Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Огнянов (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Таркӑнсенчен пӗри Викентий тияккӑн пулчӗ кайрӗ, Огнянов ӑна ҫийӗнчех палласа илчӗ; халь вӑл сухалне хырнӑ, пӑлхавҫӑсен тумӗпе.

Огнянов узнал в одном из дезертиров дьякона Викентия; теперь он был выбрит, одет в повстанческую форму.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Каялла килӗр, унсӑрӑн халех персе пӑрахатӑп! — кӑшкӑрса ячӗ Огнянов, пӑшалӗпе вӗсене тӗллесе.

Вернитесь, или я вас прикончу! — закричал Огнянов, целясь в них из ружья.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав таркӑнсем иккенне Огнянов темле майпа сиссе илчӗ, вӗсем ҫӗрлех ҫакӑнтан тарса каясси ҫинчен калаҫса выртатчӗҫ.

Огнянов каким-то чутьем узнал в этих дезертирах своих соседей, ночью обсуждавших план бегства.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫав самантра Огнянов Стара шывӗ айлӑмнелле виҫӗ ҫын аннине асӑрхарӗ.

В этот миг Огнянов заметил трех человек, спускавшихся по дороге к долине Стара-реки.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Зли-долӑра хурал тӑракансем пӗр хут персе те ячӗҫ; ҫавӑн хыҫҫӑн Огнянов хӑй патӗнчи окопсенчен те харӑс персе яма хушрӗ.

Со Зли-дола стража дала по ней несколько залпов из дальнобойных ружей; тотчас же по команде Огнянова дали залп и с его укрепления.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов кӑна ҫынсене тарӑхса пӑхса чарса тӑчӗ.

Только Огнянов кое-как еще сдерживал людей гневным взглядом.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов вӗсене урӑх калаҫтармарӗ.

Огнянов сделал им знак замолчать.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов вӗсем патне пычӗ те: — Мӗн куртӑр эсир? — тесе ыйтрӗ.

Огнянов подошел к ним: — Что вы видели? — спросил он.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халех вырнаҫма хушатӑп! — кӑшкӑрса ячӗ Огнянов.

Приказываю! — заревел Огнянов.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов та пуҫ ҫӗклесе ҫара сӑрт тӳпи еннелле пӑхса тӑчӗ.

Огнянов поднял голову и тоже стал всматриваться в обнаженные холмы.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов чӗрине тем ыраттарса кайрӗ.

Что-то кольнуло Огнянова в сердце, точно змея укусила.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов ун еннелле ҫаврӑнчӗ.

Огнянов обернулся.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫӗрле батарея илсе килсе вырнаҫтарнӑччӗ, ҫавӑнтан сылтӑм енче Зли-долӑна окопсенчен халь кӑна таврӑннӑ Огнянов ытти пӑлхавҫӑсемпе пӗрле тар юхтарса ӗҫлеме тытӑнчӗ, — вӗсем ҫӗнӗ окоп чавса пӗтерме васкарӗҫ.

Справа от батареи, доставленной сюда и установленной еще накануне, Огнянов, только что вернувшийся со злидольского укрепления, обливаясь потом, усердно работал вместе с несколькими повстанцами, — они торопились закончить рытье нового окопа.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов пӑлхавҫисем ал айӗнче мӗн пуррипех апатланчӗҫ.

На укреплении Огнянова повстанцы поели всухомятку.

XXXV. Ҫапӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тӑчӗ те окопсенче выртакан пӑлхавҫӑсене курчӗ, вӗсем ая сармалли качака тирӗпе те плащпа витӗннӗ, ҫапах та шӑнса ӗнтӗркенӗ.

Огнянов встал, окинул взглядом лежащих в окопах повстанцев, закутавшихся в подстилки из козьей шерсти или в суконные плащи и все-таки дрожавших от холода.

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тул ҫутӑлас умӗн Огнянов вӑранчӗ, йӗри-тавра пӑхса илчӗ.

На рассвете Огнянов проснулся и огляделся кругом.

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тем пек пӑшӑрханчӗ пулин те икӗ сехет хушши хытӑ ҫывӑрчӗ.

Огнянов, как он ни был встревожен, все-таки заснул и спал крепким сном два часа подряд.

XXXIV. Ирхине // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Турӑҫӑм, турӑҫам! — шухӑшларӗ вара Огнянов, каҫхи сулхӑнра ҫӳҫенесрен пил аркипе кӑкӑрне витсе.

«Боже мой, боже! — думал Огнянов, закрывая грудь полой плаща, чтобы холодное дыхание ночи не проникло под платье.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов тарӑхса итлерӗ вӗсен сӑмахне.

Огнянов с ужасом и возмущением слушал эти разговоры.

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Огнянов чӑтаймасӑр сиксе тӑчӗ те: — Суятӑр, путсӗрсем, эпӗ кунтах! — тесе кӑшкӑрчӗ.

Но тут Огнянов встал во весь рост и крикнул: — Лжете, несчастные, я здесь!

ХХХIII. Каҫ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех