Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янине (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑк эпӗ пӗри кӑшкӑрса янине илтрӗм:

Вдруг я услыхал, как один дядя закричал:

Дикобраз // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Улпут ачисем кӳрентерсе янине кӑна манма пултараймарӑм эпӗ.

Не мог я забыть одного — обиды на барчуков.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫав чухӑна тинӗсре кит ҫӑтса янине, унтан чухӑн кит хырӑмӗнне чӗлӗм туртса ларнине, китӑн пуҫӗ ҫаврӑнма пуҫланине вӑл ҫывӑрса кайнине аса илтӗм.

Вспомнил, как его кит проглотил, как он внутри трубку закурил, как у кита закружилась голова и как он уснул.

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Атте вӗсене ӑсатса янӑ чух мана ҫывӑрать тесе шутларӗ пулмалла, анчах эпӗ вӗсене вӑл мӗн хушса янине илтрӗм: «Ан тив, штыксемсӗр пулччӑр — пирӗн тимӗрҫӗсем ӑста, штыксене эпир хамӑрах тӑватпӑр», — терӗ вӑл.

Когда отец провожал их, наверно думал, что я сплю, но я слышал, что он им сказал: «Пусть будут без штыков — у нас металлисты мастеровитые, штыки мы сами сделаем».

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Вӗсем мана та хӑш-пӗр ирӗклӗхсене пачӗҫ: ҫавна лӑпкӑн курса тӑма, вӑрттӑн макӑрса минтере йӗпетме ирӗк пачӗҫ, тата, юлашкинчен, господинпа хуҫана наследник туса паман тесе хӑваласа янине тӳсме ирӗк пачӗҫ!

Они мне тоже разрешали кое-что: право оставаться спокойной свидетельницей всего этого и даже право проливать слезы, но тайно, на подушки вдовьего ложа, и, наконец, право увидеть себя отвергнутой в любой день по единственной причине, что я не дала наследника своему господину и хозяину!

VIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Сывлӑш та темскерле, хӑрушлӑхпа тулнӑнах туйӑнать, ҫын хӑйне хӑй асӑрхарӗ, вӑл хӑй аллисене малалла тӑса-тӑса хӑй куҫне курӑнман хӑрушлӑха ҫилпе вӗлтӗртетсе тӑран палаткӑ стенисене сире-сире янӑнах, сирсе янине асӑрхарӗ.

И самый воздух вокруг дышал угрозой так неотступно, что он невольно поднял руки, отстраняя эту угрозу, словно полотнище колеблемой ветром палатки.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Юрлӑ-и, варлӑ-и, ҫитнӗ-и, ҫитмен-и, тарӑхнӑ-и, тарӑхман-и, — ни сивӗ сӑмах персе янине, ни ӳпкелесе калаҫнине, ни алӑпа хӑмсарнине курман унӑнне Кӗҫени.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Колхозниксем юрӑхсӑр руководительсене мӗнле хӑваласа кӑларса янине пурте пӗлеҫҫӗ — пурӗ пӗрле хупӑрласа илеҫҫӗ, пуҫран та хыҫран та ним хӗрхенмесӗр ислетеҫҫӗ, ислетеҫҫӗ те: «Ан ҫӳре, ан ҫӳре кирлӗ мар ҫӗре! Ан ҫӳре!» теҫҫӗ.

Каждый знает, как выгоняют колхозники негодных руководителей — наваливаются все сразу и без удержу отхлестывают и в хвост и в гриву, отхлестывают и приговаривают: «Не ходи куда не надо! Не ходи!»

3 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

— Кӗскен калатӑп: кам та пулин тулӑ ҫине ыраш е кукуруза ҫине сӗлӗ янине асӑрхасан — тӑвансемпе тӳрех сывпуллашӑр: тӗрме пулать!

Коротко: если замечу, что кто-нибудь насыплет ржи в пшеницу или овса в кукурузу, — прощайся с родными: тюрьма!

1 // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 41–83 с.

Вӗсенчен кашни тенӗ пекех судра пулнӑ, тӗрмере ларнӑ пӗр хуларан тепӗр хулана кӑлара-кӑлара янине те куркаланӑ ӑристансемпе пӗрле этаппа ҫӳрекелесе пӑхнӑ; вӗсем пурте сыхланса пурӑнатчӗҫ, пурте пытанса ҫӳретчӗҫ.

Почти каждый из них судился, сидел в тюрьме, был высылаем из разных городов, странствовал по этапам с арестантами; все они жили осторожно, все прятались.

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫӗрле тревога пулнине эпӗ пуҫласа куртӑм, ҫынсем ӑна йӑнӑшпа тапратса янине самантрах ӑнланса илтӗм: пароход хӑй каяссине пӗртте вӑрахлатмасӑрах пыратчӗ сылтӑмри борт хыҫӗнче, пит ҫывӑхра утӑ ҫулакансем хунӑ вутсем ҫунатчӗҫ, ҫӗрӗ ҫутӑччӗ, ҫӳлте тулли уйӑх ҫутатса тӑратчӗ.

Первый раз я видел ночную тревогу и как-то сразу понял, что люди делали её по ошибке: пароход шёл не замедляя движения, за правым бортом, очень близко, горели костры косарей, ночь была светлая, высоко стояла полная луна.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ хам ҫӗнтерсе илнине, турӑ ҫинчен калас ҫӗрте кукамая аташтарса янине куратӑп, ҫавӑ мана лайӑх мар туйӑнать.

Я вижу, что победил, запутал её в тайнах божьих, и это мне неприятно.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ӑна никам та чармарӗ, Уча та, лешӗ те шиклӗхе пусарасшӑн ҫеҫ юрласа янине пӗлекенскер, ҫакна хирӗҫ пулмарӗ.

Никто его не останавливал, даже Уча, понимавший, что это пение от страха.

29 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Лазутчиксене хатӗрлесе яракан вырӑн хӑш тӗлтине ҫеҫ мар, вӗсене кам вӗрентсе, хатӗрлесе янине те генерал аванах пӗлет.

Громада знал не только географические пункты, где снаряжались лазутчики, но и тех, кто обучал и снаряжал их.

1 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Вӗсем епле сывпуллашнине курас килнӗрен, эпӗ чарӑнтӑм та Зухин хӑйӗн кӗсйинчен укҫа кӑларса Семенов еннелле тӑснине, лешӗ ун аллине тӗксе янине асӑрхарӑм.

Мне хотелось видеть их прощанье, я тоже приостановился и видел, что Зухин достал из кармана деньги, подавал их ему, и Семенов оттолкнул его руку.

ХLIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫав пахалӑхлӑ пулассишӗн вунулттӑра чухне чи хаклӑ, чи лайӑх вӑхӑта мӗн чухлӗ сая янине аса илме те хӑрушӑ.

Страшно вспомнить, сколько бесценного, лучшего в жизни шестнадцатилетнего времени я потратил на приобретение этого качества.

XXXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑйсӑр, хӑнӑхман пӳрнисемпе пурне те вӑл хӑй тӑвать, ҫак шурӑ пӳрнесем пӗчӗк кӗленчене уҫасшӑн кӑлӑхах хӑтланнине, ҫуртана сӳнтернине, эмеле тӑкса янине е хӑвӑра йӗрӗнчӗклӗн сӗртӗннине ҫиллӗре палӑртмасӑр сӑнамасса пултараймастӑр эсир.

Она все делает сама своими слабыми, непривычными пальцами, за которыми вы не можете не следить с сдержанной злобой, когда эти белые пальцы тщетно стараются откупорить стклянку, тушат свечку, проливают лекарство или брюзгливо дотрагиваются до вас.

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ, нумай пулмасть хамӑн тусӑма Дмитрие укҫа тӑвана та ҫичӗ ют туса хуни ҫинчен каланӑскер, тепӗр кун ирхине, хамӑр яла тухса каяс умӗн, хам тӗрлӗ картинкӑсемпе стамбулкӑсем туянса укҫана йӑлтах салатса янине пӗлнӗ хыҫҫӑн, ҫула кайма вӑл хӑй сӗннӗ ҫирӗм пилӗк тенкӗ хут укҫана илтӗм те кайран пайтах вӑхӑт ун умӗнче парӑмлӑ пултӑм.

Я, который сейчас только говорил Дмитрию, своему другу, о том, как деньги портят отношения, на другой день утром, перед нашим отъездом в деревню, когда оказалось, что я промотал все свои деньги на разные картинки и стамбулки, взял у него двадцать пять рублей ассигнациями на дорогу, которые он предложил мне, и потом очень долго оставался ему должен.

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫуна ҫине ларнӑ чух эпӗ кукамай чӳречисем тӗлне урама улӑм сарнине тата кӑвак чуйкӑсем тӑхӑннӑ темле ҫынсем пирӗн хапха умӗнче тӑнине асӑрхатӑп пулин те, пире ҫак вӑхӑтра уҫӑлса ҫӳреме мӗншӗн янине ниепле те ӑнкараймастӑп.

Несмотря на то, что, садясь в сани, я замечаю, что перед бабушкиными окнами улица устлана соломой и что какие-то люди в синих чуйках стоят около наших ворот, я никак не могу понять, для чего нас посылают кататься в такой неурочный час.

ХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Сигара илсе килес-и сан валли? — ыйтрӑм эпӗ, апатланнӑ хыҫҫӑн вӑл яланах вӗсене илме янине аса илсе.

— А сигары принести тебе? — спросил я, зная, что он всегда после обеда посылал за ними.

XII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех