Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

урипе (тĕпĕ: ура) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ку епле усал! — урипе тапса кӑшкӑрчӗ вӑл.

— Как это зло! — крикнула она, топнув ногой.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ҫав вӑхӑтрах вӑл ҫыхнӑ япалана урипе тӗртрӗ.

И он ткнул ногой в завязанный узел.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл пирӗнпе сывпуллашрӗ те йывӑҫ урипе таклаттаркаласа, хӑйӗн туйисем ҫине таянкаласа, иодоформ шӑршине те, хӑй пирӗн патӑмӑрта пулса калаҫнипе ӳсӗркелесе кулкаланине те, хуйхӑллӑ сӑмахӗсемпе петӗм кӑмӑла йывӑрлатса хӑварнине те пирӗн ҫуртран хӑйпе пӗрле илсе тухса кайрӗ.

Он попрощался и ушел, притопывая деревяшкой, унося с собой костыль, запах йодоформа и гнетущее настроение, вызванное его присутствием, его кашляющим смехом и горькими словами.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Карчӑк шутсӑр хытӑ кӳренчӗ те урайӗнчен урипе тапрӗ.

Старуха так обиделась, что топнула ногой.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ирхине пире хурал пуҫлӑхӗ чӗнчӗ, урипе тӑрӑслаттарса тапрӗ те — васкавлӑн пуҫтарӑнса Клейнферминфелӗн хула тулашӗнчи ҫуртне кайма хушрӗ, ӑна ҫаратнине пӗлтерчӗ.

Утром позвал нас начальник стражи и громко топал ногами и велел скорее собираться в загородный дом Клейнферминфеля и сказал, что его ограбили.

IV. Телейсӗрлӗх кӑшӑлӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 397–404 с.

Вӑл урмӑшма чарӑнмарӗ, сӑмахӗсене урипе тапа-тапа ҫирӗплетет.

Он продолжал бесноваться, притопывая ногой в такт словам.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Вуҫех халран кайнӑскер — Бурль ҫывӑрмалли пӳлӗмелле уксакласа утрӗ, урипе туйине сӗтӗрсе алӑкран хӑяккӑн кӗчӗ, вӑл алӑка шаплаттарса хупнипе пӳрт хыттӑн кӗрлерӗ.

Совершенно усталый, Бурль захромал к спальне, боком провалился в дверь, волоча ногу и трость, и хлопнул дверью ток громко, что загудел дом.

Чӗмсӗрлӗх // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 267–275 с.

Старик хирӗҫ нимӗн те чӗнмерӗ, кӗҫех урипе ҫӗртен тапса килнелле вирхӗнчӗ.

Старик ничего не ответил и, топнув ногой, побежал к дому.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Каҫарма юракан хӑрав тапӑнӑвне чарса хурас йӳтӗмпе хӗрӳлленнӗскер — вӑл каялла чакрӗ, малалла ӑнтӑлса ыткӑнчӗ те — урипе ӑнӑҫлӑн тапса хӑйӗн миххи патне вӗҫсе каҫрӗ, унта кӑкӑрӗпе шаплатса ӳкрӗ.

Действуя сгоряча, чтобы предупредить приступ простительной трусости, он отошел, разбежался и, удачно поддав ногой, перелетел к своему мешку, брякнувшись плашмя грудью.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Кист эрлӗкленсе урипе тапрӗ, ӗнсине тӳсӗмсӗррӗн кӑтӑртаттарчӗ.

что Кист с досадой топнул и почесал затылок.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 141–146 с.

Вӑл явӑнчӗ-ҫаврӑнчӗ, урипе тапа-тапа унталла-кунталла пӑхкаларӗ, аллисемпе сулкалашрӗ; ӑнсӑртран Вита тӗксе ӳкерчӗ; тӑнне ҫухатнӑ юлташне пӑхмасӑрах пин ҫулхи баобаб патнелле ыткӑнчӗ, эпир шӑрпӑк пӗрчине ҫӗкленӗн — йывӑҫа ҫӗртен ҫӑп-ҫӑмӑллӑн туртса кӑларчӗ те унпа Виверӑна хаплаттарчӗ.

Он кружился, топал и размахивал руками, оглядываясь; затем, сбив с ног Витта, лишившегося от толчка чувств, кинулся к тысячелетнему баобабу, взял его из земли так же легко, как мы берем спичку, и хлопнул им по Вивере.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 119–131 с.

Вӑл Грифа ҫамкинчен ҫаврака-хӗрлӗскерпе хаплаттарчӗ, ҫавна пула хӗрлӗскер пӗкӗ пек ҫаврӑнса кайрӗ; урипе тапа-тапа вӑл каллех янӑрама пикенчӗ:

Оно хлопнуло его круглым-красным по лбу, отчего красное лопнуло, как выстрелило; затопав, оно залилось снова:

V. «Эпир ку». Арӑсланпа шакалсем. Арӑслансем мӗнрен хӑраҫҫӗ. Вӗҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Вӑл пӗр ҫаратуҫа урипе ҫапса ӳкерчӗ, лешӗ самантрах вилсе выртрӗ.

Он сшиб лапами одного грабителя, упавшего замертво.

V. «Эпир ку». Арӑсланпа шакалсем. Арӑслансем мӗнрен хӑраҫҫӗ. Вӗҫӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Арӑслан хушӑка урипе тӗксе пӑхрӗ: алӑк чӗриклетрӗ те сарлакарах (шалалла) уҫӑлчӗ.

Лев тронул щель лапой: дверь хлопнулась и открылась шире (вовнутрь).

III. Ҫӗнӗ «таркӑн» // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Чӳречерен урипе тӗлме тӗл пӑхса Лорх сакӑлта ҫинчи чулсен хушшинче шурӑ чечек тӗмне асӑрхарӗ.

Смотря за окно в направлении ног, Лорх видел на обрыве среди камней куст белых цветов.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 58–65 с.

Чанҫӑ виҫӗ аршӑн тӑршшӗ юман хӑмаран урипе тӗревленнӗ те — чана ҫав тери йывӑр чӗлхепе ҫапать те ҫапать.

Звонарь, упираясь ногами в дубовую трехаршинную доску, лупил по колоколу тяжеленнейшим языком.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 15–21 с.

Тӳрех! — хӑрӑлтатса кӑшкӑрчӗ те Тильс урипе тӑрӑслаттарчӗ.

Сразу! — хрипло крикнул Тильс и тронул ножкой.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

— Сирӗн хӗрӳлӗхӗр… — терӗ Энниок хӑрах урипе ташласа, — сирӗн хӗрӳлӗхӗр тӑмсай вӗренекен пуҫӗ ҫинче пурӑ татки ванса тӗпреннӗ пек арканӗ.

— Ваш порыв, — сказал Энниок, танцуя одной ногой, — ваш порыв разобьется, как ломается кусок мела о голову тупого ученика.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Энниок пӗр урипе трап ҫине тӑчӗ.

Энниок занес ногу за трап.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

— Ытла та асӑрханусӑр эпӗ, — терӗ Энниок кий таткисене урипе тапса ывӑтса.

— Как я неосторожен, — сказал Энниок, отбрасывая ногой обломки.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех