Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑнӑр сăмах пирĕн базăра пур.
шӑнӑр (тĕпĕ: шӑнӑр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ку портрет сарлака янах шӑммиллӗ, бронза ӳтлӗ имшеркке старик сӑнӗ иккен; унӑн сӑн-пичӗ шӑнӑр туртнӑ вӑхӑтра ӳкернӗ пек туйӑнса тӑрать, вӑл пӗрре те ҫурҫӗр енчи вӑйлӑ ҫын сӑнӗ мар.

Это был старик с лицом бронзового цвета, скулистым, чахлым; черты лица, казалось, были схвачены в минуту судорожного движенья и отзывались не северною силою.

Пӗрремӗш пай // Михаил Рубцов. Николай Гоголь. Повеҫсем; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96–146 с.

Унӑн шатралӑ пичӗ шурса кайрӗ, куҫӗсем, чарса пӑрахнипе, пӗчӗкленнӗ пек туйӑнчӗҫ: хулпуҫҫийӗсем шӑнӑр туртнӑ чухнехи евӗр чӗтренчӗҫ.

Рябое лицо его побелело и вроде как будто меньше стало от внезапно расширившихся глаз, плечи судорожно перекосились.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Катя ӑна, шӑнӑр туртнӑ чухнехи пек, ҫирӗппӗн ыталаса илчӗ.

Катя судорожно обняла ее.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Урисем унӑн сыппи таранах юр ӑшне пута-пута анаҫҫӗ, кӑвакарнӑ пӳрнисене шӑнӑр туртать.

Ступни по щиколотку проваливались в снег, посиневшие пальцы свело.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Ан айӑпла, вӗсем ҫине ҫиленнипе шӑнӑр туртнӑ чухнехи пек авкаланатӑп пулсан та, чӗрем юрлать.

Не суди — душа поет, хотя от злобы и в судороге вроде.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

«Парӑнсам, парӑнсам, парӑнсам ӗнтӗ, мур тӗплесшӗ?» — урисене шӑнӑр туртма пуҫланине туйса, йӑлӑнчӗ те, ятлаҫрӗ те вӑл.

«Покорись, покорись, ну, покорись же, проклятый!» — умолял и ругался он, чувствуя, что ноги начинает сводить судорога.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

— Ы-ы-ы!.. — талпӑнма хӑтланать карланкӑ патнелле, усси ҫук, шӑнӑр туртнипе ҫавӑнтах сӳнсе, путланса ларать.

— Ы-ы-ы — прорывается к горлу и задыхается там судорогой.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Пулӑ тытса аппаланма текех пултараймарӗ вӑл, сивӗ шывра сусӑр урине шӑнӑр хутлатма пуҫларӗ.

Продолжать ловлю и дальше он не смог, от холода судорога начала сводить его искалеченную ногу.

XXIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсене пурне те пуҫтарса ҫӳрес пулсан, алӑсенче пӗр шӑнӑр юлас ҫук!

Нам их всех ежели похоронять, так и музлей на руках не хватит!

IX // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Лаша пӗтӗм кӗлеткипеле сиксе чӗтрет, сарӑрах хӗрлӗ ҫӑмӗ айӗнче хутлатса лартнӑ шӑнӑр мӑкӑлӗсем хиврен мӗкӗлтетсе ҫӳреҫҫӗ.

Крупная дрожь била его тело, под гнедым подшерстком волнами катились судороги.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пантелей Прокофьевичӑн питҫӑмартийӗсем шӑнӑр хускатнӑ чухнехи пек мӗкӗл-мекӗл туртӑнса илчӗҫ.

Щеки Пантелея Прокофьевича передергивали судороги.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ксени хӑраса, мӗн пулнине ӑнланаймасӑр хыҫалалла ҫаврӑнчӗ, ҫав самантрах Аникей Лузгин шӑнӑр туртса хутлатнӑ пек аллисемпе сӗтеле катӑртаттарса хырнине курчӗ.

Ксения испуганно обернулась, еще ничего не понимая, и в ту же минуту увидела, что Аникей Лузгин судорожно скребет руками по столу.

12 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Унӑн хура хӑмӑр пичӗ шӑнӑр хутлатнӑ пек туртӑна-туртӑна илчӗ, сарӑрах вӑрӑм мӑйӑхӗ айӗнче шурӑ сурчӑк кӑпӑкланчӗ, кӑвакрах шурӑ куҫ улмисем пушшех те ытларах юнпа тулчӗҫ.

По исчерна-смуглому лицу его ходили судороги, под длинными желтоватыми усами вскипала пенистая слюна, голубоватые белки все больше наливались кровью.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шамиль Алешки варринче выртать: унӑн кивелсе кайнӑ кӑвак сӑхманне уҫса хунӑ, пушӑ ҫаннине касса ҫурнӑ пуҫӗ айне чикнӗ, тахҫан ӗлӗкех татнӑ алли, таса мар ҫӗтӗкпе ҫыхнӑскер, нихҫан хускалмасӑр ҫӳременскер, сывлами пулнӑ ҫаврака кӑкӑр ҫинче шӑнӑр хутлатнӑ пек хутланса выртать.

Алешка Шамиль лежал в середине: синий старенький чекменишка его был распахнут, холостой рукав был подложен под разрубленную голову, а култышка давным-давно оторванной руки, обмотанная грязной тряпочкой, всегда такая подвижная, была судорожно прижата к выпуклому заслону бездыханной груди.

LI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫак сӑмахсене каланӑ чух унӑн сивлекрех сӑн ҫапнӑ пичӗ ҫинче пӗр шӑнӑр ҫиппи те туртӑнса илмерӗ.

На похолодевшем лице ее уже не дрогнул ни единый мускул, когда она отвечала.

L // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсен айӗнче вӑл вӑрах хушӑ пӗкӗ пек авкаланчӗ, шӑнӑр хутлатнӑ чухнехи пек тӑсӑла-тӑсӑла тӳрленекен урисемпе кӗрпеклӗ юра хырса чаваларӗ; йынӑша-йынӑша ярса, ут чӗрнисем алтӑкласа пӗтернӗ, пулӑхлӑ хура тӑпрапа йӑлтӑртатакан ҫӗр ҫинче — хӑй ҫуралнӑ, пурӑннӑ, хуйхӑ-суйхӑпа пуян та телей-савӑнӑҫран чухӑн пурнӑҫ мӗн хатӗрлесе панине хӑй йӑлтах илнӗ ҫӗр ҫинче — пуҫӗпе ҫапкаланчӗ.

Но он долго еще выгибался под ними дугой, рыл судорожно выпрямлявшимися ногами зернистый снег и, стоная, бился головой о взрытую копытами, тучную, сияющую черноземом землю, на которой родился и жил, полной мерой взяв из жизни — богатой горестями и бедной радостями — все, что было ему уготовано.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн питне-куҫне шиклӗ пӑлханупа тарӑху шӑнӑр туртнӑ пек чалӑштарса нӗрсӗрлетрӗ.

Растерянность и гнев судорогами обезобразили его лицо.

XLIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кулма юратакан Давыдка сӗтел ҫинче шӑнӑр хутлатса лартнӑ пек йӑваланчӗ.

Смешливый Давыдка в судорогах катался по столу.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл Бунчука, пӗчӗкҫӗ пӳлӗме ертсе кӗрсе, япалисене ӑҫта хумаллине кӑтартрӗ те шӑнӑр туртса хутлатнӑ пӳрнипе пӳлӗм тавра кӑтартса ҫаврӑнчӗ:

Она проводила Бунчука в маленькую комнату, указала, куда положить вещи, ревматически сведенным пальцем повела вокруг:

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Унӑн сюртукӗ айӗнче, шӑнӑр хутлатнӑ чухнехи пек, хул калаккисем туртӑна-туртӑна илеҫҫӗ, хӑй пӗтӗм кӗлеткипе чӗтрет.

На спине его под сюртуком судорожно сходились и расходились лопатки, он крупно, редко дрожал.

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех