĕпĕ: пул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ах, турӑ, мӗн пулса иртет-ха капла, тӑп-тӑр кӑнтӑрла сан кӗсйӳне кӗреҫҫӗ те, сан тӳсес пулать!

— Господи, что же это делается — среди бела дня лезут к тебе в карман, и ты терпи!

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хам та астумастӑп мӗнле пулса тухнине…

Сам не помню, как оно вышло…

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ нафталин шӑрши кӗрекен ют ҫын кӗпине тӑхӑннӑ, анчах ӑна пуҫран шӑлакан алӑсем амӑшӗн ачаш аллисемех пулнӑ, ӑна вӗсем сӗртӗннипе ҫеҫ те лайӑх пулса кайнӑ.

Мать была в чужом, пахнущем нафталином платье, но руки, гладившие его голову, были родными, ласковыми, и от одного их прикосновения ему стало хорошо.

4 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑт мӗнле пулса тухать, кулак вӑл, — ӗҫлесе ывӑнсан, ҫан-ҫурӑм сурнине туймасӑр, чышки ҫинчех ҫывӑраканни.

Вот и выходит, кулак — это тот, кто, наработавшись, на кулаке спит, боли не чует.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Урамра ҫутӑрах та ҫутӑрах пулса пынӑ, нимӗн йӗркисӗр кӑшкӑрни, йӗни, хӳхлени илтӗннӗ.

На улице становилось всо светлее, слышались уже беспорядочные крики, плач и причитания.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Костя амӑшӗ хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайнине курнӑ; утсем вырӑнтан шуххӑн тапраннӑ, хирӗҫ варкӑшса пыракан ҫилрен-и, тен, амӑшӗн пит-куҫӗ каллех ахаль чухнехи пекех пулса тӑнӑ, хӗрелни иртнӗ.

Костя увидел, как вспыхнула мать; кони лихо взяли с места, и, словно от повеявшего навстречу ветра, лицо матери снова обрело свой ровный, спокойный цвет.

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кӳршӗ яла трактор илсе килнӗ тенине илтсен, вӑл ытти хресченсемпе пӗрле унта кайнӑ та киле пачах урӑх ҫын пулса таврӑннӑ.

Прослышав, что в соседнюю деревню пригнали трактор, он отправился туда вместе с другими мужиками и вернулся домой как будто совсем иным человеком.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Амӑшӗ тӑсса, уласа йӗнине Костя пуҫласа илтнӗ, ӑна ҫав тери хӑрушӑ пулса кайнӑ.

Костя впервые слышал, что мать плачет так — нараспев, подвывая, и от этого плача ему стало жутко.

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хӑй Мускавра пурӑннӑ ҫулсенче Константин хӗрсемпе те, хӗрарӑмсемпе те пӗрре ҫеҫ паллашман, час-часах юратса та пӑхнӑ, тепӗр чухне кӑсӑклӑ пек туйӑннӑ ҫынпа хӑйӗн кун-ҫулне ҫыхӑнтарма та хатӗр пулнӑ, анчах ҫакна — ҫамрӑк чухне ҫапла тӑваҫҫӗ те-ха — суккӑрлӑх, мӗн пулса тухасси ҫинчен шутласа пӑхмасӑр тума пултарайман, пур енӗпе те чӑркӑшнӑ, хӗрсем, хӗрарӑмсем ҫине ытла та хытӑ пӑхнӑ, вӗсене темӗнле ҫитме ҫук идеалпа танлаштарнӑ, веҫех тӗплӗн виҫнӗ, вара ӑна хӑйӗн туйӑмӗнчен ҫӑмӑллӑн тӳрленме кирек мӗнле пӗчӗк кӑлтӑк та ҫителӗклӗ пулнӑ.

За годы своей московской жизни Константин не раз знакомился и с девушками и с женщинами, часто увлекался, привязывался к ним душой, порою даже готов был связать свою судьбу с интересным, как ему казалось, человеком, но почему-то не мог это сделать слепо, безоглядно, как это делают в годы юности, ко всему придирался, подходил с немыслимыми требованиями, примеряя их к какому-то недосягаемому идеалу, скрупулезно все взвешивал, и достаточно было любой мелочи, чтобы он легко излечился от любви.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл темӗнле савӑнӑҫлӑ ҫӗнелӳ пулса иртнине туйнӑ.

И все-таки испытывал какое-то отрадное обновление.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл Мускавран ӗмӗрлӗхех кайма шут тытнӑранпа тӗлӗнмелле улшӑну пулса иртет унпа.

Удивительное что-то происходило с ним с тех пор, как он решился навсегда оставить Москву.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Хамӑр халӑхӑн йӑли-йӗркисене тытса пыни, чӑваш культурипе чӗлхине юратни, ытти халӑхсене хисеплени никӗс пулса пире йывӑр вӑхӑтра пулӑшса пырать, ҫӗнӗ шая ҫӗкленме хистет.

Куҫарса пулӑш

Пӗрле пулар! // Константин Яковлев. «Сувар», 2010.01.08, 1–2№№(835–836)

— Ҫапах та мӗн пулса иртнӗ-ха унта?

— Так что же все-таки стряслось?

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пӗлетӗн-и, ӗнер колхозра акӑш-макӑш япала пулса иртрӗ…

Понимаешь, вчера в колхозе произошла скандальная сцена…

25 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Ан тунӑр ӗнтӗ сӑпай пулса.

— Не скромничайте.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Тӗрӗссипе калӑр-ха, ҫав пулса иртни ҫинчен хӑвӑр мӗн шутлатӑр эсир?

— Скажите честно, а что вы сами думаете обо всем случившемся?

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Вӑл, ытлашши ырӑ кӑмӑллӑ пулса, мӗн чухлӗ те пулин хӑйне пӑхӑнса тӑракан ҫынсемпе хӑйне ҫемҫен тыткалама пуҫласан, кирек мӗнле пулсан та, ҫав ҫынсем хӑйсене ытлашши ирӗккӗн, унпа тан тыткалама пуҫланӑ пулӗччӗҫ.

Ведь стоило проявить излишнюю чуткость и стать простым в обращении с теми, кто его окружал и в какой-то мере зависел от него, как непременно возникли бы фамильярность и панибратство.

24 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Сирӗншӗн Прасковья Васильевна косӑр карт пулса тӑнӑ, эсир пур канашлусенче те ҫав косӑрпа тухса калаҫатӑр, унпа мухтанатӑр.

Для вас Прасковья Васильевна стала козырной картой, с которой вы выступаете и хвалитесь на всех совещаниях.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Синев чавсаланса ларнӑ, обком секретарӗ Анохинпа пуҫланӑ калаҫу ӑна та Вершининран каях мар кӑсӑклантарнӑ пулас, пӗр Коробин анчах, темӗнле йывӑр тӗрӗслевре пулса, хӑй те пӑтранчӑк та йывӑр ыйтусем ҫине ответ пама хатӗрленнӗ пек, ӑнланмалла мар пӑшӑрханать.

Синев сидел, подперев кулаком щеку, видимо не меньше Вершинина заинтересованный необычным началом разговора с Анохиным, и лишь один Коробин проявлял непонятное беспокойство, словно он присутствовал на каком-то трудном экзамене и сам готовился отвечать на путаные загадочные вопросы.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Юрӗ-хӑ, лармасан та, — терӗ Анохин куланҫи пулса.

— Ничего, — уже деланно улыбаясь, ответил Анохин.

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех