Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫулса (тĕпĕ: ҫул) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

«Чухонсем ҫывӑраҫҫӗ-тӗр ӗнт. Ыран ирпе ирех ӗҫе тытӑнаҫҫӗ. Ҫыннисем япӑх пек туйӑнмаҫҫӗ, ҫулса курнӑ…», — терӗм эпӗ.
Я сказал: «Чухонцы уже спят, наверно. Завтра с утра начнут работать. Как будто люди неплохие, опытные косцы…»

2 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Кирассирсем касса вакланӑ вырӑс канонирӗсем хӑйсен тупписем патӗнчех выртаҫҫӗ, ҫавапа ҫулса тухнӑ пекех ӗречӗ-ӗречӗпе пехота выртать.
Русские канониры, изрубленные кирасирами, лежат у своих орудий, целые ряды пехоты полегли, как скошенные.

III сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ, Иван Яковлев. Брагин М.Г. Фельдмаршал Кутузов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 162 с.

Лена утӑ ҫулса ывӑннӑ аслашшӗпе Кольӑна шыв леҫе-леҫе панӑ, ӗне кӗтсе ҫӳреме вӗренсе ҫитнӗ.
Лена приносила воду усталым косцам и сама пасла корову.

Иккӗмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Тепӗр виҫӗ-тӑватӑ эрнерен калчана ҫулса пӑрахмалла, унтан чавмалла.
Куҫарса пулӑш

Канупа ӗҫ пӗрле ҫӳретӗр. Ҫӑкӑр хакне кашниех пӗлтӗр // Канаш Ен. http://kanashen.ru/2021/10/18/%d0%ba%d0% ... bfe%d0%bb/

Хресчен хӑйӗн сӗллине тин ҫеҫ ҫулса пӑрахнӑ, апла-тӑк, унӑн тӳлемелли майсем те пур; вӑл купецпа пӗрле хупаха каять те, унта хӑйӗн парӑмӗсене тӳлесе татать.
У мужика овес только что скошен, стало быть, заплатить есть чем; он идет с купцом в кабак и там уже расплачивается.

Хорьпе Калиныч // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 3–16 с.

Сухал вӑл — курӑн: ӑна ҫулса пӑрахма та пулать.
Борода — трава: скосить можно.

Калиныч типсе кайнӑ шӑршлӑ курӑк ҫыххисем ҫакса тултарнӑ пӳртне уҫса пачӗ, тин ҫеҫ ҫулса типӗтнӗ утӑ ҫине вырттарчӗ, хӑй пуҫне сеткӑллӑ михӗ евӗрлӗ япала тӑхӑнчӗ те, ҫӗҫӗпе чӳлмек тата мӑкӑрланакан вутпуҫҫи илсе, пире валли карас касса кӗмешкӗн утара тухса кайрӗ.
Калиныч отворил нам избушку, увешанную пучками сухих душистых трав, уложил нас на свежем сене, а сам надел на голову род мешка с сеткой, взял нож, горшок и головешку и отправился на пасеку вырезать нам сот.

Шурӑ казаксем, такам ҫавапа меллӗн ҫулса тӑкнӑ пек, ӳкме пуҫларӗҫ.
Белоказаки стали падать, будто скошенные искусным косцом.

Мосолик ҫаранӗсем // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

— Атту ҫарана ҫулса пӑрахӑпӑр та, ҫав юнӗҫенсем килсе тухӗҫ…
— А то накосим травы, а тут эти кровопийцы нагрянут…

Ой, ҫулса, ҫулса типӗтнӗ пекех…
Ой, кошеные, просушеные…

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Типӗ ҫил пекех, тип тӑвӑл пекех, Ҫулса типӗтнӗ курӑк евӗрлех…
Суше ветра, суше буйного, Суше тон травы кошеные…

Бандитсем ҫулса пӑрахнӑ пек тӳнчӗҫ.
Бандиты падали, как подкошенные.

XIX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл персе ячӗ, бандит, ҫулса пӑрахнӑ пек, курӑк ҫине ӳкрӗ.
Он выстрелил, и бандит, как подкошенный, свалился в траву.

Анчах ҫак хӗрарӑмсем хыҫҫӑн тӑшман салтакӗсем килсе тухсанах, партизансем вӗсене чи кӗске дистанцирен тӗллесе персе ҫулса тӑкнӑ.
Но как только женщины прошли, огнём с короткой дистанции срезали цепи вражеских солдат.

Партизансен столици // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Час яртарт-тарап сана тенкелпе! — паҫӑртанпах амӑшӗпе ывӑлӗ хушшинчи уҫҫа-хуппа куҫ уҫмасӑр тӑнласа выртаканскер, лешӗ, шӗвӗрри, ҫапанах тесе хастарланса кравать умне капламлансан, ҫиҫӗмле хӑвӑртлӑхпа вӗлт ҫеҫ сиксе тӑрса, Виталие кӑкӑрӗнчен ҫулса та тытрӗ Бонапарт.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Вӑл, урнӑ ӗне сӗчӗ ӗҫсе урмӑшнӑн, вашт! хӑлӑтрӗ те Динӑна хӑй ҫумӗнчен аякрах мар тӑракан Никандра талӑрса та шӑмарса латӑрт! ҫулса илчӗ кӑкӑрӗнчен.
Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Пар-ха кисӗпсене! — йӗкӗт тӗревленнӗ кисӗпсеневӑр-варрӑн ҫулса илчӗ Елькка.
Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Тракторсем ӗҫлеҫҫӗ-и, «Сталинец» тенӗ комбайнсем кӗмсӗртетеҫҫӗ-и, хӑвӑрт шӑвакан самоходнӑй «С-4» пынӑ ҫӗртех тулла кӑкран ҫулса пырать-и, плуг хура тӑпрана ҫавӑрттарса пырать-и, молотилка кӗрлет-и, хирсене ҫумлаҫҫӗ-и, акаҫҫӗ-и, сӑвӑраҫҫӗ-и — пур ҫӗрте те, пур ҫӗрте те вӗсем, бригадирсем.
Урчат ли тракторы, грохочут ли комбайны «Сталинцы», мчится ли юркий самоходный «С-4», слизывая на ходу пшеницу, ворочает ли плуг пласты чернозема, гремит ли молотилка, полют ли посевы, сеют ли, веют ли — везде, везде они, бригадиры.

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Эп аса илтӗм: пӗлтӗр ҫулла, вӑрлӑхлӑх акнӑ люцерна ҫинче, вӑл чечекленнӗ чух, хир варринче унта та кунта ҫулса кайнӑ ҫара вырӑнсем палӑратчӗҫ.
Я вспомнил, что прошлым летом на семенниках люцерны во время цветения появлялись в середине массива выкошенные пятна.

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Пӗрисене вилӗм уҫӑ вырӑнта хӑваласа ҫитет, вӗсем вара, ҫулса пӑрахнӑ пек, юр ҫине йӑванса каяҫҫӗ; теприсене вӑл ҫатан урлӑ каҫнӑ чухне касса ӳкерет, — вара вӗсем ҫатан ҫинех ҫакӑнса юлаҫҫӗ; аманнисем ҫатан е хӳме хыҫӗсемпе юр тӑрӑх шӑва-шӑва упаленеҫҫӗ, ӑҫта та пулин вӑрттӑн вырӑнта вилесшӗн пулнӑ пек, кӗтессене тӗршӗнеҫҫӗ; хӑш-пӗрисем слива йывӑҫҫисемпе улмуҫҫисем кутне ӳкеҫҫӗ, йывӑҫ вуллисенчен ярса тытса ҫӗкленме хӑтланаҫҫӗ, анчах майӗпен шуса анаҫҫӗ те пуҫӗсемпе е аллисемпе юр ӑшне тирӗнеҫҫӗ.
Люди, как подкошенные, падали на обледенелый снег, некоторых пули настигали в тот момент, когда они прыгали через изгородь, и беглец замирал, перевесившись через плетень, раненые ползли по снегу вдоль плетней и заборов и забирались в закутки, словно хотели умереть в укромном месте, в тишине, некоторые падали около яблонь и слив, обняв ствол, они пытались подняться, но тут же медленно опускались, зарываясь головой и руками в снег.

14 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика