Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑллӗ (тĕпĕ: шӑлла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Днепр леш енче, икӗ ту хушшинче ларакан хуторта пурӑнакан Данило Бурульбаш та, есаулӑн тӑван мар шӑллӗ, хӑйӗн Катерина ятлӑ ҫамрӑк арӑмӗпе тата ҫулталӑкри ывӑл ачипе килнӗ.

Приехал и названый брат есаула, Данило Бурульбаш, с другого берега Днепра, где, промеж двумя горами, был его хутор, с молодою женою Катериною и с годовым сыном.

I // Василий Алагер, К. Никифорова, Михаил Рубцов, Афиноген Кузьмин. Николай Гоголь. Диканька ҫывӑхӗнчи хуторти каҫсем. Вырӑсларан чӑвашла В. Алагер, К. Никифорова, М. Рубцов, А. Кузьмин куҫарнӑ. Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 254 с.

Акӑ халь вара унӑн шӑллӗ манӑн арӑма тупнӑ.

И вот он, его брат, нашел мою жену.

XXV // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Пиччӗшпе шӑллӗ, ӑшӑх вырӑнпа мӗнле каҫмаллине кӑтартса, йывӑҫ патӗнче ҫӗлӗкӗсене сулласа тӑраҫҫӗ.

Братья стояли у дерева и махали шапками, показывая шоферу, как лучше переехать брод.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Мӗншӗн ӳстерес килмест пултӑр? — терӗ Андрей Васильевич, шӑллӗ ҫине чеен кулса пӑхса.

— Почему ж не желаем? — сказал Андрей Васильевич.

XV // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Ку унӑн шӑллӗ пулӗ…

— Это, наверно, его младший брат…

Кроликсем тата кушак // Николай Петров. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 45–52 стр.

Кӑшт тӑрсан шӑллӗ вӑранчӗ те хӑй пуҫ вӗҫӗнчи пукан ҫинче аппӑшӗн дневникне курчӗ.

Братишка ее проснулся вскоре и увидел возле своего изголовья на табурете дневник сестры.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Шӑллӗ ҫывӑрса кайрӗ.

Братишка уснул.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

— Тӑхта, ӗҫ-ха малтан ҫакна… — эмелне ярса илсе, шӑллӗ патне илсе пычӗ, вара лешӗ чӗркемне аллине тытрӗ те: — Со-ши парса янӑ…

— Об этом потом, а сейчас прими лекарство, — он уговорил брата выпить микстуру, после чего взял в руки книгу, — это от господина Со.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Халичченех чирлемен-и вара хӗрлӗ шатрапа? — темле тӗлӗнтермӗш тупнӑ пек, тӗлӗнсе пӑхрӗ вӑл шӑллӗ ҫине.

Вырос, дай бог каждому, и ни разу не болел корью? — спросил он, не веря самому себе.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Пит хытӑ хумханса ӳкнӗскер, Чжан Пэй-цзюнь ҫывӑрмалли пӳлӗме йӑпшӑнса кӗчӗ те шӑллӗ куҫӗсене хупса выртнине курах кайрӗ.

С бьющимся сердцем он неслышно вошел в комнату, ему показалось, что лицо брата еще больше опухло.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Шӑллӗ пӗр тикӗс сывланине, ун пичӗ-куҫӗ тата ытларах хӗрелнине вӑл тӳрех асӑрхарӗ.

Лицо у Цзинь-пу покраснело еще больше, дыхание стало хриплым.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Шӑллӗ выртакан пӳлӗме кӗнӗ чух Чжан Пэй-цзюнь чӗри кӑртлатса тапнине туйрӗ.

Войдя в спальню брата, Пэй-цзюнь схватился за сердце.

Пӗртӑвансем // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 115–130 стр.

Арҫын ача, Марьянӑн шӑллӗ, халь анчах пӗве патӗнчен чупса килнӗскер, йывӑррӑн сывларӗ, ҫаннисемпе шӑлӑнса, апата кӗтнӗ май аппӑшӗпе амӑшӗ ҫине канӑҫсӑррӑн пӑхкаларӗ.

Мальчишка, ее брат, только что прибежавший из пруда, отираясь рукавами, беспокойно поглядывал на сестру и мать в ожидании обеда и тяжело переводил дыхание.

XXIX // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Маттур, Степка! — тавӑрчӗ шӑллӗ, пуҫне сӗлтсе.

Молодец, Степка! — отвечал брат, кивая головой.

XVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Унтан, пӗтӗм пит-куҫне пӗркелентерсе лартнӑ савӑнӑҫлӑ кулӑпа кулса, шӑллӗ патне пычӗ, ӑна хулпуҫҫинчен тӗртрӗ те аллисемпе, пит-куҫӗпе тата пӗтӗм ӳт-пӗвӗпе хӑвӑрттӑн паллӑсем тума пуҫларӗ.

Потом подошла к брату с радостною улыбкой, сморщившею все ее лицо, тронула его за плечо и начала руками, лицом и всем телом делать ему быстрые знаки.

XVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл Лукашкӑран ултӑ ҫул аслӑрах пулнӑ тата, хӑлхасӑр-чӗлхесӗр ҫынсемшӗн пуриншӗн те паллӑ айван та тӳркес улшӑнуллӑ пит-куҫӗ пулман пулсан, вӑл шӑллӗ тӗслех пулнӑ пулӗччӗ.

Она была шестью годами старше брата и чрезвычайно была бы похожа на него, если бы не общее всем глухонемым тупое и грубо-переменчивое лицо.

XVII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Анне каҫхи апата чӗнет, — кӑшкӑрчӗ казаксем патне чупса пырса Марьянкӑн шӑллӗ.

Мамука ужинать зовет, — прокричал, подбегая и казачкам, маленький брат Марьяны.

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Ку вӑл Мойсей Мойсеичӑн шӑллӗ Соломон пулчӗ.

Это был Соломон, брат Мойсея Мойсеича.

III // Ваҫлей Игнатьев. Чехов, Антон Павлович. Ҫеҫенхир: повесть; вырӑсларан Ваҫлей Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1988. — 116 с.

Данаил вырӑнне пӗр-пӗр хӑравҫӑ пулнӑ пулсан ӗнтӗ вӑл мӗн те пулин каланӑ та пулӗччӗ, анчах Петр шӑллӗ хӑрама пӗлмест, тавӑрас кӑмӑлпа вӑл ҫак тӗрӗке чиксе пӗтерчӗ те, Огнянов вара ҫапла шухӑшларӗ:

Он, пожалуй, вмешался бы, будь это не Данаил, а какой-нибудь трус, но брат Петра был храбрец, и только неудержимая жажда мести могла толкнуть его на дикую расправу, Огнянов подумал:

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Петр ячӗ ӑна, шӑллӗ хӑй куҫӗпе хӑй куртӑр, терӗ.

— Петр сам его послал, хотел, чтобы брат все увидел своими глазами.

ХХХIII. Ҫӗнтерекенсем ҫӗннисене хӑналаҫҫӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех