Шырав

Шырав ĕçĕ:

Ҫураҫнӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫураҫнӑ хӗр амӑшӗпе тӗл пулни уншӑн качча тухнинчен те савӑнӑҫлӑрах пулӑм пулнине пирки каласа панӑ.
Невеста рассказала, что встреча с матерью была для нее даже более счастливым событием, чем сама свадьба.

Китайри хӗрарӑм ывӑлне авлантарнӑ май кинӗнче хӑйӗн хӗрне палласа илнӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/28307.html

Китай хӗрарӑмӗ ҫураҫнӑ хӗрӗн ашшӗ-амӑшӗ патне пырса вӗсем хӗрне 20 ҫул каялла усрава илмен-ши тесе ыйтнӑ.
Китаянка подошла к родителям невесты и спросила, не была ли она усыновлена более 20 лет назад.

Пуш уйӑхӗн 31-мӗшӗнче ывӑлне авлантарнӑ май хӗрарӑм унӑн ҫураҫнӑ хӗрӗн алли ҫинче турпалли асӑрханӑ.
31 марта во время свадьбы своего сына женщина заметила на руке его невесты родимое пятно.

Эпӗ ҫураҫнӑ хӗре пама парне илме килтӗм.
Я пришел за подарком невесте.

Юлашки парне // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Унӑн сӑрласа пӗтернӗ ҫураҫнӑ хӗре те, парнесен купине те, пӑшӑрханса ӳкнӗ тантӑшӗсене те альбом ҫине ӳкерсе илесси килет.
Ему очень хотелось зарисовать в свой альбом и размалеванную невесту, и гору подарков, и озабоченных подружек.

Тата тепӗр уяв // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Ҫураҫнӑ хӗр ҫӗрелле пӑхса пӗтӗм кӗлеткипе чӗтрет.
Невеста смотрела в землю и дрожала всем телом.

Горендури чи ватӑ ҫын, ларнӑ ҫӗртен ерипен тӑрса, ҫураҫнӑ хӗр патне пычӗ те, темиҫе сӑмах мӑкӑртатса, унӑн гунӗ ҫине курӑксемпе ҫулҫӑсенчен ӑстан ҫыхса тунӑ ҫӗнӗ саппун хучӗ.
Медленно поднявшись со своего места, к невесте подошел самый старший из жителей Горенду и, пробормотав несколько слов, положил на ее гун новый передник, искусно сплетенный из травы и листьев.

Ҫураҫнӑ хӗрӗн те, ун тантӑшӗсен те пуҫӗсем ҫине лартнӑ пысӑк хутаҫсем — гунсем, утнӑ май пӗр ҫеммӗн сулланкаласа пыраҫҫӗ.
На голове невесты и ее подружек мерно, в такт шагам, покачивались большие сумки — гуны.

Ҫураҫнӑ хӗр, икӗ хӗр хулпуҫҫийӗ ҫине уртӑнса, пуҫне усса пырать.
Невеста шла, опершись на плечи двух девочек и низко-низко наклонив голову.

Вӑл хулӗ ҫине алшӑлли ҫакса туя тытнӑ та, пурне те курӑнмалли ҫӗре ларса, васкамасӑр хӗр ҫураҫнӑ.
Голова сидел на видном месте с посохом и с полотенцем на рукаве и неторопливо вел змовины.

ХХIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Вӗсем палисад патне пырса тӑрӑнчӗҫ, унта Царев матрос валли Любка Ременюка ҫураҫнӑ иккен.
Обогнувши ставок, они сразу наткнулись на палисад, в котором происходили змовины матроса Царева с Любкой Ременюк.

Хальхинче ӗнтӗ Совета питӗрсе хунӑ пулнӑ, алӑкӗ ҫинче чустапа ҫыпӑҫтарса хунӑ хут татӑкӗ ҫакӑнса тӑнӑ: «Кам та пулин мана шырать пулсан, эпӗ Ременюксен ҫуртӗнче Царев матрос валли хӗр ҫураҫнӑ ҫӗрте пулатӑп. Ялсовет председателӗ Ременюк», — тесе ҫырнӑ ун ҫине.
На этот раз Совет был заперт на замок, а на двери имелась прилепленная житным мякишем записка: «Кому меня треба, то я нахожусь старостой на змовинах матроса Царева у хате Ременюков за ставком. Председатель сельского Совета Ременюк».

Пуҫлӑх сывӑ юлнӑ виҫӗ пӳрнипе стакана тытса кӑшт шухӑшласа тӑчӗ те: — Телейлӗ пулччӑр ҫамрӑксем. Ҫураҫнӑ ятпа тав сире! Ан тимлеттерӗр ӗнтӗ, — терӗ.
Голова взял тремя целыми пальцами стаканчик, подумал и сказал: — Нехай будут счастливые. С зарученьем вас. Просю покорно не отказать.

XVII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

— Санӑн ҫураҫнӑ хӗр те пур-и?
— У тебя и невеста есть?

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Халӗ фронта икӗ пичче патне тата Хусана ҫураҫнӑ хӗр патне ҫыру яма пултаратӑп-и?
— Могу теперь письмо двум брат на фронт и невеста Казан писать?

Ҫав самантрах пӳлӗм варринче кӗрнеклӗ те кӑтра ҫӳҫлӗ Степаша Барский, — ҫураҫнӑ хӗр енӗпе тӑратнӑ кӗҫӗн кӗрӳ — музыка ҫеммипе кӑшкӑрса ҫаврӑнкалама, тӑпӑртатма тытӑнчӗ:
И тотчас посреди комнаты завертелся, затопал кругленький, кудрявый дружка невесты, Степаша Барский, вскрикивая в такт музыке:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Ҫураҫнӑ хӗр парнеленӗ пурҫӑн пиҫиххине пӳрнисемпе пӗтӗркелесе, ывӑлӗ хуллен кӑна: — Ялта пурӑнма ҫӑмӑлтарах, лӑпкӑрах, — терӗ.
Перебирая в руках шёлковый пояс, подарок невесты, сын тихо сказал: — В деревне — проще, спокойнее жить.

Садра, ҫӑка айӗнче, Илья Артамонов Гаврила Барский, ҫураҫнӑ хӗрӗн хреснашшӗ Помялов, сӑран тӑвакан пушӑ куҫлӑ Житейкин тата урапасем сутакан Воропонов ҫаврака сӗтел хушшинче пыллӑ сӑра ӗҫеҫҫӗ.
А в саду под липой, за круглым столом, сидят, пьют брагу Илья Артамонов, Гаврила Барский, крёстный отец невесты, Помялов и кожевник Житейкин, человек с пустыми глазами, тележник Воропонов.

Ҫураҫнӑ хӗр ҫухинчен пуҫласа арки вӗҫне ҫитиех ылтӑнланӑ тӳмесемлӗ кӗмӗл парчаран ҫӗленӗ йывӑр сарафан тӑхӑннӑ, хулпуҫҫийӗсем ҫине ылтӑн парчаран ҫӗленӗ шушун уртса янӑ, ҫивӗтӗнче — шурӑ та сенкер хӑюсем; вӑл малти кӗтесре пӑр пек хытса ларать, тарланӑ питне тӗрленӗ тутӑрпа шӑлкаласа, янӑравлӑн сӑвӑ калать:
Невеста, задыхаясь в тяжёлом, серебряной парчи, сарафане с вызолоченными ажурными пуговицами от ворота до подола, — в шушуне золотой парчи на плечах, в белых и голубых лентах; она сидит, как ледяная, в переднем углу и, отирая кружевным платком потное лицо, звучно «стиховодит»:

— Вӑл манӑн ҫураҫнӑ хӗр, — аса илтерчӗ Петр.
— Она мне наречённая, — напомнил Пётр.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика