Шырав

Шырав ĕçĕ:

Пӗрех сăмах пирĕн базăра пур.

Пӗрех (тĕпĕ: пӗрех) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫавӑнпа та эпӗ ҫумӑрлӑ ҫанталӑкра тула тухманпа пӗрех, килтех ларатӑп, ялан тенӗ пекех, апат-ҫимӗҫе маларах хатӗрлесе хуратӑп.
Поэтому перед началом дождей я всякий раз запасался провизией, чтобы возможно реже выходить за порог и все дождливые месяцы старался просиживать дома.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Эпӗ килтен тухса ҫӳременпе пӗрех, мӗншӗн тесен сивчир хыҫҫӑн ҫумӑрпа йӗпенсе шӑнса пӑсӑласран хӑрарӑм.
Я почти не выходил из дому, так как со времени болезни остерегался попадать под дождь, опасаясь простуды.

Паллах, ӗҫ шӑп ҫакӑн пек килсе тухасса шанма ҫук, анчах утрав варринче, тусемпе вӑрмансем хушшинче, тинӗсрен аякра, пурӑнни ӗмӗрлӗхех тӗрмере хупӑнса ларнипе, ирӗке тухас ӗмӗте мӗн виличченех манӑҫа хӑварнипе пӗрех.
Конечно, мало было надежды на такую случайность, но укрыться среди гор и лесов, в глубине острова, вдали от моря, значило навеки заточить себя в этой тюрьме и до самой смерти забыть всякие мечты о свободе.

Тӗрӗссипе каласан, манӑн сунара тухман кунсем пулманпа пӗрех, кашни каймассеренех эпӗ мӗнле те пулин кайӑк тытса килеттӗм.
Вообще редкий день я не выходил на охоту, и почти не было случая, чтобы я не принес какой-нибудь дичи.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

— Майӗ ҫукки тӗрӗс вӑл, анчах пур пӗрех каятӑп! — татсах каласа хучӗ Огнянов.
— Пусть невозможно, я все-таки пойду! — решительно заявил Огнянов.

XIV. Чун патӗнчи калаҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пур пӗрех тупаймарӗҫ, тупаймаҫҫӗ те!
Но шалишь, не найдут!

XIII. Малалли истори // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Пур пӗрех — терӗ Огнянов — таврара «пархатарлӑ» йӑх-яхсем пит нумай ҫӗрте ҫав иртӗхнӗ хӗрарӑмӑн паттӑрлӑхӗ пысӑк…
— Все равно, — заметил Огнянов, — высок героизм этой блудницы, когда всюду так много добродетельной низости…

Пур пӗрех пӑлхарсене пӗтӗмпе персе пӗтерейместӗр! — тесе кӑшкӑрнӑ вӑл.
Всех болгар вам не перестрелять! — крикнул он.

XII. Пӗр пӑлханман хула историйӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Курман Колчо ӑна ытлах пулӑшайман пулӗччӗ те, Рада пур пӗрех хавасланса ӳкрӗ.
Сердце ее затрепетало от радости, хотя, в сущности, Колчо, слепец, мало чем мог помочь в таком деле.

X. Юрату вӑл — паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах вӑл пур пӗрех Бойчона тупать, тӑшманран малтан ҫитсе тӑрать вӑл, мӗншӗн тесен унӑн ҫунат та ӳссе тӑрас пур…
Но она найдет Бойчо, она опередит врагов, намного опередит, потому что у нее вырастут крылья…

Унӑн ирӗксӗртен хӑй шӑпипе килӗшмелле пулса тухрӗ, вара вӑл хӑй каяс мар-каяс мар тесе ҫӗрӗпе шутласа утнӑ хыҫҫӑн та пур пӗрех ҫавӑнта кайма шут тытрӗ.
Волей-неволей он вынужден был покориться судьбе и решил идти туда, откуда в течение всей ночи старался уйти подальше.

IV. Ялав // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пур асапӗ-тӗсепӗ, тарӑхса хӑшкӑлни, хушӑран намӑсланни те, ҫывӑх тус-йышӗсем пуҫӗсене кӑлӑхах хуни, ҫавсемпе пӗрлех тата шанчӑксӑр юратӑвӗ те хупӑнса ларни, ӑша кантарми ҫилӗ, нимӗнле йӑпатайми тунсӑхӗ, пӗр-пӗччене тӑрса юлни те кун-ҫулӗнче ӗмӗчӗ сӳнни, вӗҫӗ-хӗррисӗр аса илӗвӗ — ырри те пулнӑ пуль унта, усалли те, анчах пур пӗрех ҫавсем халь нимӗне тӑманни — пӗхӗмпех куҫҫульпе хутшӑнса тӑкӑнчӗ.
Страдания, горькие разочарования, угрызения совести, скорбь о напрасных жертвах и вместе с этим безнадежно погибшая любовь, озлобление, безутешная тоска, сознание своего одиночества и бесцельности жизни, рой воспоминаний — и светлых и мрачных, но в одинаковой мере мучительных — все было в этих слезах.

III. Ҫурҫӗрелле! // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ӑна пур пӗрех хуса ҫитеҫҫӗ.
Все равно его догонят.

II. Шур кӗрӗклӗ ҫыннӑн ҫӑкӑр чӗлли // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Анчах ҫак ҫынсем халь уншӑн пурте ют; мӗлке пек кӑна курӑна-курӑна юлаҫҫӗ, уншӑн вӗсем ҫукпа пӗрех.
Но все эти люди были ему теперь чужды; они были как призраки; они для него не существовали.

XXXVII. Икӗ юханшыв // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Эппин ыран тарӑпӑр; ыран пур пӗрех таратпӑр.
— Ну, так завтра; завтра обязательно.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тепӗр тесен тата Аврам пӑлхар ҫынни-ха: вӑл килӗшессе пултарӗ, сутасса пур пӗрех сутмасть.
К тому же Огнянов рассчитывал на то, что все-таки Аврам болгарин: он может отказать, но выдать — не выдаст.

XXXII. Аврам // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Пӑлхавран-и, пушартан-и, — пур пӗрех Бяла Черквана вут хыпса илӗ.
От восстания ли, от пожара ли, но запылает Бяла-Черква!..

XXX. Стрем айлӑмӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫапах та ҫапла урлӑ-пирлӗ калаҫни, мӗн пулса иртни хӑйшӗн пур пӗрех тени те тӗрӗс марччӗ-ха, вӑл хӑй аптраса ҫитнине тата ытларах кӑтартни ҫеҫ пулчӗ.
Однако под этой маской рассеянности, под личиной холодного безразличия к событиям, решающим судьбы Болгарии, таилось мрачное отчаяние.

XXIV. Аслати умӗнхи тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Хам та — пур пӗрех.
— Да и я — все равно.

— Мӗнле вӑл — пур пӗрех?
— Как — все равно?

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика