Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑршӑллӑ сăмах пирĕн базăра пур.

шӑршӑллӑ (тĕпĕ: шӑршӑллӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Вӑл арӑмне помада сӗрнипе йӑлтӑртатса тӑракан ырӑ шӑршӑллӑ хӗрлӗ питӗнчен сӑнаса пӑхрӗ.
Он испытующе поглядел в ее розовое, лоснившееся и благоухавшее огуречной помадой лицо.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Инҫетри ҫутӑ пайӑркисем тӗксӗм тӳпере уйрӑмах уҫҫӑн тӗрленсе эрешленнӗ сивӗ каҫсенчен пӗринче Григорий Мелехов ҫӗр пӳртрен тухрӗ те, окопсен хыҫӗнчи вӑрмана кӗрсе, ирӗклӗн сывлакан ырӑ шӑршӑллӑ ҫӗр ҫине канма выртрӗ.
В одну из морозных ночей, когда далекие отсветы особенно ярко мережили небо, Григорий Мелехов вышел из землянки, по ходу сообщения пробрался в лес и прилег на просторной духовитой земле.

IV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫапах тутлӑ шӑршӑллӑ, — килӗшрӗ Пантелей Прокофьевич.
А приятный, — согласился Пантелей Прокофьевич.

17 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫӗрӗ пӗрех, курӑкӗ тӗрлӗрен сӗткен илет иккен; сӑрт хыҫӗнче ҫеҫенхирте пирчек хура тӑпра, кимӗрчек евӗрлӗ; ут кӗтӗвӗ чупса иртсен те — пӗр ура йӗрӗ кураймӑн; ҫӗрӗ чул пекех хытӑ, ҫапах та курӑкӗ аван ӳсет унта, вӑйлӑ, лайӑх шӑршӑллӑ; Дон ҫийӗпе унӑн леш хӗрринче, нӳрӗ те кӑпка тӑпра пулин те, ниме юрӑхсӑр, киллентермеллех мар кӑна ӳсеҫҫӗ, хӑш-хӑш ҫулсенче выльӑхсем те ҫиме йӗрӗнеҫҫӗ вӗсене.
Одна земля, а соки разные высасывает трава; за бугром в степи клеклый чернозем что хрящ: табун прометется — копытного следа не увидишь; тверда земля, и растет по ней трава сильная, духовитая, лошади по пузо; а возле Дона и за Доном мочливая, рыхлая почва гонит травы безрадостные и никудышные, брезгает ими и скотина в иной год.

1 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ӗлӗк тавар илме аллӑ-утмӑл ҫухрӑма ҫӳремелле пулнӑ, халӗ акӑ кунтах — лавкка, чӑрӑш хӑмисенчен тунӑ, ырӑ шӑршӑллӑ, хӗрлӗ тавар тӑкӑ-тӑкӑ чыхса тултарнӑ лавкка.
За товаром ездили верст за пятьдесят и больше, а тут вот она — лавка со свежими сосновыми полками, туго набитыми пахучим красным товаром.

Аксинья пичӗ ҫинчи шӑршӑллӑ сарӑ тусана ҫаннипеле шӑлкаларӗ.
Аксинья рукавом размазала желтую пахучую пыль.

16 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Витнӗ урапасем ҫийӗпе хумхантаракан шӑршӑллӑ ҫил вӗрет.
А над длинными шеренгами крытых повозок тек пахучий волнующий ветер.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫавӑн пек самантсенче унӑн хура та илемсӗр шултра хуратутсемпе тӗрленсе пӗтнӗ пичӗ ҫине усал шӑршӑллӑ тар пӑчӑртатса тухнӑ: куҫӗсенчен вӗри куҫҫуль тумламӗсем час-часах пӗрин хыҫҫӑн тепри юха-юха аннӑ.
В такие минуты на лице ее, испятнанном черными уродливо крупными родинками, выступал обильный пот, в глазах накапливались и часто, одна за другой, стекали слезы.

7 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Мӗн тери ешӗл те ырӑ шӑршӑллӑ эп ача чухне выляса ҫӳренӗ улӑх!
Как зелен и душист тот луг, где я играла в детстве!

IV // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Сӗтел ҫинче, тӗрлӗрен банкӑсенче, усал шӑршӑллӑ ҫу тултарнӑ пӗчӗкҫӗ те ҫаврашка савӑтсенче, вӑйсӑр ҫутӑсем мӗлтлеткелесе илеҫҫӗ.
На столе на разных банках теплились в маленьких круглых плошках, залитых вонючим жиром, хилые огоньки.

XXII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Унтан вара татах тепӗр чӗлӗ ырӑ шӑршӑллӑ ыраш ҫӑкӑрне ярса тытрӗ.
И взялся за очередной ломоть пахучего ржаного хлеба.

II // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Бензин, ҫу, усал шӑршӑллӑ шӗвек шӑрши, ҫунӑк сӑрпа тимӗр тата тар шӑрши кӗрет.
Бензин, масло, страшный запах горючей смеси, запах гари и железа и запах поха.

XXV // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Чылай ҫуртсен ҫутӑ та пысӑк чӳречисем умӗнчи, пӗчӗк пахчисенче тӗттӗм симӗс раинсем, шурӑ та ырӑ шӑршӑллӑ чечеклӗ, ҫутӑ ҫулҫӑллӑ ачаш акаци йывӑҫӗсем пӳртсенчен те ҫӳлерех ҫӗкленсе лараҫҫӗ, ҫавӑнтах сӗмсӗррӗн йӑлтӑртатакан сарӑ хӗвелҫаврӑнӑш пуҫӗсем тата травянкӑпа виноград йывӑҫӗн явӑнса ӳсекен турачӗсем курӑнаҫҫӗ.
Перед светлыми большими окнами многих домов, за огородками, поднимаются выше хат темно-зеленые раины, нежные светлолиственные акации с белыми душистыми цветами, и тут же нагло блестящие желтые подсолнухи и вьющиеся лозы травянок и винограда.

IV // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Асӗнче унӑн вӗҫӗмсӗрех лӑпкӑ хура йывӑҫсем, тӗттӗм ту, ҫав ту ҫийӗпе йӑрӑмланса тӑсӑлнӑ шуҫӑмӑн юнлӑ йӗрӗ те ырӑ шӑршӑллӑ теттӗм курӑк хушшинче выртакан хӗрарӑмӑн шурӑ кӗлетки тӑчӗҫ.
В памяти его стояли черные спокойные деревья, и темная гора, и кровавая полоса зари над ее вершиной, и белая фигура женщины, лежавшей в темной пахучей траве.

XIV // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Йӗкӗт унӑн платйине чуптума тапратрӗ, аллине шыраса тупрӗ те пичӗпелен ансӑртарах, ашӑ, ыр шӑршӑллӑ ывӑҫ тупанӗ ҫумне ҫыпӑҫрӗ, ҫав вӑхӑтрах тата, пӳлӗне-пӳлӗне, тытӑнчӑклӑ сасӑпа калаҫрӗ:
Он стал целовать ее платье, отыскал ее руку и приник лицом к узкой, теплой, душистой ладони, и в то же время он говорил, задыхаясь, обрывающимся голосом:

Ҫак ту тӑрринче вара, хуп-хура йывӑҫсем хушшинче, ырӑ шӑршӑллӑ тӗттӗм курӑк ҫинче, вӑрманӑн канакан ама-турри евӗр, ӑнланма ҫукла, питӗ-питӗ илемлӗ шур хӗрарӑм выртать.
И на этой горе, между черных деревьев, в темной пахучей траве, лежала, как отдыхающая лесная богиня, непонятная прекрасная белая женщина.

Ҫамрӑк тымар-ҫимӗҫпе ешӗл курӑкран пӗҫернӗ лайӑх шӑршӑллӑ шӳрпе, ӑшаланӑ ҫупахпа пӑтӑ, вӑйлӑ самӑртнӑ килти кӑвакалпа ҫумӑр курӑкӗ — спаржа — илсе килсе пачӗҫ.
Подавали душистый суп из молодых кореньев и зелени, жареного леща с кашей, прекрасно откормленную домашнюю утку и спаржу.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Анчах ҫӗр иртнӗ, кун мӑраннӑн та йӗрӗнчӗклӗн йӑраланса шунӑ, каҫ килсе ҫитнӗ — ӑна каллех ҫав таса та ҫутӑ ҫурталла, канлӗ пӳлӗмсем, ҫак лӑпкӑ та хаваслӑ ҫынсем, пуринчен ытла хӗрарӑмӑн пылак шӑршӑллӑ илемӗ, ачашлӑхӗпе илӗртӗвӗ патнелле чӑтмалла мар вирлӗн сӗтӗрнӗ.
Но проходила ночь, медленно и противно влачился день, наступал вечер, и его опять неудержимо тянуло в этот чистый, светлый дом, в уютные комнаты, к этим спокойным и веселым людям и, главное, к сладостному обаянию женской красоты, ласки и кокетства.

III // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫав арчара кӗмӗл пӑкӑллӑ кӗленчесем нумай-мӗн, кашни кӗленчинче — виҫӗ пинтӑран кая мар ырӑ шӑршӑллӑ, тутлӑ ликер.
В погребце было много бутылок с красивыми серебряными пробками; в каждой бутылке — не меньше трех пинт великолепного, душистого ликера.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Ҫил ӗнтӗ чӗрӗ те уҫӑ шӑршӑллӑ сывлӑшпа сывлать.
Ветер уже дышал духовитой дождевой влагой.

36-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика