Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юбкине (тĕпĕ: юбка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аксинья, чӗркуҫленсе ларса, юбкине тӑхӑнчӗ, ассӑн сывла-сывла, нумайччен шӑрпӑк шырарӗ.

Аксинья, привстав на колени, надела юбку; вздыхая, долго искала спички.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Мӗн сисетӗн-ха вара эсӗ, анне? — кӗтмен ҫӗртенех ҫилӗллӗн кӑшкӑрчӗ Наталья, симӗс юбкине пӳрнисемпе лутӑркаса.

— И чего вы, маманя, примечаете? — с неожиданной злобой крикнула Наталья, комкая в пальцах зеленую юбку.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Наталья арчаран хайӗн симӗс юбкине ҫепӗҫҫӗн кӑларчӗ те сасартӑк ҫакна астуса илчӗ: хӑйне Григорий ҫураҫса хунӑ хыҫҫӑн килсе сулхӑн сарай сарлӑкӗ айӗнче пӗрремӗш хут чуптуса вӑтантарса хӑварнӑ чух шӑпах ҫак юбкӑпаччӗ вӑл.

— Наталья бережно вытащила свою зеленую юбку и вдруг вспомнила, что в этой юбке была она, когда Григорий женихом приезжал ее проведать, под прохладным навесом сарая в первый раз пристыдил ее летучим поцелуем.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑнпа та Лукинична, хӑйӗн хӗрӗ качча кайичченех праҫниксем вӑхӑтӗнче унӑн ҫинҫе пилӗклӗ кӑвак юбкине тӑхӑнма юратнине аса илчӗ те, Наталья халӗ те мӗн тӑхӑнма аптранипе хуйха ӳкнӗ пулӗ тесе шухӑшласа, хӑй туприне парассипе йӑлӑхтарма тытӑнчӗ.

И Лукинична, вспомнив, как дочь, еще в девках, любила по праздникам надевать ее синюю, узкую в подоле юбку, сама навязалась со своим добром, думая, что Наталья загоревалась над выбором.

18 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мускаври технически училище студенчӗ — Боярышкин; хӑйне хӑй ҫав тери юратнипе тата туберкулёзпа халран кайса ҫитнӗ хыткан учитель Баланда; унпала пурӑнакан учительница, Марфа Герасимовна, чӑмӑр та ватӑлма пӗлми хӗр, яланах аялти юбкине нӗрсӗррӗн кӑларса ярса ҫӳрекенскер; почтмейстер, йӳнӗ духи шӑршипе сӗркӗч шӑрши кӗрекен кулӑшларах хусах ҫын, пӑнтӑхса кайнӑскер.

Боярышкин — студент Московского технического училища; тощий, снедаемый огромным самолюбием и туберкулезом учитель Баланда; его сожительница — учительница Марфа Герасимовна — девушка нестареющая и круглая, с постоянно неприлично выглядывающей нижней юбкой; почтмейстер — чудаковатый, заплесневелый, с запахом сургуча и дешевых духов холостяк.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Пӗшкӗнерех чи чӑтлӑх вырӑна кӗрсе кайрӗ, пӗтӗм питне хӗвелҫаврӑнӑш чечекӗсен ылтӑн тӗслӗрех тусанӗпе вараласа пӗтерчӗ; юбкине хӑй айне пухса чикрӗ те йыт-пыршипе тӗрленчӗкленнӗ ҫӗр ҫине ларчӗ.

Пригибаясь, забралась в самую гущину, измазала лицо золотистой цветочной пылью; подбирая юбку, присела на расшитую повителью землю.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья юбкине пӑрса типӗтрӗ, пулӑ миххине хулпуҫҫи ҫине ҫавӑрса хучӗ, хӑйӑр ярӑмӗ тӑрӑх чупса кайнӑ пекех ыткӑнчӗ.

Аксинья, морщась, выжала юбку, подхватила на плечи мешок с уловом, почти рысью пошла по косе.

4 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫил Аксинйӑн юбкине вӑркӑштарать, хӑмӑр ӳтлӗ мӑйӗ ҫинчи мамӑк пек кӑтра ҫӳҫ пайӑркисене вылянтарать.

Ветер трепал на Аксинье юбку, перебирал на смуглой шее мелкие пушистые завитки.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аксинья кӗпер ҫинчен картлӑ кӗвентепе ҫӑмӑллӑн пӗр витре шыв ӑсса илчӗ те, ҫилпе карӑнса тӑракан юбкине ик чӗркуҫҫийӗпе хӗстерсе, Григорий ҫине пӑхрӗ.

Аксинья с подмостей ловко зачерпнула на коромысле ведро воды и, зажимая промеж колен надутую ветром юбку, глянула на Григория.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кӗтӗве хӑвалакан ҫамрӑк хӗрарӑм, арҫын атти тӑхӑнса янӑскер, пуҫ ҫине ула пир витнӗскер тата юбкине тавӑрса чиксе лартнӑскер, каярах юлакан сурӑхсемпе сыснасене хӑваласа ҫул ҫинче пӗр енчен тепӗр еннелле чупкаласа пырать.

Гнавшая стадо молодайка, покрывшись с головой дерюжкой, в подтыканной юбке и мужских сапогах, перебегала быстрыми ногами то на ту, то на другую сторону дороги, подгоняя отстающих овец и свиней.

II // Феодосия Ишетер. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 93–110 стр.

Унӑн темшӗн шурӑ юбкине тата батистран ҫӗленӗ кӗске ҫанӑллӑ кофточкине илес килчӗ, — станицӑра ҫак мӑшӑра темшӗн мухтаҫҫӗ: шурӑ тӗс (кӑна Ирина хӑй те аван пӗлет) ӑна питех те килӗшет.

Ей захотелось взять с собой белую юбку и батистовую с короткими рукавами кофточку — в станице эту парочку все хвалили: белый цвет (это Ирина и сама хорошо знала) ей был к лицу.

XVI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Ҫакӑн пек хӗрарӑма хӑв ҫумӑнта тытас тесен, малтан алла сӑмала сӗрес пулать, унтан унӑн юбкине ярса тытас та тӗнчере мӗн пуррине манса каяс пулать.

Такую бабу возле себя держать — это надо руки смолой вымазать, ухватиться за ее юбку, глаза зажмурить и позабыть обо всем на белом свете.

XII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вӑл каҫхи кӗпипе юбкине хывса пӑрахрӗ, ҫаппа-ҫарамасскер, ҫамрӑк пек тӑпӑл-тӑпӑл та хитрескер, ирӗклӗн арча патне иртрӗ, уҫрӗ.

Она сбросила с себя ночную рубашку и юбку, нагая и прекрасная собранной, юной красотой, непринужденно прошла к сундуку, открыла его.

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Лушка юбкине кӑмӑлсӑр, аран-аран тӑхӑнчӗ, тутӑр айӗнчен тухса кайнӑ ҫӳҫне пуҫтарчӗ, кӗтмен ҫӗртен ҫав тери салхуллӑ сасӑпа хушса хучӗ:

Нехотя и вяло двигаясь, Лушка надела юбку, поправила волосы, выбившиеся из-под платка, и вдруг сказала с неожиданной и глубокой тоской в голосе:

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗр хушӑ вӑл, Давыдов ҫине айӑкран йӗрӗнсе пӑхкаласа, ним чӗнмесӗр тӑчӗ, унтан сасартӑк хура сатин юбкине хӑвӑрт хыврӗ те приказ панӑ пек каларӗ:

Помолчав немного, презрительно поглядывая на него сбоку, она вдруг быстро сняла черную сатиновую юбку, сказала тоном приказа:

III сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Вара вӑл шӑрпӑкне чӑлтах ҫутса ячӗ те курах кайрӗ: кӗтесре, сӑсӑл тултарнӑ ещӗк хыҫӗнче, Лятьевскин хӑрах куҫӗ йӑлтӑртатса илчӗ, унпа юнашарах тата ним тума аптӑраса ӳкнӗрен юбкине турткаласа, ҫамки ҫине анса ларнӑ тутӑрне тӳрлеткелесе хӑмач пекех хӗп-хӗрлӗ хӗрелсе кайнӑ кинӗ тӑрать…

Чиркнув спичкой, увидел в углу за ящиком с отрубями одиноко блеснувший глаз Лятьевского, а рядом красную, как кумач, сноху, смущенно одергивавшую юбку и поправлявшую сбитый на затылок платок…

23-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Тӑвар суланчинчен тӑвар чӗпӗтсе илнӗ пек, вӑл кӗске кӗрӗкӗн аркине чӗпӗтсе тытрӗ, ӑна шыв кӳленчӗкӗ урлӑ каҫма хатӗрленнӗ хӗрарӑм юбкине ҫӗкленӗ пек ҫӗклерӗ, чӗлхине ҫуласа илсе, казаксем ӳмӗнче мухтанма тапратрӗ:

Щепоткой, как соль из солонки, брал он полу полушубка, поднимал ее наотлет, словно юбку баба, собравшаяся переходить через лужу, — цокал языком, хвалился перед казаками:

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вӑл тахҫан Титок арӑмӗн пулнӑ пӗрмеллӗ ҫӑм юбкине илсе тӑхӑнчӗ, урисене чӗриклетекен ҫӗнӗ пушмак тӑхӑнса ячӗ, чечеклӗ шаль тутӑрпа витӗнчӗ те вара пурин куҫне те этем пек курӑнса кайрӗ, ҫакӑн хыҫҫӑн тин ҫынсем ӑна асӑрхаса илчӗҫ: Демка арӑмӗ сӑнран-питрен пӗрре те начар мар иккен, пӗвӗ-сийӗпе те тӑпӑл-тӑпӑл хӗрарӑм, Епле-ха унӑн, апӑршан, колхоз пурлӑхӗ умӗнче шак хытса тӑрас мар ӗнтӗ, вӑл хӑйӗн калама ҫук йывӑр та тертлӗ пурнӑҫӗнче ӗмӗрӗ тӑршшипе те ыррӑн пӗр татӑк ҫӑкӑр ҫисе курман пулсан, хӑйӗн хулпуҫҫийӗсем ҫинче пӗр ҫӗнӗ кофта та пулин тӑхӑнса ҫӳресе ҫӗтсе курман пулсан?

Надела сборчатую шерстяную юбку, некогда принадлежавшую Титковой бабе, сунула ноги в новые чирики, покрылась цветастой шалькой, и только тогда кинулось всем в глаза, только тогда разглядели, что Демкина жененка вовсе не дурна лицом и собою бабочка статна; а как же ей, сердяге, было не обмереть над колхозным добром, когда она за всю свою горчайшую жизнь доброго куска ни разу не съела, новой кофтенки на плечах не износила?

18-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Ним пулман пекех каларӗ Лушка, юбкине пуҫ ҫинчен тӑхӑнса.

— Равнодушно сказала она, через голову надевая юбку.

13-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Унтан, тӑна кӗрсе, ҫӑварне тӗркелесе чикнӗ, сурчӑкпа исленсе, вӗриленсе кайнӑ юбкине сасартӑк чӗлхипе тӗртсе кӑларчӗ, анчах кӑшкӑрса ямарӗ, васкавлӑн, чыхӑнса тухакан пӑшӑлтатнӑ сасӑпа, йӑлӑнма пуҫларӗ:

Потом, придя в себя, вдруг выталкивает языком мокрый, горячий от слюны кляп, но не кричит, а мелким, захлебывающимся шепотом просит:

12-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех