Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗтме (тĕпĕ: пӗт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Кур-ха эс ҫак пӗтме маннӑ чуна, — терӗ Имет.

— Нет, вы только взгляните на эту пропащую душу! — возмутился Имет.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— У-у, пӗтме маннӑскер, ҫавна та пӗлместӗн!

— У-у, холера тебя забери, даже этого не знаешь!

XV. Ухмаха ури канӑҫ памасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Кансӗрлерӗҫ имӗш ӑна кунта, кур-ха эс, кнеҫ тейӗн, кнеҫ тейӗн, ылханса тухса каять-ха тата. Ӑ-ӑ, пӗтме маннӑскер! Пуҫна пултӑр!..» — шӑлне ҫыртса илчӗ Шерккей.

«Ишь, помешали, видите ли, ей, потревожили княгиню. У-у-у, дармоедка! Холера тебя подери!» — Шерккей разозлился так, что скрежетнул зубами.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Текерлӗк, пӗтме маннӑскер, ҫӳлте халь те пулин ҫавра кӑшӑл хыва-хыва вӗҫет.

А неуемная пигалица — будь она трижды проклята! — так и летает над полем кругами.

I. Текерлӗк канӑҫне ҫухатнӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

«Пӗтме маннӑ ҫӗрҫӑтасшӗ, — мӑкӑртатрӗ вӑл, — ӑна хӑйне вута пемеллеччӗ…

«Ах, ведьма, ее самое бы в огонь не мешало бросить…

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Чӑн та, мӑшкӑл мар-и, такам, пӗтме маннӑскер, аслӑ урамӑн тӑршшӗпе пӑчкӑ кӗрпи сапса тухнӑ.

В самом деле, это ли не насмешка: какой-то зубоскал взял и посыпал опилками всю большую улицу!

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Эпӗ пӳкле вилӗмпе пӗтме шутламастӑп, — каласа хучӗ Эпселем.

— А я не хочу дурную смерть принять, — проговорил с укором Эпселем бабай.

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтарпа Селиме паҫӑр ӑна-кӑна пӑхмасӑрах хапхаран иртсе ҫӳренӗ иккен те, апӑс инкекӗ халь шӑпах вӗсен тӳпине ӳкме пултарать, анчах кирек мӗн каласан та, ҫак киревсӗр япалана Шерккей ҫурчӗ умне килсе хунӑ-ха, пӗтме маннӑ тухатмӑшӗ тем хайлапа ҫапла пӑсасшӑн ҫӳрет.

А Селиме с Тухтаром, оказывается, уже входили и выходили за ворота, вот на них и может пасть этот наговор, эта порча, короче, что тут ни гадай, а ворожбу эту принесла сюда какая-нибудь колдунья-тугатмыш, только в чем провинился Шерккей, чтоб напускать на него порчу?

XII. Кӗтмен пӑтӑрмах // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эпӗ лайӑх ӑнланатӑп вӗт, эпир кӑшт асӑрханмасанах пӗтме пултаратпӑр…

Я же понимаю, что малейшая оплошность — и амба…

19. Тамӑк машини // Леонид Агаков. Матвеев Г.И. Симӗс вӑчӑрасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 112 с.

Нивушлӗ пирӗн разведка тӑшмансен аллине лексе пӗтме пултарчӗ!

Неужели наша разведка завязла и погибла?

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Ара пирӗн поход хӑҫан та пулин пӗтме пултарать-и вара?

И разве может поход окончиться.

Улттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

«Эпӗ пӗрре те ҫакнашкал айванла ӗҫпе пӗтме килӗшес ҫук», — тенӗ шухӑш пырса кӗчӗ ман пуҫа.

«Пуще всего не хочу я погибать от такого дела», — мелькнуло у меня в голове.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Фиш Г.С. Кимас-кӳлли ялӗ парӑнни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 140 с.

Тёма пуҫӗнче тӗтреллӗ шухӑшсен темле татӑк-кӗсӗкӗсем кӗпӗрленеҫҫӗ; вӑл шухӑшсем ҫак тӗттӗмленсе килекен кунӑн ҫути пекех кунта сивӗ те сулхӑн, унта вара, пӗлӗтсен хушшинче ҫунса пӗтме пуҫланӑ тарӑн уяр тӳпе татӑкӗ те, ача чунне ҫулӑм хыптарса, иртнӗ кунсене аса илтерет.

Какие-то обрывки неясных, грустных и сладких мыслей — как этот замирающий день, здесь холодный и неприветливый, а там, между туч, в том кусочке догорающего неба, охватывающий мальчика жгучим сожалением.

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Пӗчченлӗх, халсӑрлӑх туйӑмӗ, пӗтме пултаратӑп-ҫке капла, тенӗ шухӑш унӑн чунне пырса витет.

Чувство одиночества, бессилия, сознание гибели закрадываются в его душу.

Кивӗ пусӑ // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— Мӗн пӗтме тивӗҫли — пӗтнех ӗнтӗ, — терӗ Макҫӑм сивӗрех кӑмӑлпа…

— Что должно было исчезнуть — исчезло, — сказал Максим как-то холодно.

II // Степан Апаш. Короленко В.Г. Суккӑр музыкант: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 194 с.

Ҫак хӑрушӑ та киревсӗр ҫын обществӑшӑн вилнӗ, унпа пӗрлех пӑлхав та, пӗр-пӗрин хушшинчи харкашу та, тӑвана вӗлерекен тискер вӑрҫӑ та пӗтме патне ҫитнӗ, такам вара сасартӑк ӑна ҫӗнӗрен чӗртме шухӑшлать.

Этот преступник против всего общества уже мертв, вместе с ним умерли мятеж, братоубийство, бойня, жестокая война, и вдруг кто-то пожелает воскресить их!

II. Говэнӑн иккӗленуллӗ шухӑшӗсем // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Замок ҫунса пӗтме пуҫларӗ.

Замок мирно догорал.

I. Лантенака тыткӑна илчӗҫ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Пирӗн тытӑҫу е эпӗ, е вӑл вилнипе кӑна пӗтме пултарать.

Наш поединок с ним может кончиться лишь его или моей смертью.

VII. Чӑнлӑхӑн икӗ енӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вандейӑри хаяр ҫапӑҫу малаллах пырать, анчах Вандейӑн ҫӗнтерес шанчӑк пӗтме пуҫларӗ ӗнтӗ.

Еще длился кровавый вандейский поединок, но под ногами вандейцев уже горела земля.

VII. Чӑнлӑхӑн икӗ енӗ // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Вӑл вара хӑй пӗтме пултарнине тавҫӑрса: «Ара, айӑпли манӑн пуҫӑм мар-ҫке, пачах урӑх вырӑн!» тесе кӑшкӑрса янӑ.

Видя, что жизни его угрожает опасность, он воскликнул: «Да ведь в этом виновата не моя голова, а совсем другая часть тела».

I. Париж урамӗсенче // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех